جامعه اسلامی(بایدهای اجتماعی در کشور اسلامی)

جامعه اسلامی

بایدهای اجتماعی در کشور اسلامی

ازدواجها در دوران انقلاب و به برکت آن آسان شد؛ چون تشریفات و سختگیریها کم شد. نگذارید دوباره به خانه‏ی اول برگردیم. پدران و مادران، نسبت به مقدّمات غیر لازمِ ازدواج سختگیری نکنند؛ جوانان که سختگیری‏یی ندارند. بگذارند ازدواج اسلامی انجام بگیرد. بگذارند ازدواج برای دختر مسلمان و زن جوانی که در محیط اسلامی است، مثل ازدواج فاطمه‏ی زهرا(س) باشد؛ ازدواجی با پیوند عشقی معنوی و الهی و جوششی بی‏نظیر میان زن و مرد مؤمن و مسلمان و همکاری و همسری به معنای واقعی بین دو عنصر الهی و شریف، اما بیگانه از همه‏ی تشریفات و زر و زیورهای پوچ و بی‏محتوای ظاهری. این است ازدواج درست زن مسلمان و تربیت فرزند و اداره‏ی محیط خانه و البته اندیشیدن و پرداختن به همه چیز جامعه و دین و دانش و فعالیت اجتماعی و سیاسی. اسلام، این است.

۲۶/۱۰/۱۳۶۸

سخنرانی در دیدار با جمع کثیری از زنان شهرهای تهران، تبریز، اصفهان، کرمان، قم، قزوین، یزد، کرج و استانهای چهارمحال و بختیاری و مازندران

 

انقلاب اکنون در مرحله‏یی است که می‏توان آن را دوران «جهاد اکبر» نامید که دورانی است بسیار سخت، بسیار خطرناک و همه انقلابها این دوران را قاعدتاً تجربه می‌کنند و شاید بشود گفت که اکثر انقلابها در این دوران دچار لغزش و انحطاط می‌شوند. و شاید تعجب کنید اگر عرض کنم که انقلاب عظیم تاریخی نخستین اسلام در چنین دورانی بود که بیشترین نیروی خود را از دست داد.

بلی دوران جهاد اکبر یعنی دورانی که شور و هیجان اولیه انقلاب تا حدود زیادی فرو نشسته، ضمناً موفقیتهایی هم بدست آمده و چهره راحت زندگی، خود را به بسیاری نشان داده و چرب و شیرین زندگی در دهانهایی مزه کرده است. این، آن دوران خطرناک است.

امیرالمومنین(ع) در چنین دورانی بود که به حکومت رسید و لذاست که نهج‏البلاغه بیش از هر چیز دیگر سخن از زهد و بی‏اعتنایی به دنیا دارد و غمگنانه باید گفت که حتی «عدل علوی» و «زهد علوی» هم نتوانست موج مخرب دنیاطلبی را در آن دوران مهار کند و در نهایت شد آنچه شد.

۶/۲/۱۳۷۴

پیام به نشست سالانه‏ی اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت)

 

آن سلاحی که هیچ دشمن مادّی، قادر به مقابله با آن نیست، سلاح ایمان مخلصانه و عمل مخلصانه است. اخلاص یعنی این‏که انسان، کار را برای خدا و به عشق انجام وظیفه، انجام دهد. انسان برای هوای نفس، برای رسیدن به مال، به ثروت، به مقام، نام نیک، قضاوت تاریخ، برای انگیزه‏های نفسانی، برای اشباع صفت پلید حسد، طمع، حرص، زیاده‏طلبی و افزون‏طلبی کار نکند! کار را برای خدا و محض انجام وظیفه بکند. این، معنای اخلاص است. چنین کاری پیش می‌رود. این‏گونه کاری مثل شمشیر برنده، هر مانعی را از سر راه برمی‌دارد. امام با این سلاح، مجهّز بود. بارها گفت من نسبت به نزدیکترین نزدیکان خود هم، اگر قدمی برخلاف حق بردارند، اغماض نمی‌کنم و همین‏طور هم بود. در مواقع حسّاس نشان داد که آنچه برای او مطرح است، انجام وظیفه است.

۵/۹/۱۳۷۶

بیانات مقام معظم رهبری در جمع بسیجیان به‏مناسبت هفته بسیج‏

 

امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل کشور مسئله‏ی عدالت است. دانشجوی جوان اگر چه خود برخاسته از قشرهای مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعی و پر کردن شکافهای طبقاتی به چشم یک آرزوی بزرگ و بی‏بدیل می‏نگرد.

این احساس و انگیزه در دانشجو پر ارج و مبارک است. و می‌تواند پایه‏ی قضاوتها و برنامه‏های عملی او برای حال و آینده باشد. اگر عدالت ـ عدالت واقعی و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت ـ آرزو و آرمان و هدف برنامه‏ریزی‏هاست، پس باید هر پدیده‏ی ضد عدالت در واقعیات کشور مورد سؤال قرار گیرد.

۶/۸/۱۳۸۱

پیام به مناسبت دومین همایش جنبش دانشجویی‏

 

عزیزان من! شماها نخبه‏اید؛ عزیزید و نور چشم ما هستید؛ اما یادتان باشد که هرچه عالم‏تر و نخبه‏تر می‏شوید، متواضع‏تر شوید؛ این را فراموش نکنید. مبادا نخبه بودن خدا نکرده در شما نخوت ایجاد کند؛ نخبه بودن ملازمه‏یی با نخوت‏گرایی ندارد؛ مراقب باشید. فضای نخبگی در کشور با فضای تکبر بکلی باید جدا شود. هرچه شما موفقیتهای علمی‏تان بیشتر شد، هرجا به تحقیق جدیدی دست یافتید و توفیق بیشتری پیدا کردید، متواضع‏تر، مردمی‏تر و خلاصه، خاکی‏تر شوید؛ این است که می‌تواند تداوم پیشرفتها و فایده‏ی وجود شما را بیشتر کند.

۵/۷/۱۳۸۳

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی‏ در دیدار با جوانان نخبه و دانشجویان‏

 

اگرچه از دید اسلام همه باید مصالح و سرنوشت عمومی را بر مصالح و منافع شخصی ترجیح دهند، لیکن از نخبگان، زبدگان و برجستگان ـ که مظهر آنها مجموعه‏ی استاد و دانشجو هستند ـ توقع این است که روحیه‏ی به فکر سرنوشت خود بودن، بر روحیه‏ی به فکر سرنوشت کشور بودن ترجیح پیدا نکند.

۲۶/۹/۱۳۸۳

‏‏بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اساتید دانشگاه‏ها

 

جوان ما وقتی تبعیض را در جامعه می‏بیند، آرزوی عدالت اجتماعی در دل او شعله می‏کشد. جوان ما وقتی فساد را در بخشی از دستگاه‏های مجموعه‏ی نظام مشاهده می‌کند، میل به مبارزه‏ی با فساد و آرمانِ ریشه‏کنی فساد در درون او شکل می‌گیرد و او را به حرکت وادار می‌کند. به این دلایل، کمال‏جویی و آرمان‏خواهی در جوانان ایران اسلامی ما وجود دارد.

۱۹/۲/۱۳۸۴

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دانشجویان و اساتید دانشگاه‏های استان کرمان

 

اگر از من سؤال کنند کسی ثروتی تولید کند برای اینکه بیست نفر یا صد نفر انسان را که زندگی‏شان سرشار از محرومیت است، به نوا برساند، یا مثلاً فرض بفرمایید که پنجاه نفر را که در فلان شهر زندگی می‌کنند و در آرزوی یک بار زیارت قبر مطهر علی‏بن‏موسی‏الرضا در حسرتند و نتوانستند بروند، اینها را با ثروتش به زیارت ببرد، این بهتر است یا با همین پولی که می‌خواهد با آن تولید ثروت کند، ده سال پشت سر هم عمره برود، بنده به طور قطع و یقین و بدون هیچ تردید خواهم گفت اولی مقدم است. حالا هر سال عمره نرود. تولید ثروت فی‏نفسه ممدوح است؛ اگر با نیت کمک باشد، آن وقت حسنه‏ی الهی هم هست؛ اجر الهی و اخروی هم دارد.

۳۰/۱۱/۱۳۸۵

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی‏ در دیدار مسئولان اقتصادی و دست‏اندرکاران اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی‏‏

 

من می‏بینم بعضی از دوستان دانشجو نسبت به برخی از مسائل مربوط به عدالت و رفع تبعیض و مبارزه‏ی با فساد، در ذهنشان سؤالاتی مطرح می‌شود که خوب حالا چی که دائم گفتیم. بله، گفتید و شد؛ منتها این انتظار که همه‏ی آنچه را که ما خواستیم، در کوتاه‏مدت تحقق پیدا کند، عملی نیست؛ در هیچ شرائطی در کوتاه‏مدت، آرمانهای بزرگ تحقق پیدا نمی‌کند. آرمانهای بزرگ احتیاج به استمرار عمل دارد. کار را بایستی به صورت پیگیر دنبال کرد و از آن مأیوس نشد تا به نتیجه برسد.

۱۷/۷/۱۳۸۶

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دانشجویان نخبه، برتران کنکور و فعالان تشکلهای سیاسی فرهنگی دانشگاهها‏

 

گفتمان عدالت خواهی را فریاد کنید؛ اما انتقاد شخصی و مصداق‏سازی نکنید. وقتی شما روی یک مصداق تکیه می‌کنید، اولاً احتمال دارد اشتباه کرده باشید؛ من می‏بینم دیگر. من مواردی را مشاهده می‌کنم ـ نه در دانشگاه، در گروه‏های اجتماعی گوناگون ـ که روی یک مصداق خاصی تکیه می‌کنند؛ یا به‏عنوان فساد، یا به عنوان کجروی سیاسی، یا به‏عنوان خط و خطوط غلط. بنده مثلاً اتفاقاً از جریان اطلاع دارم و می‏بینم اینجوری نیست و آن کسی که این حرف را زده، از قضیه اطلاع نداشته است. بنابراین وقتی شما روی شخص و مصداق تکیه می‌کنید، هم احتمال اشتباه هست، هم وسیله‏ای به دست می‌دهید برای اینکه آن زرنگ قانوندانِ قانون شکن ـ که من گفته‏ام قانوندانهای قانون شکن خطرناکند ـ بتواند علیه شما استفاده کند. شما زرنگی کنید، شما اسم نیاورید، شما روی مصداق تکیه نکنید؛ شما پرچم را بلند کنید. وقتی پرچم را بلند کردید، آن کسی که مجری است، آن کسی که در محیط اجراء می‌خواهد کار انجام دهد، همه حساب کار خودشان را می‌کنند.

۱۴/۲/۱۳۸۷

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی‏ در دیدار اساتید و دانشجویان دانشگاههای شیراز