چرا نهم دی از ایام الله است؟

همه روزها از آن خداست ولی در طول تاریخ برخی روزها حامل اتفاقاتی بوده اند که مسیر تاریخ را به مسیر ایده ال و الهی آن نزدیک تر کرده است. سال گذشته در روز ۹ دی ندای ” علیُ سیّدی” روز ۱۹ ذی الحجه ۳۵ هجری مردم مدینه به وسیله امت حزب الله ایران تکرار شد و میلیونها نفر برای یاری خداوند، در قالب یاری از نایب حجت الله به میدان آمدند، لذا این روز مصداق بارز یوم الله شد.

همیشه افرادی در جامعه موثرند که در صحنه حاضر باشند. به همین دلیل هم در طول تاریخ مشاهده می کنیم که غالبا” یک اقلیت حاضر در صحنه، برای اکثریت خاموش جوامع تصمیم گیری کرده اند.

خداوند به مومنان دستور داده است که همیشه در عرصه حضور داشته باشند. زیرا همیشه افرادی وجود دارند که طبق هوای نفس خود و برخلاف دستورات الهی حکم کرده و برای جامعه تصمیم سازی می کنند. بنابراین برای اجرای دستورات الهی و پیاده سازی برنامه پیشنهادی خداوند در جامعه، لازم است که مومنان به خداوند همیشه در عرصه حاضر باشند تا نااهلان و از خدا بی خبران جامعه را از مسیر الهی دور نکنند.

یکی از خصوصیات بی نظیر انقلاب اسلامی مردم ایران همین حضور دائمی مردم مومن در صحنه است. استعمارگران نیز به این نکته پی برده و با توجه به آن، شگرد عملیاتی خود را تغییر داده اند. آنها با تبلیغات گسترده سعی دارند مردم تحت حاکمیتهای مخالف خود را با خود همراه کرده و بر تعداد پیاده نظامشان بیافزایند. سر بزنگاههای حساس با استفاده از نیروهای پیاده نظام و غیر مستقیم خود که بسیاری از آنها نه حقوقی دریافت می دارند و نه حتی می دانند که مشغول خدمت به چه کسانی هستند؛ گلوی قدرت حاکم را گرفته و او را مجبور به تسلیم می کنند. تجربه سالیان اخیر آنها در گرجستان و… مبین این امر است. غربی ها این شیوه آزموده شده را خردادماه ۸۸ در ایران نیز اجرا کردند ولی نتوانستند مانند قبل موفق شوند که دلیل اصلی آن وجود راس مقتدری به نام ” ولایت فقیه” در ساختار قدرت ایران بود.

مخالفین حکومت پس از انتخابات ۸۸ به مناسبتهای مختلف به خیابان می آمدند و ابراز وجود می کردند. آخرین خودنمایی آنها مربوط به عاشورای ۱۴۳۲ (دی ۸۸) بود که با حمله به عزاداران حسینی و به بار آوردن آسیبهای مالی و جانی فراوان توانستند غربی ها، صهیونیستها، وهابی های سعودی و سایر دشمنان اسلام را شاد کنند.

سه روز بعد در ۹/۱۰/۸۸ مردم حزب الله به عرصه آمدند و در شهرهای مختلف به خیابانها ریختند. این حضور از آن روی اهمیت مضاعف یافت که دشمنان همیشه آنلاین توانستند مقایسه ای بین دوستان و دشمنان نظام انجام دهند. نتیجه کاملا” واضح بود: در تجمع روز عاشورای مخالفین، ده ها هزار نفر و نهایتا” چند صد هزار نفر به خیابان آمدند ولی در راهپیمایی موافقین نظام ولایت فقیه، میلیونها نفر به خیابان آمدند. از طرفی تجمع مخالفین محدود به تهران بود ولی ابراز وجود موافقین در تمام شهرهای کوچک و بزرگ انجام شد که فقط راهپیمایان تهرانی چندین برابر کل جمعیت پیاده نظام دشمن بودند.

پیام این حضور گسترده به سرعت به تمام جهان رسید و نه دی ماه مصداقی برای آیه شریفه ” الیوم یئس الذین کفروا من دینکم…” گشت و دشمن نابکار متوجه شد که دیگر دودی از کنده آشوبهای انتخاباتی برنمی آید. لذا فتیله فتنه و اغتشاشات پایین کشیده شد و جمهوری اسلامی ایران توانست با سرافرازی از گردنه ای دیگر عبور کند.