شورای روابط خارجی آمریکا چه نهادی است و چه نقشی در انقلابهای رنگی دارد؟
شورای روابط خارجی آمریکا در ظاهر یک سازمان غیردولتی اما در واقع متعلق به هیأت حاکمهی آمریکا است که تعدادی از مقامات عالی سیاسی، اقتصادی و نویسندگان و حقوقدانان را برای تصمیمسازی سیاستمداران آمریکایی سازمان داده است. این شورا در سال ۱۹۲۱ میلادی، دورهی پس از جنگ جهانی اول، توسط عدهای از سرمایهداران و سهامداران شرکتهای بزرگ آمریکا و مدیران بنگاهها و مؤسسات مالی و بانکها در شهر نیویورک تشکیل شد و هماکنون دارای حدود ۳۳۰۰ عضو از نخبگان صنوف مختلف میباشد که توسط اعضاء برجسته شناسایی و جذب میشوند. به عبارتی عضویت در آن فقط با انتخاب قبلی و دعوت صورت میگیرد. هزینههای آن را شرکتهای بزرگ اقتصادی و مالی و بنیادهای مهم آمریکایی مثل بنیاد راکفلر و بنیاد فورد تأمین میکند. در یک دوره، رئیس افتخاری آن دیوید راکفلر بوده است.
این شورا نشستها و سمینارهایی را به طور منظم برپا کرده و دارای یک ارگان معروف و رسمی به نام مجلهی فارین افیروز (امور خارجی) میباشد و به صورت عالیترین مدرسه خارجی برای سیاستمداران در آمده است و به شکل واسطه یا حلقهی ارتباطی بین شخصیتها و نخبگان خارجی با مقامات آمریکایی نیز عمل میکند که عمدتاً در پوشش سازمانهای دیگری صورت میگیرد.
این شورا هم در اتخاذ راهبردها و سیاستها و هم فراهم ساختن ارتباطات با عوامل ذینفوذ در کشورهای هدف و حمایت مالی و رسانهای از آنها، تجربهی فروپاشی شوروی سابق و اقمار وابسته به آن را در سناریوهای مختلف، از جمله انقلاب مخملی یا رنگی دنبال مینماید.
این شورا در رابطه با ایران کار هماهنگی و ارتباطی با سایر سازمانها و بنیادهای کشورهای غربی را دنبال میکرده است، به گونهای که در نیمهی اول دهه ۷۰ برای حمایت از جامعه مدنی در ایران با همکاری بین این شورا و مرکز مطالعات دمکراسی انگلیس و انجمن سیاسی خارجی آلمان، امکان ارتباطگیری بین جان کین در پوشش استاد دانشگاه با افرادی مثل عبدالکریم سروش و حسین بشیریه و اقامت بعدی آنها در انگلیس و آمریکا فراهم آمد.
این چهرهها برای تقویت جامعه مدنی هم در مؤسسهی تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری و هم حلقههای فکری آئین و کیان ایفای نقش نمودند که بسیاری از عوامل هدایتگر اغتشاشات پس از انتخابات از جمله عناصر شرکتکننده در این حلقهها بودهاند