بیگانه واغتشاش

بیانات در سالروز ولادت حضرت امیرالمومنین (ع)

۱۵/۴/۸۸

بسم‏ اللَّه ‏الرّحمن‏ الرّحیم‏

تبریک عرض میکنیم این میلاد مسعود را که حقیقتاً خاطره‏ى این روز براى همه‏ى آزادگان عالم گرامى است. هر کسى که على بن ابى‏طالب (علیه الصّلاه و السّلام) را ولو از دور بشناسد، یقیناً در یادبود روز ولادت این بزرگمرد آفرینش احساس شادمانى میکند. ما مردم مسلمان و بخصوص شیعیان امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) در قبال این شخصیت عظیم وظائفى داریم؛ مسئولیتهائى داریم.

مقام امیرالمؤمنین در نزد خداوند متعال در سایه‏ى مجاهدت، عبادت، تلاش و فداکارى براى آن بزرگوار به دست آمده است. خداى متعال قبل از خلقت این انسانهاى بزرگ، نتیجه‏ى آزمون خود درباره‏ى آنها را میداند. پاداش این آزمونها همان طینت پاک، همان خلقت ممتاز، همان خصوصیاتى است که در این وجود مقدس و سایر معصومین (علیهم السّلام)، خداى متعال جمع فرموده است. همین خصوصیات موجب میشود که امیرالمؤمنین در چشم پیغمبر اکرم آن رتبه و مقام عالى را به دست بیاورد.

در روایات اهل سنت درباره‏ى محبت پیغمبر به امیرالمؤمنین (علیهما الصّلاه و السّلام) مطالبى آمده است که براى همه‏ى مسلمانان قابل تدبر و قابل توجه است. در سنن «تَرمذى» که از صحاح سته‏ى اهل سنت است، از قول ام‏المؤمنین – عایشه – نقل میکند که ایشان گفته است که: «ما خلق اللَّه خلقا احبّ الى رسول اللَّه (صلّى اللَّه علیه و اله) من علىّ»؛ یعنى ایشان شهادت میدهد که در میان خلائق هیچ انسانى محبوبتر از امیرالمؤمنین در نزد پیغمبر و در چشم پیامبر مکرم نبود.

باز در یک روایت دیگرى، احمد حنبل -که از ائمه‏ى چهارگانه اهل سنت است- از اسماء بنت عمیس نقل میکند که گفت: پیغمبر اکرم دست به دعا برداشت و عرض کرد: «اللّهمّ انّى اقول لک کما قال اخى موسى اجعل لى وزیرا من اهلى اشدد به ازرى و اشرکه فى امرى علىّ کى نسبّحک کثیرا و نذکرک کثیرا»؛ یعنى پیغمبر اکرم به خداوند متعال عرض میکند: پروردگارا ! همان طورى که موساى پیغمبر از تو درخواست کرد که براى او وزیرى قرار بدهى، شریکى قرار بدهى که در کارها به او کمک کند و همراه او باشد و بازوى تواناى او باشد، من هم از تو درخواست میکنم که على را وزیر من و شریک من و بازوى تواناى من قرار بدهى.

این حقائق را دنیاى اسلام در مقابل چشم دارد. آن مقامات معنوى امیرالمؤمنین، آن قرب به خداى متعال، آن قدرت مسیطرى که خداى متعال به این ذوات مقدسه داده است، آنها از درک امثال ما خارج است؛ اما این چیزها در مقابل چشم ماست؛ این را همه مى‏بینند، همه میفهمند. امیرالمؤمنین مثال عالى تربیت اسلامى است. هم دوران سربازى و مجاهدت را گذرانده است، هم دوران غربت را گذرانده است، هم دوران حکومت و زمامدارى را گذرانده است. هر کدام از اینها مشتمل بر درسهاى فراوانى براى امت اسلام است که اگر ما امروز به این درسها عمل بکنیم، صراط مستقیمِ هدایت و تکامل و تعالى در مقابل ما باز خواهد شد. از این مناسبتها این استفاده‏ها را باید کرد؛ این درسها را باید گرفت.

یک سطر از سطور کتاب قطور منقبت امیرالمؤمنین (علیه‏السّلام) این است که این بزرگوار در طول این زندگى پرماجراى خود به چیزهائى اهتمام داشتند، از جمله عدالت و وحدت. اینها براى ما درس است. وحدت امت اسلامى براى امیرالمؤمنین مهم بود. استقرار عدالت در میان امت اسلامى هم براى امیرالمؤمنین مهم بود. حق‏طلبى آن بزرگوار در هر دو جا خود را نشان میدهد؛ هم در آنجائى که در پى عدالت دشوارترین آزمونهاى زندگى خود را تحمل میکند؛ آن سختیها را، آن مجاهدتهاى دشوار را، آن جنگهائى را که بر آن بزرگوار تحمیل شد -آن سه جنگ دوران کوتاه حکومت، که اینها را تحمل میکند؛ چون دنبال عدالت است. حق را در اینجا با قاطعیت تعقیب میکند- هم در آنجائى که امیرالمؤمنین به خاطر خدا، به خاطر مصالح اسلام، به خاطر وحدت مسلمانان، از حقى که براى خود او مسلّم است، چشم‏پوشى میکند و در مقام معارضه برنمى‏آید؛ اسلام را، مسلمانان را، جامعه‏ى اسلامى را، وحدت اسلامى را پاس میدارد.

«فامسکت یدى حتّى رأیت راجعه النّاس قد رجعت عن الاسلام یدعون الى محقّ دین محمّد (صلّى اللَّه علیه و اله)»؛۱

یعنى آن وقتى که دیدم مسئله‏ى اسلام مطرح است، مصالح اسلامى، مصالح جامعه‏ى اسلامى مطرح است، در آنجا دیگر سکوت را جایز ندانستم، آمدم وسط میدان براى ایجاد وحدت. مال دوران اولِ پس از رحلت پیغمبر و آن دوران محنت امیرالمؤمنین است؛ آنجا هم حق را با قاطعیت دنبال میکند. این حق در اینجا وحدت است. اینها براى ما درس است.

جامعه‏ى اسلامى در تمام ادوار مختلف از ناحیه‏ى بى‏عدالتى ضربه خورده است؛ و از ناحیه پراکندگى و نفاق و جدائى افراد از یکدیگر و مقابل یکدیگر ایستادن، ضربه خورده است. از این چیزها دنیاى اسلام ضربه خورده. هر چه شما به تاریخ اسلام مراجعه کنید – بخصوص در قرون اخیر – این معنا را روشنتر مى‏بینید. دنیاى اسلام نیازمند اتحاد است. امیرالمؤمنین مایه‏ى وحدت دنیاى اسلام باید باشد. دشمنان اسلام میخواهند بین طوائف مسلمان به وسیله‏ى امیرالمؤمنین که خود وسیله‏ى وحدت و اتحاد است، اختلاف ایجاد کنند. اینها را باید دنیاى اسلام بگوش باشد.

امروز کسانى و دستهائى را که براى ایجاد اختلاف بین شیعه و سنى به شیعه تهمت میزنند، بدگویى میکنند، اختلاف‏افکنى میکنند، ببینند. از این طرف هم همین جور؛ یک کسانى از این طرف احساسات برادران مسلمان خودشان را تحریک میکنند، جریحه‏دار میکنند، آزرده میکنند. دنیاى اسلام باید متحد باشد. امروز دنیا این را میخواهد. امروز نیازهاى جامعه‏ى اسلامى این را میطلبد که جوامع اسلامى با هم باشند، در کنار هم باشند، اتحاد و اتفاق داشته باشند، نگذارند دشمنانى از ضعف آنها استفاده کنند؛ دشمنانى که خودشان به طور طبیعى قدرتى ندارند. اسرائیل چیست؟ دشمن صهیونیستى در مقابل یک میلیارد و نیم مسلمان عددى نیست؛ به حساب نمى‏آید. اختلاف در دنیاى اسلام -این ضعفى که در درون دنیاى اسلام است- موجب میشود که دشمن ضعیف بتواند راه خود را پیدا کند، یارگیرى کند، از بین برادران مسلمان دشمن براى خود یارگیرى کند.

این مسئله را ملت ایران هم باید توجه داشته باشند. ما یک ملت متحدیم؛ اسلام ما را متحد کرد؛ انقلاب ما را بیدار کرد؛ دلهاى ما را به هم نزدیک کرد؛ انگیزه‏هاى ما را در هم تنیده کرد؛ به هم پیوند زد؛ شدیم یک مشت محکم و مقتدر در مقابل دشمنان نظام اسلامى و دشمنان اسلام و مسلمین و دشمنان ایران. دشمنان منتظرند این اتحاد کلمه را به هم بزنند؛ بین مردم ایجاد نفاق کنند؛ ایجاد اختلاف کنند؛ برادران را در مقابل هم قرار بدهند؛ باید ملت ایران هوشیار باشد.

در همین قضایاى انتخابات پرشور بیست و دوى خرداد که یک حرکت عظیمى از ملت ایران بود، کار بزرگى انجام گرفت. این حضور چهل میلیونى تقریباً در پاى صندوقهاى رأى، یعنى نسبت هشتاد و پنج درصدى کسانى که میتوانستند شرکت کنند، در دنیا جزو رقمهاى بى‏نظیر است. این خیلى براى ملت ایران آبرو ایجاد کرد، خیلى اقتدار براى این ملت بزرگ آفرید؛ براى انقلاب آبرو شد؛ نشان داد که انقلاب بعد از گذشت سى سال، اینجور قدرت و توانائى به صحنه آوردن مردم را دارد. دشمنان دست به کار شدند، بین مردم اختلاف بیندازند، تا حدودى هم موفق شدند. لیکن ملت باید حرکت دشمن را خنثى کند.

سیاست نظام جمهورى اسلامى، سیاست روشنى است. رقابت در بین نامزدهاى ریاست جمهورى به نگاه ما، به عقیده‏ى ما، یک رقابت درون‏خانوادگى است، گاهى به عصبانیت هم میکشد. دو برادر هم ممکن است داخل خانواده در مقابل هم قرار بگیرند؛ به دشمن چه ربطى دارد؛ به بیگانه چه ربطى دارد. بیگانگانى که در این قضیه در سطوح مختلف سیاسى و تبلیغاتى وارد این میدان شدند، نیتشان ایجاد شقاق و اختلاف بود؛ ایجاد شکاف بود. بعضى از سران کشورهاى غربى در سطح رئیس جمهور و نخست وزیر و وزیر خارجه و مسئولان گوناگون، صریحاً در مسئله‏ى داخلى ملت ایران دخالت کردند. به شما چه؟ چرا در ماجرائى که مربوط به ملت ایران است، دخالت میکنید؟ دخالت میکنند، بعد هم میگویند ما دخالت نمیکنیم؛ پس دخالت معنایش چیست؟ تشویق اغتشاشگرى دخالت نیست؟ مردم ایران را اغتشاشگر معرفى کردن، دخالت نیست؟ اهانت نیست؟ .

دو دسته، یک دسته به یک نامزد، یک دسته به یک نامزد دیگر رأى دادند، اکثریت و اقلیتى هست، قواعدى هست، آن کسانى که نامزدشان رأى نیاورده، طبیعى است افسرده باشند، اوقاتشان تلخ باشد؛ اما این معنایش اغتشاش نیست؛ اینها اغتشاشگر نیستند. اغتشاشگر یک عده‏ى معدودى هستند؛ همانهائى که بودجه‏ى تصویب شده‏ى بعضى از دولتهاى غربى را براى ایجاد اختلاف در داخل ایران مصرف میکنند، آنها اغتشاشگرند. در رسانه‏هاى آمریکائى و اروپائى – که غالباً تحت سلطه‏ى صهیونیستهایند و از بن دندان دشمن ملت ایران و دشمن اسلام و دشمن نظام جمهورى اسلامى‏اند – اینجور وانمود میکنند که جمعى از ملت ایران اغتشاشگرند.

ما اخطار میکنیم؛ ملت ایران به سران بعضى از کشورها که سعى میکنند از یک مسئله‏ى داخلىِ کشورمان علیه ملت ایران استفاده کنند، اخطار میکند: حواستان جمع باشد، ملت ایران عکس‏العمل نشان میدهد.

اولاً این را همه بدانند، سران کشورهاى استکبارى بدانند، مداخله‏گرانِ فضولِ در مسائل جمهورى اسلامى بدانند: ملت ایران بین خودشان اگر اختلاف هم داشته باشند، وقتى پاى شما دشمنان ملت ایران به میان بیاید، همه با هم متحد میشوند؛ یک دست واحد، یک مشت محکم علیه شما میشوند.

اینجور نیست که شما خیال کنید وقتى از یک جریانى به خیال خودتان دفاع کردید، حمایت کردید، این جریان به شما متمایل خواهد شد؛ ابداً. ما سى سال تجربه داریم؛ سى سال این ملت در حافظه‏ى خود دشمنى‏هاى شما را ثبت کرده است؛ ضبط کرده است. ملت میفهمد شما چکار میخواهید بکنید، چکار دارید میکنید. اسم بعضى‏ها را مى‏آورند به عنوان اینکه ما مدافع آنها هستیم؛ دروغ میگویند؛ مدافع آنها هم نیستند؛ قصدشان ایجاد اختلاف است، قصدشان ایجاد بدبینىِ ملت ایران و نخبگان ایران نسبت به یکدیگر است؛ دروغ میگویند.

آنچه در دلهاى پرکینه‏ى آنها وجود دارد، این است که آرزو میکنند این نظام مستقل، این مجد و عزتِ سربرافراشته‏ى از این کشور که در مقابل زورگوئى‏هاى آنها ایستاده، نباشد. آرزوى آنها این است. اینجور نیست که در نظام جمهورى اسلامى با زیدى خوب باشند، با عمروى بد باشند؛ نه. هر کسى که به این نظام پایبند است، هر کسى که به این قانون اساسى پایبند است، هر کسى که به آرمانهاى ملت ایران پایبند است، از نظر آنها دشمن است. آنها میخواهند جمهورى اسلامى نباشد، یک نظام دست نشانده‏ى مطیعِ منقادِ در مقابل آنها، مجدداً مثل دوران گذشته، در این کشور پا بگیرد. آنها دنبال این‏اند. این خواب آشفته‏ى باطل آنهاست.

سى سال تجربه‏ى ایستادگى نظام جمهورى اسلامى هنوز بیدارشان نکرده است. تودهنى‏هائى که این ملت به سران زورگو و متجاوز آنها زده‏اند، اینها را به خود نیاورده است، به هوش نیاورده است؛ هنوز در کشور ما و در ملت ما، اینها طمع دارند. اشتباه میکنند؛ اشتباه میکنند. چوب این اشتباه خودشان را هم خواهند خورد بلاشک.

ما این اظهارات خصمانه را، این رفتارهاى خصمانه را از این دولتها محاسبه خواهیم کرد، اینها را در حسابشان خواهیم نوشت؛ این را بدانند. در آینده‏ى روابط و تعامل جمهورى اسلامى با این مداخله‏گرها، این رفتار تأثیر منفى خواهد داشت؛ بلاشک؛ این را بدانند، بفهمند. ملت ایران ملتى نیست که زور را تحمل بکند. ملت ایران، ملت مقتدرى است. نظام جمهورى اسلامى، نظام ریشه‏دار و تثبیت شده است. مسئولین جمهورى اسلامى اگر صد تا هم با هم اختلاف داشته باشند، در ایستادگى در مقابل دشمن، در حفظ استقلال این کشور، همه با هم یک کلام و یک دست‏اند. این را دشمنان بدانند؛ خیال نکنند که میتوانند بین ملت انشقاق بیندازند.

متأسفانه این دستگاه‏هاى تبلیغاتى و مخرب و معاند با جمهورى اسلامى و با ملت ایران، دنباله‏هائى هم در داخل کشورمان دارند که مال امروز هم نیست، از دوران دفاع مقدس هم چنین چیزهائى بود. آنها هم به هوش بیایند و بدانند که پشتیبانى این گرگهاى درنده به دردشان نمیخورد. اینها به فکر خودشان هستند، به فکر منافع خودشان هستند. از آدمها تا آنجائى که منافع آنها تأمین بشود، استفاده میکنند؛ همچنانى که از محمدرضا و صدام استفاده کردند. آن وقتى هم که لازم نبود، مثل یک دستمال کثیف شده‏اى مچاله میکنند و پرتابشان میکنند کنار؛ همچنانى که از محمدرضا شاه در دوران نکبتش حمایت نکردند، از صدام در دوران رسوائى و نکبتش حمایت نکردند. کسى به آنها دل نبندد.

مردم هوشیارند، نخبگان هوشیارند. متأسفانه افراد معدودى دل به اینها میسپارند و از فریب آنها فریب میخورند. فریب خوردن اینها هم علامتهاى غلط به آنها میدهد، آنها هم به نوبه‏ى خود فریب علامتهاى اینها را میخورند. ملت هوشیار است و هوشیار باشد. من توصیه‏ام به همه‏ى ملت ایران این است:

امروز بیشتر از همه چیز براى ما هوشیارى لازم است، شناخت دوست و دشمن لازم است. مبادا دوست را با دشمن اشتباه کنید؛ مبادا دوست و دشمن را مخلوط کنید؛ مبادا رفتارى که با دشمن باید داشت، با دوست انجام بدهید. این، خطاب به همه‏ى جناحهاست.

نظام اسلامى با اخلالگران در امنیت مردم طبعاً برخورد میکند. این، وظیفه‏ى نظام است. نظام اسلامى اجازه نمیدهد که کسانى دستخوش فریب و توطئه‏ى دشمن بشوند، زندگى مردم را خراب کنند، آسایش مردم را به هم بزنند، جوانهاى مردم را تهدید کنند. فرزندان این کشور عزیزند؛ همه عزیزند. نظام این اجازه را نخواهد داد؛ اما این را هم باید همه توجه داشته باشند:

مبادا دشمن را با دوست اشتباه بکنیم. دوست را به خاطر یک خطا به جاى دشمن بگیریم و از آن طرف یک عده‏اى هم دشمن خونى و معاند را دوست فرض کنند، به حرف او گوش کنند، توجه بدهند.

این فتنه‏هائى که دشمن بر پا کرده بود، امید بسته بود که شاید بتواند از این آب گل‏آلود ماهى بگیرد. بحمداللَّه این فتنه‏ها تمام شد. هر فتنه‏اى در مقابل حق، در مقابل ملت هوشیار از بین خواهد رفت؛ گرد و غبار فرو خواهد نشست. همیشه همین جور است.

حواشىِ ایجاد شده‏ى به وسیله‏ى یک عده دشمن، یک عده غافل، از بین میروند، متن قضیه باقى میماند. متن قضیه این است که در یک انتخابات پرشکوه، تقریباً چهل میلیون نفر از ملت ایران شرکت کرده‏اند. این، متن قضیه است؛ این، حقیقت قضیه است. چهل میلیون، بعد از گذشت سى سال از انقلاب، اعتماد خود را به نظام، امیدوارى خود را به آینده با این حضورشان نشان دادند. این، میماند. متن قضیه این است که رئیس جمهورى با بیش از بیست و چهار میلیون رأى مردم انتخاب شده است؛ اینها متن قضیه است. حواشى، گرد و غبارها، پیرایه‏ها، کارها و حرفهاى دشمن‏شادکن تمام خواهد شد؛ اما این حقیقت میماند. «فأمّا الزّبد فیذهب جفاء و امّا ما ینفع النّاس فیمکث فى الأرض».۲

البته مسئولین هم، رئیس جمهور منتخب هم باید قدر این اقبال مردمى را بداند. شکر این توجهِ مردم، عبارت است از خدمت کامل و جامع براى حل مشکلات مردم؛ تلاش براى پیشبرد کشور و تلاش براى حفظ اتحاد ملت بزرگ ایران. اینها حقائقى است که وجود دارد. شما ملت ایران در این برهه‏ى از زمان کار بزرگى را انجام دادید، حرکت بزرگى را انجام دادید و خداى متعال به حول و قوه‏ى خود به این حرکت برکت خواهد داد و پیش خواهد رفت.

شکر مسئولین، خدمت است؛ شکر مردم، حفظ وحدت است؛ حفظ وحدت، حفظ هوشیارى، حفظ برادرى، نگاه مشفقانه‏ى به یکدیگر. دشمن میخواهد این نباشد و شما سعى کنید که این چه که دشمن را خشمگین میکند، آن را انجام بدهید و آنچه که قلب مقدس ولى‏عصر (ارواحنا فداه) را شاد خواهد کرد، او همین وحدت و مهربانى و همکارى و نشاط و حرکت انقلابى ملت ایران است.

امیدواریم که دعاى ولى‏عصر شامل حال همه‏ى شما باشد و ان‏شاءاللَّه روح مطهر امام بزرگوار و ارواح طیبه‏ى شهدا از همه‏ى ما راضى باشد.

والسّلام علیکم و رحمهاللَّه و برکاته‏

۱٫ نهج البلاغه، نامه‏ى ۶۲

۲٫ رعد: ۱۷