بیانات رهبر درباره ابزارها و شیوه‌های اشراف و اشرافی‌گری

زر و زور و تزویر

ابزارها و شیوه‌های اشراف و اشرافی‌گری

 فرهنگ فساد و فحشا به وسیله‏ی دستهای استعماری در میان ملتها ترویج می‌شود، فرهنگ مصرف‏زدگی روزبه‏روز زندگی ملتهای ما را بیشتر در لجنزار خود فرو می‏برد، تا کمپانیهای غربی ـ که مغز و قلب اردوگاه استکبارند ـ بیشتر سود ببرند.

۲۶/۳/۱۳۷۰

پیام به حجاج بیت‏اللَّه‏الحرام‏

 

متأسفانه دشمنان اسلام و ایران و شرف و عزت ما، از هنر هم سوء استفاده کردند؛ هنوز هم دارند می‌کنند. از شعر و نقاشی و داستان و فیلم و نمایش و بقیه‏ی شعبه‏های هنر، به عنوان ابزاری برای کوبیدن فضیلت، از بین بردن حقایق و فضایل معنوی و اسلامی، و سوق دادن به مادّیگری و عیش و عشرت مادّی، سوء استفاده می‌کنند.

۱/۸/۱۳۷۰

سخنرانی در دیدار با گروهی از خانواده‏های شهدا و جانبازان و اقشار مختلف مردم و جمعی از مسئولان ادارات و سازمانهای شهرهای تهران، شهداد کرمان، قم، و مسئولان و دانشجویان دانشگاه هنر

 

تاریخ اروپا پر است از داستانها و قضایایی که نشانگر این است که در برهه‏هایی طولانی از زمان، وظیفه اصلی دستگاه قضا در بسیاری‏از کشورها یا همه کشورهای اروپایی و غربی، حمایت از طبقه اشراف و صبغه اشرافیگری بوده است. آنها جرایم بزرگ اشراف را نادیده می‏گرفتند و جرایم کوچک آحاد مردم را به شدیدترین وجه مورد مؤاخذه قرار می‏دادند. صبغه دستگاه قضایی ما، باید نقطه مقابل این باشد.

۲۳/۱۰/۱۳۷۱

بیانات مقام معظّم رهبری در دیدار جمعی از قضات و اعضای دستگاه قضایی‏

 

اساس نیروی انتظامی در دوران رژیم غیر مردمی و طاغوتی، برای حفظ امنیت طبقات ویژه بود و بقیه مردم هر چه بر سرشان می‏آمد، اهمیتی نداشت! من در همان زمان رژیم گذشته، در مناطق مرزی کشور به صورت تبعید زندگی می‌کردم و می‏دیدم که وضع آن‏جا چگونه بود. در آن‏جا، امنیت به دست گردن‏کلفتها و باج‏بگیرهای منطقه سپرده شده بود. امنیت، عبارت بود از امنیت خوانین و بزرگان و سرمایه‏داران منطقه و دیگران حقی از آن نداشتند. به همین‏خاطر، اگر در مناطق مختلف این کشور و بخصوص در دوردستها، آدم متنفّذی، نوکران، کارگران و زیردستان خود را می‏زد، می‏کشت، حبس می‌کرد، از زندگی و هستی می‏انداخت و امنیت آنها و زن و فرزندشان را صلب می‏نمود، ایرادی نبود و کسی نمی‏گفت که شما چرا این کار را کردید! اگر به پاسگاه هم شکایت می‌کردند، شکایت‏کننده محکوم می‏شد! یعنی امنیت، امنیت طبقات ویژه بود، نه امنیت عمومی.

۲۵/۴/۱۳۷۶

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از فرماندهان و پرسنل نیروی انتظامی

 

این [عدالت اجتماعی] حرفِ بسیار خوبی است که گفتنش آسان است، اما عمل کردنش بسیار بسیار مشکل می‏نماید. به مجرّد این‏که به سمت بعضی از مسئولان دست دراز شود، طبعاً اوّلِ گله و شِکوه و فریاد آنهاست. یک وقت می‏بینید که در اصل کار هم مانع‏تراشی می‌شود و انجام نمی‌گیرد!

این سؤال راجع به اشرافیت، سؤال بسیار درستی است. اگر واقعاً من احساس کنم که این سؤال و این مطالبه و این گرایش، در مجموعه جوانان دانشجو هست، حقیقتاً خدا را شکر می‌کنم. شما بدانید که گرایش اشرافیگری، آن چیزی نیست که بشود با قانون و با دادگاه و با بازجویی و با امثال اینها علاجش کرد؛ خیلی سخت‏تر از این حرفهاست. این از جمله مقولاتی است که بایستی فضای عمومی کشور ـ احساسات مردم، خواست مردم و به تعبیر رساتر، فرهنگ عمومی مردم ـ آن را دفع کند تا این علاج شود. آن کسانی که به اشرافیگری گرایش دارند و دلشان برای زندگی اشرافی لک می‌زند ـ یعنی خوردن و پوشیدن و زندگی کردن و مشی کردن به سبک اشراف و دور از زندگی متوسّط مردم ـ یکی از کارهایی که می‌کنند، این است که این دید و ذهنیت را در مردم به‏وجود آورند که این چیز خوبی است و ارزش است؛ کمااین‏که قبل از انقلاب این‏گونه بود. قبل از انقلاب، مسئولان حکومت، هرچه بیشتر با تشریفات و جاه و جلال و تکبّر و تفرعن و لباسهای فاخر ظاهر می‏شدند، یک عدّه از عوام مردم بیشتر خوششان می‏آمد! فرهنگ عمومی را این‏گونه شکل داده بودند. بعد از انقلاب بعکس شد. لذا کسانی هم که اهل کارهای اشرافیگری بودند، از ترس گرایش مردم، اجتناب می‌کردند؛ اما امروز بتدریج می‌خواهند کار را بعکس کنند. به نظر من، اشرافیگری برای یک کشور آفت است؛ اشرافیگری مسئولان، آفت مضاعف است؛ به‏خاطر این‏که اگر اشراف عالَم از مال خودشان ـ حالا حلال و حرامش به عهده خودشان ـ خرج می‌کنند، از مال خودشان اشرافیگری می‌کنند؛ اما اگر مسئولان اشرافیگری کنند، از مال مردم خرج می‌کنند؛ مال خودشان که نیست. این اشرافیگری، با احساس عمومی مردم، با نوشتن، با گفتن و با ترویج این فکر، درست خواهد شد. این باید به یک فرهنگ تبدیل شود؛ کاری نیست که بشود به‏صورت دادگاه ویژه و محاکمه و امثال اینها درستش کرد.

۱/۹/۱۳۷۸

پاسخهای رهبر معظم انقلاب اسلامی به پرسشهای دانشجویان در دانشگاه صنعتی شریف‏

 

روزنامه‏ها در غرب آزادند و همه چیز می‏نویسند؛ اما روزنامه‏ها در غرب متعلّق به چه کسانی هستند؟ مگر متعلّق به مردمند؟! این که امر واضحی است؛ بروند نگاه کنند. شما در همه اروپا و امریکا یک روزنامه قابل ذکر نشان دهید که متعلّق به سرمایه‏داران نباشد! پس روزنامه که آزاد است، یعنی آزادی سرمایه‏دار که حرف خودش را بزند؛ هرکس را می‌خواهد، خراب کند؛ هرکس را می‌خواهد، بزرگ کند؛ به هر طرف می‌خواهد، افکار عمومی را بکشد! این که آزادی نشد. اگر کسی وابسته به سرمایه‏داران نباشد و مراکز قدرت سرمایه‏داری نباشد، نه حرفش زده می‌شود، نه صدایش به گوش کسی می‏رسد و نه آزادی بیان دارد! آری؛ سرمایه‏داران آزادند که به‏وسیله روزنامه‏ها و رادیوها و تلویزیونهای خودشان، هرچه را که دلشان می‌خواهد، بگویند! این آزادی، ارزش نیست؛ این آزادی، ضدّارزش است. مردم را به بی‏بندوباری و به بی‏ایمانی بکشند؛ هرجا می‌خواهند، جنگ درست کنند؛ هرجا می‌خواهند، صلح تحمیلی درست کنند؛ هرجا می‌خواهند، اسلحه بفروشند. آزادی یعنی این!

۲۳/۲/۱۳۷۹

بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‏های نمازجمعه تهران‏

 

صدا و سیما و روزنامه‏ها نباید همواره برای جوان الگوی یک جوان اشرافی بی‏دردِ تن‏به‏راحت‏داده عیّاش را مطرح کنند. بعضی از مطبوعات نباید در فلسفه‏بافیهای خود طوری حرف بزنند که جوان خیال کند همه هدف انسان این است که از هر راهی شد، یک مشت پول به دست آورد. اگر توانست یک گواهی علمی برای خودش فراهم کند، وسیله‏ای برای پول در آوردن در دستش هست؛ اگر نشد، هر راه دیگری که شد؛ ولو قاچاق، ولو تن دادن به ذلّت و خفت و اهانت، ولو با دستبرد زدن به این و آن! نباید پول را عمده کرد؛ پول ارزش نیست. هدف، درآوردن پول نیست؛ پول یک وسیله برای گذراندن زندگی است. پول بسیار کوچکتر از این است که هدف انسان شود. برای جوان، الگو را یک الگوی غلط قرار ندهند تا او احساس کند که به جای استعداد و ابتکار و تلاش فراوان و کسب تخصص و علم، باید سراغ پول رفت! از یک جوان می‏پرسیم: چرا درس نمی‏خوانی؟ می‌گوید: پدرم آن‏قدر پول و ثروت دارد که به درس خواندن احتیاج ندارم! پس معلوم شد که درس برای پول است! با این پول اگر بشود بیکار و عیّاش و مصرف‏کننده محض بود، باز هم از نظر او مانعی ندارد! آیا این طرز فکر درست است؟! این طرز فکر، غلطترین طرز فکرهاست.

۱۲/۲/۱۳۸۰

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار جوانان و فرهنگیان در مصلّای رشت‏

 

مبارزه با فساد، دشمن تراش است. هر کس بخواهد با فساد مبارزه کند، یک صف طولانی دشمن جلویش به وجود می‏آید. این دشمنان چه کسانی هستند؟ فاسدها و لشکرهایشان؛ چون فاسدهای دانه‏درشت، لشکرهایی هم دارند؛ اینها در مقابل می‏ایستند و انواع کارشکنیها را می‌کنند. کارشکنی هم، همه‏اش این نیست که کسی چاقو بکشد و به کسی حمله کند. امروز از چاقوکشیدن خطرناکتر هم هست: تهمت می‌زنند، شایعه درست می‌کنند، کار فرهنگی می‌کنند و به کسانی که از این حرفها بزنند و بخواهند این اقدامات را بکنند، برچسبهای نادرست و ناحق می‌زنند. باید با اینها مقابله کرد و صریح و صادق وارد میدان شد. باید آن تلاش و فعالیت اقتصادی انجام گیرد؛ باید به آن ارتقای فرهنگ دینی و ایمانی همت گماشته شود.

۲۸/۲/۱۳۸۰

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‏های نماز جمعه‏ی تهران‏

 

مبارزه با فساد، یک مبارزه جدّی و واقعی است. مفسدین تهاجم خواهند کرد و فشار خواهند آورد؛ لذا کار سختی است. برای مقابله با شیوع فساد اقتصادی و مالی، باید لباس مبارزه به تن کرد.

۱۱/۵/۱۳۸۰

بیانات در مراسم تنفیذ حکم آقای خاتمی‏ سال ۸۰

 

من حقیقتاً در مردم‏سالاریهای دنیا خدشه دارم؛ برای خاطر این‏که انتخابات و گزینشها در دنیا تحت تأثیر عوامل تبلیغاتی‏ای است که یکسره دست سرمایه‏دارهاست. چه کسی است که از تأثیر عوامل ارتباطاتی امروز یکسره غافل باشد؟ می‌گویند روزنامه‏ها در امریکا یا در انگلیس آزاد است. من سؤال می‌کنم کدام روزنامه متعلّق به قشرهای متوسط و پایین مردم است تا آدم از آزادی روزنامه، آزادی آن قشر را کشف کند؟ روزنامه‏ها متعلّق به چه کسانی است؟ کارتلها و تراستهای بزرگ و سرمایه‏دارها. بله، روزنامه‏ها آزادند؛ یعنی آنها آزادند که هرچه می‌خواهند، بگویند. آنها برخلاف مصلحت خودشان حرفی نمی‌زنند.

۵/۶/۱۳۸۰

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رئیس جمهور و اعضای هیأت دولت‏

 

از نفوذ پول و پولدار در داخل قوّه قضاییّه باید به‏شدّت برحذر باشید و پرهیز کنید. یکی از خطرات بسیار بزرگ این است. در دنیا ثابت شده است که زورِ پول از خیلی چیزهای دیگر بیشتر است. یکی از بزرگترین خطرات حکومتهایی که معتقد به مبنایی هستند، این است که صاحبان پول بتوانند در ارکان حکومت اعمال نفوذ کنند. اینها همه چیز را خراب می‌کنند. هر بخشی از نظام اگر تحت تأثیر زرمندان و ثروتمندان قرار گرفت، ضایع خواهد شد. در این زمینه، از همه بدتر قوّه قضاییّه است. باید خیلی مراقب باشید خدای نکرده چنین چیزی برای این قوّه پیش نیاید و پول و پولدار و ثروتمند، با روشهایی که دارند، نتوانند اعمال نفوذ کنند. این هم یکی از وسایل استحکام است. نفوذهای سیاسی هم همین‏طور است. دستگاههای سیاسی، انگیزه‏های سیاسی و جریانات سیاسی نباید بگذارند نفوذ ایجاد شود.

۵/۴/۱۳۸۱

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رئیس، معاونان و کارکنان قوّه قضاییّه، در آستانه سالروز هفتم تیر

 

این‏که بنده تأکید می‌کنم باید مراقب سوءاستفاده‏های مالی در دستگاههای قدرتِ وابسته به حکومت بود، به خاطر این است. زیان بزرگ فساد اقتصادی در دستگاههای دولتی این است که پول را در خدمت قدرت و قدرت را در خدمت پول به کار می‌گیرد و دور باطلی به وجود می‏آید. از قدرت و داشتن مسئولیت و مدیریّت در بخشهای مختلف برای جمع‏آوری ثروت و پول سوءاستفاده شود؛ بعد همان پول مجدّداً در خدمتِ خریدن آراءِ رأی‏دهندگان قرار گیرد؛ حالا یا خریدن آشکار ـ که در خیلی جاها در دنیا معمول است پول بدهند ـ یا خریدن پنهان با شیوه‏های گوناگون؛ یعنی با خرج کردنهای گوناگون، جلب محبوبیّت کنند. وقتی با تبلیغات فریبنده پُرخرج، آراءِ مردم را به سمت خود جلب کنند، این مردم‏سالاری و دخالت مردم در امور نیست؛ رأی مردم در این‏جا بازیچه شده است.

من یک وقت گفتم قانوندانهای قانون‏شکن، خطرناکتر از همه‏اند؛ کسانی که قانون را خوب بلدند، پیچ و خمها و دالانهای تودرتوی قانون را خوب می‏شناسند، اما خودشان قانون‏شکنند؛ بدون این‏که معلوم شود کارشان قانون‏شکنی است. اگر خدای نکرده چنین چیزی برای ملت ما رواج پیدا کند، یک فاجعه است. این چیزی است که با نظام اسلامی و با انتظار مهدی موعود کاملاً منافات دارد. این حدّی است که من از مسئولان خواسته‏ام.

۳۰/۷/۱۳۸۱

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان در مصلّای تهران‏

 

یکی از پیامهایی که باید به ذهن مردم داده شود، حقیقت تلخی در دنیاست که عمداً سعی می‌شود وجود محسوسِ آن نادیده گرفته شود و آن، دیکتاتوری پول و شهوت است. امروز پول در دنیا دیکتاتوری می‌کند و هرچه پول بخواهد و پولدارها بخواهند، تحقّق می‌یابد، ولو به‌دست خودِ مردم. چون مردم در رأی دادنها و اقدامات عمومی معمولاً تحت تأثیر رسانه‌هایند و رسانه‌ها هم معمولاً در اختیار پولدارهاست. چند درصد رسانه‌های دنیا دست غیرصهیونیستها و غیر سرمایه‌دارهای بزرگ است؟ شاید بتوان گفت که همه‌ی این دستگاههای مهم و اثرگذارِ دنیا دست سرمایه‌دارهای مهم و عمدتاً صهیونیستهاست. آنها هستند که خبرگزاریها را اداره می‌کنند، خبر تولید می‌کنند و به همه‌ی دنیا می‌فرستند و تلویزیونها را همان‌طور که خودشان می‌خواهند، اداره می‌کنند. حالا هم که این روشهای ارتباطی جدید، این سایتهای اینترنتی و فعّالیتهای رفت و آمد سریع اطلاعات در اختیار آنهاست. هر کس پول بیشتر دارد، می‌خواهد در این زمینه‌ها فعّالیت بیشتری کند و مقصود خود را برآورده سازد. بنده بارها گفتم این‌که می‌گویند رسانه‌ها و روزنامه‌ها در دنیا آزادند، درست است؛ اما روزنامه‌ها مال چه کسانی‌اند؟ البته صاحبانِ روزنامه‌ها آزادند، هرچه می‌خواهند می‌نویسند، هرچه به صرفشان باشد، می‌نویسند و هرچه به صرفشان نیست، قطعاً نمی‌نویسند. مرحوم «حاج احمد آقا» می‌گفت: به نظرم رسید یکی از پیامهای امام را ـ به گمانم پیام حج بود ـ در یکی از روزنامه‌های امریکا چاپ کنیم. ایشان خیال می‌کرد امریکا جای آزادی است و می‌شود این پیام امام را آن‌جا ترجمه کرد و در روزنامه‌ای به چاپ رساند تا امریکاییها بخوانند و بگویند «عجب! امامی که این‌قدر درباره‌اش می‌گویند، این حرفها را می‌زند!» می‌گفت هرچه پول خرج کردیم، نشد. به‌نظرم گفت حاضر شدیم حدود صدهزار دلار خرج کنیم که این یک یا دو صفحه پیام در روزنامه‌ای از روزنامه‌های امریکا چاپ شود؛ اما نشد که نشد! معلوم است که نمی‌شود.

۱۴/۱۱/۱۳۸۱

بیانات در دیدار مدیران صدا و سیما

 

در دستگاه طاغوت، فساد، سوءاستفاده، دنیاطلبی و حیف و میل اموال عمومی از ریشه و رأس یک سنت و رویه قطعی و عادت همیشگی بوده است. در نظام جمهوری اسلامی تعالیم و روش اسلام و امام راحل، جامعه را از چنین چیزی باز داشته است. عناصری سوءاستفاده‏چی همیشه در گوشه و کنار وجود داشته‏اند. کسانی هم در بیرون از دستگاه‏های دولتی، از امکانات آنها برای پُرکردن کیسه‏های خود سوءاستفاده می‌کنند. باید به‏طور جدی با آنها مبارزه شود. البته مبارزه با آنها کار دشواری‏ست؛ چون پول دارند و به تبلیغات می‏پردازند و شایعه‏پراکنی می‌کنند. دشمنان داخل و خارج کشور هم سعی می‌کنند از حرکت‏های اصلاحی در کشور جلوگیری کنند. اراده و همت و عزم جازم مسئولان می‌تواند همه این موانع را از سر راه بردارد و ان‏شاءاللَّه این‏طور خواهد شد. البته این کارها بلند مدت است.

۱/۱/۱۳۸۲

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجتماع مردم مشهد در حرم مقدس‏

 

به خدا توکّل کنید، از هیچ چیز نترسید و ملاحظه تهدیدها و اخمها را نکنید. البته این به معنای آن نیست که از دشمنیها غفلت کنید؛ نه، غفلت هم نکنید. واقعاً اژدهای هفت سرِ فساد مالی چیزی نیست که به این آسانیها بشود آن را ریشه‏کن کرد. آنچه من دریافته‏ام، این است:

 

گفت اژدرهاست او کی خفته است‏

از پی بی‏آلتی افسرده است‏

تصوّر نکنید کسانی که از مصادره زمینهای ملی و از قانون‏شکنی به سرمایه‏های بی‏حساب دست یافته‏اند و جریانهای مالی را با ویژه‏خواریهای خود به سمت جیبهایشان سرازیر کرده‏اند، الان که شما سرِ کار آمده‏اید، آرام بنشینند و دست از پا خطا نکنند؛ نخیر، اینها توطئه خواهند کرد؛ از نقاط ضعف استفاده خواهند کرد؛ نقاط ضعفی خواهند آفرید تا از آنها استفاده کنند. باید مراقب اینها باشید.

هم به خدا توکّل کنید و هم مراقب کسانی باشید که از صحّت عمل شما ضربه می‏بینند. هر مسئولی اگر صحّت عمل داشته باشد، یک عدّه سودخوارِ مفسدِ فاسد قطعاً ضربه خواهند دید. آنها هم ضعیف نیستند و به حسب عادّی امکاناتی در اختیار دارند؛ مراقب ضربات آنها باشید. البته همان‏طور که گفتم، میدان، میدان مبارزه است. در میدان مبارزه، انسان در انتظار این است که دشمن به او ضربه بزند و حمله کند؛ اما به خدا توکّل می‌کند و همه قدرت و علم و هوشمندی و عقل خود را به‏کار می‌گیرد و پیش می‌رود. «فاذا دخلتموه فانّکم غالبون»؛ حضرت موسی‏به بنی‏اسرائیل گفت شما بروید وارد شوید؛ همین‏قدر که وارد شدید و پشت به میدان نکردید، غلبه با شماست. پس مهم این است که پشت به میدان نکنید و میدان را حفظ و کار را دنبال کنید؛ خدای متعال هم به شما کمک خواهد کرد.

۱۷/۹/۱۳۸۲

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای شورای شهر و شهردار تهران‏

 

علم و عقل ابزار دو جنبه‏یی است؛ می‌تواند در خدمت ارزشها قرار بگیرد، می‌تواند در خدمت حیوانیت و سَبُعیت قرار بگیرد. بستگی به این دارد که مدیریت علم با چه کسی است. اگر مدیریت علم به دست انسانهای دنیاطلب و قدرت‏طلب و زراندوز و سلطه‏طلب بود، همین می‌شود که امروز شما در دنیا مشاهده می‌کنید؛ یعنی علم ابزاری برای استعمار، استثمار، تحقیر ملتها، اشغالگری و برای ترویج فحشاء، سکس و هروئین خواهد شد.

۱/۴/۱۳۸۳

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار هیأت علمی و کارشناسان جهاد دانشگاهی‏

 

انتخابات در کشور ما معنای واقعی خود را دارد. در خیلی از کشورهای به اصطلاح دمکراتیک، انتخابات این‏طوری نیست؛ انتخابات تابع صندوق‏های پول قدرتمندان و ثروتمندان و خواست آنهاست. این که نامزدی از دل مردم حرکت کند ـ بدون این‏که به بخشهای قدرت متصل باشد ـ بتواند با مردم حرف بزند، آراء مردم را جلب کند، حزبی دنبال او نباشد، جریان‏های سیاسی دنبال او نباشند، مردم خودشان فکر کنند و انتخاب کنند، در کمتر جایی از دنیا دیده می‌شود.

۲۸/۵/۱۳۸۴

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‏های نماز جمعه‏ی تهران‏

 

کسانی هستند که حاضرند برای منافع خود، پا روی منافع صدها و هزارها و میلیونها بگذارند؛ که می‏شنوید. بعضی سوءاستفاده کنندگان و مفسدان اقتصادی برایشان بیت‏المال و غیر بیت‏المال فرقی نمی‌کند؛ هر جا بتوانند دست می‏اندازند؛ حق هر کس ضایع شد، شد.

۱۹/۸/۱۳۸۵

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی‏ در دیدار مردم دامغان

 

قانون تحت تأثیر نفوذ این و آن هم نباید قرار بگیرد. ما در مجالس قانون‌گذاری دنیا شنیدیم ـ شاید حالا یک مواردی هم در بین خودمان دیده شده است، نمی‌‌توانیم بکلی بگوییم نبوده است ـ که گاهی برای اینکه منفعت یک کسی یا یک کسان معدودی تأمین بشود، با عجله‏ی تمام یک قانونی در یک مجلسی از مجالس دنیا گذشته است و بعد که آن غرض حاصل شده است، به فاصله‏ی مدت کوتاهی ـ چند ماه ـ آن قانون نسخ شده! از این قبیل موارد داشته‏ایم.

خیلی بایستی مراقبت کرد که قانون تحت نفوذ افراد متنفذ قرار نگیرد. این که گفته می‌شود که در جمهوری اسلامی خوب است نمایندگان محترم در تبلیغات و در تلاش‌ها و فعالیتهای انتخاباتی‏شان کمک مالی از بعضی از مراکز دارای طمع قبول نکنند، به خاطر این است؛ چون بالاخره کمک کردنِ با طمع، مشکلات اینجوری را به دنبال سر می‏آورد. نماینده‏ی مجلس این استقلال را که قانون اساسی به او داده است، خدا به او داده است، این قدرت تصمیم‏گیری و انتخاب را خیلی باید اهمیت بدهد؛ این چیز مهمی است، چیز بزرگی است، این را نمی‌شود با چیزهای کوچک معامله کرد.

۲۱/۳/۱۳۸۷

بیانات ‏در اولین دیدار با نمایندگان مجلس هشتم‏

 

مفاسد اقتصادی را صرفاً به عنوان یک کار خلاف نباید در کشور در نظر گرفت. این کار اگر چنانچه دنبال نشود، تعقیب نشود، ریشه‏یابی نشود، قوای مختلف کشور دست به دست هم ندهند برای خشک کردن ریشه‏ی این کار، ضربه و خطرش برای کشور بسیار کلان و عظیم خواهد بود. مفاسد اقتصادی، مفاسد فرهنگی را هم با خود می‏آورد، مفاسد اخلاقی را هم می‏آورد. وجود و رواج مفاسد اقتصادی یکی از بزرگترین خطرهایش این است که عناصر خوب دستگاهها را متزلزل می‌کند، زیر پای آنها را سست می‌کند. بسیاری از این موارد و قضایای مفاسد اقتصادی که به طور مشخص گزارش شده و برای ما گفته شده است، به این ترتیب بوده است که آن مفسد اقتصادی برای پیشبرد کار خود لازم دانسته در داخل فلان دستگاه نفوذ کند و تعدادی از عناصری را که در آنجا کار می‌کنند، با خودش همراه کند. خوب، آن عناصری که آنجا کار می‌کنند، مردمان مؤمنی هستند؛ اما شیطانِ هوس، زیاده‏طلبی و پول را به جان اینها می‏اندازد، همه هم طاقت نمی‏آورند، مجذوب می‌شوند، می‌لغزند؛ این یکی از بزرگترین خطرات مفاسد اقتصادی است.

۵/۴/۱۳۸۷

دیدار مسئولان قضائی کشور

 

یکی از مصداقهای عدالت، مبارزه‏ی با فساد مالی و اقتصادی است که بایستی جدی گرفته شود. من سالها پیش هم این را گفته‏ام، بارها هم تأکید کرده‏ام، تلاشهای خوبی هم انجام گرفته است و دارد انجام می‌گیرد؛ اما مبارزه‏ی با فساد، کار دشواری است؛ کاری است که انسان، مخالف پیدا می‌کند. شایعه درست می‌کنند، دروغ می‌گویند و آن کسی که در این میدان جلوتر از دیگران حرکت کند، بیشتر از همه مورد تهاجم قرار می‌گیرد.

۱/۱/۱۳۸۸

بیانات در جمع زائران و مجاوران حضرت امام رضا (ع)

 

در کشورهای معروف دموکراسی دنیا اینجور است. پشت سرِ این کسانی که می‌آیند وارد میدان انتخابات می‌شوند و مبارزه‌ی انتخاباتی می‌کنند، گروه‌هائی از جبهه‌ی خاصه وجود دارند؛ یعنی سرمایه‌دارها، کمپانی‌دارها، متنفذین مالی، باندهای عظیم مالی؛ اینها هستند که دارند کارها را روبه‌راه می‌کنند؛ با تبلیغات گمراه‌کننده و با روشهای گوناگون، آراء مردم را به این سمت و آن سمت میکشانند. در واقع، دعوا بین کمپانی‌دارهاست؛ دعوا بین آراء مردم نیست؛ یک چیزِ تخیلی است. در واقع، حکومت دموکراسی در آنجاها حکومت اقلیت است؛ حکومت خواصی است که خواص بودن آنها، نخبه بودن آنها، به خاطر امکانات مالی فراوان آنهاست؛ اینها هستند که دارند سیاستگذاری می‌کنند.

۶/۱۲/۱۳۸۸

بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری‌