متن برنامه ی درس هایی از قرآن کریم حجت الاسلام قرائتی؛ تاريخ پخش :: 1368/1/3
بسم الله الرحمن الرحيم
بعد از تبريك سال نو به همه بينندگان عزيز بخصوص خانواده‌هاي شهدا، تولد امام زمان(ع) را هم تبريك مي‌گوييم. سال مباركي است. چون با تولد امام زمان آغاز شده است. من هم يك بحث جالبي را انتخاب كرده‌ام. قرآن مي‌فرمايد: «قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنْ اهْتَدَى»(طه/135) هركسي انتظاري دارد. يكي در انتظار جايزه است. مدالي بگيرد. درجه‌اي بگيرد. داماد بشود. قسطش تمام بشود. بالاخره هركسي در زندگي مادي انتظار و اميدي دارد و زندگي به اين اميدها است. اگر چراغ اميد خاموش بشود ديگر كسي دنبال كاري نمي‌رود. منتهي ببينيم چه انتظاري ارزش دارد؟ فرد فرد اميد دارند. اما روشن فكر كسي است كه در انتظار صلح جهاني باشد و براي همه مردم فكر كند. اگر خواستيد ببينيد فردي چقدر ارزش دارد؟ ببينيد آرزويش چيست؟ آرزوي بچه آدامس است. هرچه روح بزرگتر شود اميدهاي او هم بزرگتر مي‌شود. بزرگترين افراد كساني هستند كه در انتظار حضرت مهدي(ع) باشند. چون انتظار حضرت يعني اميد جهاني! خير جهاني! عدالت جهاني! امنيت جهاني! امل كسي است كه وقتي به او مي‌گويند: آرزويت چيست؟ مي‌گويد: اين خانه گران شود. طلا گران شود. يعني هرچه آرزو كوچكتر باشد شخص كوچكتر است و هرچه آرزو بزرگتر باشد شخص بزرگتر است. انتظار رمز اين است كه هركس چقدر فكر دارد؟ او فرياد رس است. حضرت نامه‌اي به شيخ مفيد نوشته است. در نامه نوشته است ما به شماها توجه داريم. « و لا ناسين لذكركم» من كه مهدي هستم شما را از ياد نمي‌برم. «ولولا ذالك بكم الهوي و سلكم الاعداء» اگر نبود كه من گاهي مواظب شما هستم دشمن‌ها شما را قورت مي‌دادند. دوم اينكه انتقام مي‌گيرد. در شبي كه پيغمبر به معراج رفت خداوند به پيغمبر فرمود: تو نسلي داري كه «به انتقم به اعدائي و هو راحة لاوليائي و يشفع قلوب شيعتك من الظالمين و الجاهلين» مهدي اسمش است كه من بخاطر آن مهدي به حساب دشمن هايم مي‌رسم. مهدي بين دلها را الفت مي‌دهد. «يألف بين القلوب المختلفه» قلوبي كه با هم اختلاف دارد. مهدي عامل وحدت مي‌شود. در نامه‌اي ايشان نوشته است كه شك شما در رهبري من را رنج مي‌دهد. امام صادق(ع) مي‌فرمايد: من شما را بيشتر از خودتان دوست دارم. امام كاظم(ع) در تشيع جنازه زن مومنه‌اي شركت كرد و گفت: ما وظيفه‌مان است كه به تشيع جنازه شما بياييم. خيال نكنيد ما شما را فراموش مي‌كنيم. زنده و مرده شما را زير نظر داريم. رواياتي داريم كه هر هفته حضرت مهدي كارهاي ما را مي‌بيند. امام باقر(ع) فرمود: امام زمان كه بيايد دست به يك كارهاي تازه‌اي خواهد زد. «و كتاب الجديد» كتاب جديدي مي‌آورد. منتهي همين كتاب است. ولي چون به آيات آن عمل نشده است وقتي امام بيايد و كتاب قرآن را بخواند مردم مي‌گويند: ما تا حالا چنين ديني سراغ نداشته‌ايم. در روايت داريم امام زمان(ع) كارهايي مي‌كند كه بعضي از مذهبي‌ها هم ناراحت مي‌شوند. در بعضي از روايات داريم كه از مسجدها مي‌آيند و مي‌گويند: برويم امام زمان را بكشيم. چون اين آمده بساط ما را به هم زده است. الان ممكن است يك عده از آنها پيدا بشود. الان در يك جايي كه يك مشت مذهبي سنتي پيدا مي‌شوند كه اگر حرف حقي بخلاف آداب پدران آنها بزني زير بار نمي‌روند. آيت الله بروجردي به بعضي از مذهبي‌هاي يك شهري گفته بود: شما چنين كنيد. گفته بودند: شما مرجع تقليد هستي. سالي 364 روز براي شماست. در روز عاشورا اختيار با ما است. يك روز هم تو از ما تقليد كن. بقيه‌اش را هم ما تقليد مي‌كنيم. «بامر جديد و كتاب جديد و قضائاً جديد» اين متن حديث است. حرف‌هايي كه امام زمان بياورد براي بعضي‌ها تازگي دارد. وحشت نكنيد. در تفسير «وَيُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا»(روم/19) امام مي‌فرمايد: بهار مهدي كه آمد زمين با عدل زنده مي‌شود. نه زمين با چمن زنده مي‌شود. زنده شدن با گل و گياه اين زنده شدن طبيعي است. يك زنده شدن سياسي هست كه با عدالت زمين زنده مي‌شود.
امام باقر(ع) فرمود: «اذا قام قائم آل محمد ضرب. . . . و يعلم الناس القرآن» امام زمان كه بيايد خيمه مي‌زند. ده نفر، ده نفر مي‌گويد: زير اين خيمه برويد و به همه مي‌گويد كه بايد قرآن ياد بگيريد. به آموزش اهميت مي‌دهد. آموزش اصل است. اين هم آموزش دين است. در سراسر جهان صداي توحيد بلند مي‌شود. ما چندين امتياز داريم كه هيچ جاي دنيا كسي آنرا ندارد و بعضي چيزها را هم ديگران دارند كه ما نداريم. يكي از آنها نماز اول وقت است كه ديگران از ما جلوتر هستند. نماز اول وقت حجاز از ما جلوتر است. اذان صبح پاكستان از ما جلوتر است. من پاكستان بودم. تمام خانه‌ها اذان صبح مي‌گفتند. چنان اذان در شهر پيچيد مثل اينكه همه خانه‌ها دارند اذان مي‌گويند. ولي ما الان در شهرهاي خودمان اگر از اين پيرمردهاي قديم كسي باشد و اين محله‌هاي فقير نشين اذاني به گوش مي‌رسد. تازه بعضي‌ها هم اذان راديو مي‌گذارند. اين اذان براي قهوه خانه قنبر و پشت كاميون است. جايي كه حوزه علميه است بايد اذان بگويند. اذان بايد زنده شود. اذان راديو مثل ساندويچ مي‌ماند. كساني كه زن و بچه و زندگي ندارند، مي‌خورند. نه اينكه تمام زن و شوهر‌ها آشپزخانه‌ها را ببندند و ساندويچ بخورند. اگر خودت اذان گفتي، ثواب دارد. نواب صفوي از كساني بود كه اذان را زنده كرد. «وده. . . . علي رئوس العباد فجمع بها عقولهم. . . احلامهم» امام كه بيايد دستي روي سر مردم بكشد، مردم رشد عقلي پيدا مي‌كنند. هر سال مكه مي‌رود. امام فرمود: به خدا قسم حضرت هر سال در ميان حجاج هست و بايد هم باشد. چون صاحب خانه است. حاجي‌ها مهمان او هستند. «فيري الناس و يعرفهم و يرونه و لا يعرفون» او مي‌بيند و مي‌شناسد و مردم هم او را مي‌بينند. اما او را نمي‌شناسند. ولذا داريم وقتي حضرت مهدي ظهور مي‌كند بعضي‌ها مي‌گويند: ما كه اينرا ديده بوديم. قدرت جسمي! «يؤتي رجل اربعين رجل» طرفداران امام ايمانشان مثل آهن است. يك نفرشان با چهل نفر طرف مي‌شود. آدم شل نمي‌تواند يار امام زمان باشد. ممكن است پير باشد ولي شل نيست. اراده، تصميم، جرأت، رواياتي داريم كه فرشته‌ها منتظر امام زمان هستند و او عصاره انبياء است. امام صادق(ع) مي‌فرمايد: امام زمان تشريف مي‌آورد به كعبه تكيه مي‌كند و مي‌فرمايد: هركس مي‌خواهد حضرت آدم را ببيند من را ببيند. «من اراده ينظره الي نوح من اراده ان ينظره عيسي من اراده الي ان ينظره موسي من اراده الي ان ينظره محمد و علي و الي حسن و حسن» هركس هريك از اولياء را مي‌خواهد ببيند بيايد و من را ببيند كه من عصاره انبياء هستم. نامه‌اي امام زمان به شيخ مفيد نوشته است. در اول نامه‌اش نوشته است. «من عبدالله المرادف في سبيل الله» مراود به كسي مي‌گويند كه لب مرز ايستاده باشد. هم مرز فكري و هم مرز جغرافيايي! امام زمان كه بيايد مردم با هم مهربان مي‌شوند. «تمشي المرء بين العراق و الشام» يك زن بين عراق و شام مسافرت طولاني‌اي مي‌كند و هيچ مردي متعرض او نمي‌شود. «تؤتون الحكمة في زمان المراء. . . في كتاب الله و سنت رسوله» به قدري مردم رشد مي‌كنند كه زن در خانه مي‌تواند بگويد: قانون اسلام در اين زمينه حكمش چيست؟ يعني زن‌هاي در خانه قدرت قضاوت دارند.
اين چيزهايي كه مي‌گويم در زمان امام زمان هست. اول ترس طاغوت. دوم رشد حزب الله. سوم قانون خدا و چهارم حاكميت مرد صالح! اينها اصول حكومت امام زمان است و در جمهوري اسلامي اين اصول پياده شد. حالا ما اين اصول را در انقلاب در شعاع كم مي‌ديديم. در شعاع وسيع در زمان امام زمان مي‌بينيم. امنيت اين زمان اگر هشت است آن زمان بيست است. مثلاً داريم زمين هرچه دارد به بركت امام زمان بيرون مي‌زند. آسمان هر چه دارد به بركت آن حكومت مي‌بارد. دلها با هم مهربان مي‌شود. ما الان صدها گرفتاري داريم كه در آن زمان نيست. وظيفه ما چيست؟ بعد از نماز يك سلامي به امام زمان بدهيد. «السلام عليك يا مهدي» اگر امام زمان ما را فراموش نمي‌كند، حيف است كه ما ايشان را فراموش كنيم. بحث امروز ما درباره دعا است. چرا دعا كنيم؟ چون حق وجود ما بخاطر او است. اگر اولياء خدا نبودند، خدا انسان را خلق نمي‌كرد و اگر انسان را خلق نمي‌كرد زمين و آسمان را هم خلق نمي‌كرد. ابر و باد و مه و خورشيد و فلك براي انسان است و انسان براي عبادت است و كساني كه عبادت به حق مي‌كنند اولياء خدا هستند. ما كه عبادت هايمان به درد نمي‌خورد. كدام يك از شما هستيد كه ادعا مي‌كنيد ما ريشمان سفيد شد. در كل عمرم يك ركعت نماز با توجه خواندم؟ ما كه عبادتي نمي‌كنيم هستي براي بشر «خلق لكم، سخر لكم، متاعاً لكم» و بشر براي عبادت و آن كسي كه عبادت مي‌كند ولي خداست. تعجب نكنيد مثل اينكه من يك معلم را ببينم و بگويم: كل بودجه براي شماست. براي اينكه اگر معلم نبود كلاس درس هم نبود. كلاس درس نبود. بچه‌ها هم جمع نمي‌شدند. بچه‌ها هم جمع نمي‌شدند، دبستاني ساخته نمي‌شد. دبستاني نبود علمي نبود. همه اينها به گل روي يك معلم مي‌چرخد. پس كليد همه دست معلم است. كره زمين يك مدرسه است. خدا مي‌گويد: كره زمين را براي بچه‌ها ساختم! يعني انسان‌ها بخاطر درس رشد جمع شده‌اند. درس هم اگر معلم نباشد درسي نيست. «لو بغيت الارض بغير امام لساهة» اگر امام نباشد زمين فرو مي‌ريزد. در مملكت خودمان اگر رهبر مملكت نباشد به هم مي‌ريزد. گاهي به آن تشر مي‌زند. گاهي به اين تشر مي‌زند. به اين تبريك مي‌گويد. اگر امام را از ايران برداري همه چيزي به هم مي‌ريزد. امام در مملكت ما نخي است كه اين دانه‌ها را به هم متصل كرده است. حضرت مهدي نخي است كه هستي را نگه داشته است. اگر به نقش امام در ايران باور داريم، به نقش امام زمان در جهان هم مي‌شود باور كرد. حق مؤدت! مگر نه اين است كه ما ايراني‌ها آتش پرست بوديم؟ مگر نه اين است كه عرب‌ها بت پرست بودند؟ پيغمبر ما را از شرك نجات داد و از ما مزد خواست. گفت: مزد من مودت است. پس من به مهدي دعا مي‌كنم تا بگويم: يا رسول الله! مزد اينكه من خدا را شناختم، مزد تو را مي‌دهم. مزد تو اين است كه به نوه‌ي تو و پياده كننده احكام تو دعا مي‌كنم. حق نعمت! «واولياء النعم» حق رهبري، حق ارشاد، ولي نعمت ما است. جدش ما را هدايت كرده است. رهبر ما است. اگر او نبود ما نبوديم. اين دليل اينكه چرا بايد دعا كنيم. امام صادق(ع) فرمود: «لو ادركته لخدمته ايام حياتي» فرمود: من خودم امام هستم. اگر زمان او را درك كنم، تمام عمر نوكري او را مي‌كنم. چرا دعا كنيم؟ اصولاً بايد عرض ادب كنيم. به چه كسي دعا كنيم؟ روايات زياد است. دو جلد كتاب از آيت الله صافي به دست من رسيد. سوال كردم كه چه طور كتابي است؟ خيلي تجليل كرد. بعد از نماز عصر سفارش شده است. بعد از نماز سفارش شده است. در قنوت نماز جمعه سفارش شده است. در سجده سفارش شده است. هر صبح و هر شب سفارش شده است. روز جمعه و شب جمعه سفارش شده است. در حرم امام حسين(ع) در صحراي عرفات، روز عيد فطر، روز عيد قربان، نيمه شعبان، تمام روزهاي ماه رمضان، حالا چه دعايي بكنيم؟ يك هيئت حديث داريم كه بيشترين دعا اين است كه خوشبختانه اين است «اللهم كن لوليك الحجة بن الحسن» يعني خدايا براي امام زمان ولي باش. «ولي و حافظا» يعني او را تحت ولايت خودت نگهدار. او را حفظ كن. «وقاعداً و ناصراً» مهدي را رهبري كن و نصرت كن. «و دليلاً» راهنمايي كن. «وعيناً حتي تسكنه عرضك طوعا» خدا زمين را در اختيار اين مرد صالح قرار بده. «و تمتعه فيها طويلا» خدايا مدت طولاني حكومت حضرت مهدي را در كره زمين مستقر بدار. براي اين دعا بيشترين سفارش شده است. حالا دعاي ما اثر هم دارد؟ بله! اثر دارد. بعضي از كشورهاي كميونيست يك بچه كوچك مي‌ايد و يك گل به يك رئيس جمهور مي‌دهد. اين گل براي رئيس جمهور اثري ندارد ولي يك رمز است. صلوات ما رمز است. اگر اثر نداشت خدا نمي‌گفت: «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا»(احزاب/56) خدا و فرشته صلوات مي‌فرستند. تو چرا صلوات نمي‌فرستي؟ تو هم صلوات بفرست. اگر فايده‌اي نداشت خدا در قرآن به ما نمي‌گفت كه صلوات بفرست. روايات زيادي داريم كه حضرت مهدي به ما گفته است كه براي من دعا كنيد. دعاي كوچك به بزرگ اثر مي‌كند؟ بله! امام حسين(ع) به زينب كبري(س) فرمود: به من دعا كن. امام صادق(ع) فرمود: اگر در نماز يك وقت حالتان منقلب شد به امام صادق دعا كنيد. به شيعيان التماس دعا مي‌گفت. دعا اثر دارد و اگر ما دعا كنيم فرشته‌ها در حق ما دعا مي‌كنند. دعا يك نوع تشكر است. ما وقتي دعا مي‌كنيم مي‌خواهيم بگوييم كه دوستت داريم. حديث داريم هركسي را كه دوست داري به او بگو كه دوستت داريم. ما وقتي مي‌گوييم: امام زمان دوستت داريم. حضرت هم مي‌گويد: من هم شما را دوست دارم. يك نفر در حرم امام رضا(ع) از من پرسيد: چند سال است كه طلبه هستي؟ گفتم: بيست سال است. گفت: امام علي(ع) هر وقت اصحاب خودش را مي‌ديد، خوشحال مي‌شد. شما كه بيست سال است كه آخوند هستي يك مرتبه شده است كه حضرت مهدي به تو نگاه كند و لذت ببرد؟ گفتم: نمي‌دانم! گفت: طوري طلبه باش كه وقتي مهدي به تو نگاه مي‌كند لذت ببرد. همه مردم ما بازوي حضرت مهدي هستند. بايد رفتارمان طوري باشد كه لذت ببرد.
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»
