در اوایل اسارت در آسایشگاه ۱۵۰ تا ۱۶۰ نفری فقط یک جلد قران کریم وجود داشت. بعد از مدتی تقریباً سال ۶۳ با توجه به مدیریت خوب حاج آقا ابوترابی و برنامه ریزی های دراز مدت و کلان در اردوگاه یک روز فرمانده عراقی دستور داد همه در محوطه اردوگاه جمع شدیم و بعد از جمع شدن گفت: که این درجه را شما ایرانی ها به من دادید(سرهنگ ۲ به سرهنگ تمام) هر چه شما بخواهید من برای شما تهیه می کنم. با توجه به این که کتاب انسان ساز و هدایتگر و شفابخش است از طرفی آشنایی با سیره علوی از ضروریات هر شیعه به صورت واجب و هر مسلمانی هر انسان آزادی خواه به صورت اعم می باشد. در خواست کتاب قرآن و نهج البلاغه نمودیم. ایشان گفت: از آوردن نهج البلاغه به اردوگاه که پادگان نظامی است معذورم، اما قول می دهم کتاب قرآن برای شما بیاورم. بعد از چند روز تعداد ۵۵ کتاب قرآن رسم الخط عثمان طاها به اردوگاه آوردند و بین آسایشگاه ها تقسیم شد.
لازم به یادآوری است زمانی که قرآن یک جلد بود تمام طول شبانه روز به نوبت قرآن تلاوت می شد یعنی بعضی از افراد ساعت ۱ یا ۲ و … نصف شب نوبت تلاوت قرآن به آن ها می رسید.
بعد از آوردن قرآن به اردوگاه حضرت حجت الاسلام و المسلمین ابوترابی جلسه ای را با تعدادی از نمایندگان آسایشگاه ها که تا حدودی زمینه قرآنی داشتند تشکیل داد و توصیه هایی در خصوص ضرورت آموزش قرآن و نقش آن در هدایت جامعه بشری بیان فرمودند. هرکس علاقه مند است این آیات را حفظ نماید و در نزدیکی ایام یوم الله دهه فجر انقلاب اسلامی فرمودند سوره مبارکه فجر را حفظ نمایید. در ایام دهه فجر ضمن برگزاری مسابقه حفظ سوره مبارکه فجر تشویق همه اسرا به تلاوت قرآن از جمله برگزاری کلاس های آموزشی(روخوانی، قرائت و حفظ) تاکید فرمودند نمایندگان آسایشگاه ها در یک کلاس آموزشی جهت تربیت مربی شرکت نمودند و دوره تکمیلی را گذراندند.بعد از اتمام دوره مربی گری در جمع ایشان فرمودند: هر کس کل قران را حفظ کند بعد از بازگشت به میهن اسلامی یک دیدار و ملاقات ویژه و خصوصی با حضرت امام (ره) برای مهیا خواهم کرد. این صحبت انگیزه زیادی را در برادران ایجاد کرد و کلاس های آموزش قرآن در رشته های مختلف در سطح اردوگاه رونق گرفت و این روند ادامه یافت تا اینکه در پایان دوران اسارت در اردوگاه ما بیش از ۴۰۰ نفر حافظ قرآن ا ز۱۰ جز به بالا داشتیم.
راوی: آزاده فتاح محمدی /سایت جامع آزادگان
