ندارد این زندگی لطفی به جز این گذشتن در راه یار از جان شیرین
ندارد این جهان حسنی به جز احدی الحسنیین[1] سلامُ الله، سلامُ الله علی اصحاب الحسین
ببین مولا که هوایی یک نگهم قبولم کن من اگرچه که روسیهم
چرا جان را به هوای شما ندهم مولا حسین جان …
(حسین جانم بفدای تو جان و تنم) مولا حسین جان …
نمی‌ترسم گر رود سر از تن من که حق داری بیش از این بر گردن من
سری دارم که می‌خواهم فدای دلبر کنم اگر بر نی نرفت آخر چه خاکی بر سر کنم؟
میایم تا فکنی به دلم نگهی که اذنی هم بدهی تو به روسیهی
که این سر را سر زانوی خود بنهی مولا حسین جان …
(حسین جانم بفدای تو جان و تنم) مولا حسین جان …
بگو با دشمن که ما مردان مردیم فدایی‌های حسین اهل نبردیم
اگر دشمن، رجز خواند، گلویش را می‌دریم اگر روباه پیر است او، بداند شیر نریم
بگو اینک به سپاه یزید زمان که این امت ندهد به ستمگر امان
که می‌جوشد ز حماسه و خون دلمان آقا حسین جان …
حسین جانم بفدای تو هستی من حسین جانم بفدای تو هستی من
(حسین جانم بفدای تو جان و تنم) مولا حسین جان …
شاعر: محمد مهدی سیار
1- آیه 52 سوره توبه:: قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدينا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُون”
