باغ یا موزه دفاع مقدس!؟

هوالمحبوب

چندی پیش به اتفاق رفقا به قصد میثاق با شهدا و تجدید روحیه، سری به مناطق جنگی غرب کشور و باغ موزه دفاع مقدس همدان زدیم. خدا رو شکر هم در مناطق و هم در باغ موزه حال خوبی و اتفاقات خوبی برای ما رقم خورد تا شب آخر و ساعات آخر که نوبت به پخش نماهنگ ها و کلیپ های باغ موزه و آبنمای آن رسید.

بعد از پخش سرود جهوری اسلامی، منتظر پخش صحبت هایی از امام خمینی (ره) و یا مقام معظم رهبری ماندیم که انتظار ما پاسخی نیافت و یکباره سخنان حاج محسن رضایی پخش شد.

با همه کم و کاستی هایی که در هماهنگی های لازم برای پخش کلیپ ها و نماهنگ ها وجود داشت، حال و هوای رفقا به سبب پخش نماهنگی از شهید آوینی، دیدنی بود. تا متأسفانه با پخش آهنگ هایی مواجه شدیم که هیچ ارتباطی نه با دفاع مقدس داشتند، نه با فرهنگ ناب اسلامی.

کلا حال و هوا را به هم ریختند و فضای باغ موزه، فضای صوت و کفی شد که دهان ها را به تحیر وا می داشت و اذهان را به فکر که قرار است چه بلایی بر سر فرهنگ شهید و شهادت بیاورند.

نحوه قرار گیری نماهنگ ها و موسیقی ها به گونه ای شک برانگیز، نشانی از گریز و فرار از فرهنگ شهید و شهادت داشت. به گونه ای که ابتدای آن از امام شهدا خبری نبود و انتهای آن به موسیقی هایی ختم می شد که اگر با خوش بینی زیاد، مغایر با فرهنگ دفاع مقدس نبودند به هیچ وجه موافق و هم راستا نمی نمودند. و این نوع پرداخت به مسأله در زبان رسانه به این معناست که هویت در حال ارائه (دفاع مقدس) به سمت هویت نهایی (موسیقی های پایانی نامتناسب با فرهنگ دفاع مقدس) در حال نیل است و مخاطب پیش خود احساس می کند اگر روزی تکلیف جنگ و جهاد بود امروز موعد موسیقی هایی اینچنینی رسیده است.

با رفقا تصمیم گرفتیم با مسؤول باغ موزه این مسائل را درمیان بگذاریم تا اگر جهلی در اجرای این برنامه حاکم است مرتفع شود که با جواب هایی قابل تأمل مواجه شدیم.

در ابتدای کار با شخصی روبرو شدیم که می گفت اینجا باغ – موزه است. یعنی ابتدا باغ بودنش را به رخ ما می کشید و پس از آن موزه بودنش را و اینطور استدلال می کرد که اینجا وجه باغ بودن هم دارد!.

بعد از آن با سرهنگی هم کلام شدیم که مسؤولیت باغ موزه بر عهده ایشان قرار گرفته بود. هر چه از ماهیت چینش نماهنگ ها برایش گفتیم؛ حرف خودش را می زد که ما باید با این موسیقی ها قشر دیگر جامعه را به اینجا بکشانیم تا لابه لای آن از سخنان امام و مقام معظم رهبری استفاده نماییم و فرهنگمان را به گوششان برسانیم.

هر چه ما گفتیم که این یعنی پذیرش فرهنگی که پشت آن موسیقی ها قرار گرفته و عملا این کوتاه آمدن ها دردی از ما دوا نمی کند، حاصلی به همراه نداشت و نهایتا به این مطلب اکتفا کردند که دو ماهی هست که نامه ای زده اند تا نرم افزار آبنما را در اختیارشان قرار دهند تا نماهنگ های متناسب را ایجاد کنند و اما هنوز نرم افزار به دستشان نرسیده است.

گفتگوی انجام شده با ایشان برداشت هایی را هم برای ما نسبت به عقاید ایشان رقم زد که ضروری دانستیم دستی برآریم و کاری بکنیم تا ان شاء الله روندی مهندسی شده و همراه با دانش رسانه برای این مجموعه طراحی شود و امیدواریم روزی این اتفاق حاصل گردد.

به رسم (لایکلف الله نفسا الا وسعها) اگر کاری از دست ما ساخته نباشد (که ان شاء الله هست) این مرقومه را نوشتم که شاید کسی ببیند و کاری بکند. ان شاء الله تعالی…

اللهم عجل لولیک الفرج