سردار شهید سیدیونس فاطمی در روستای منوچهرکلا از توابع شهرستان نوشهر استان مازندران در سال ۱۳۳۶دیده به جهان گشود. چشمانش را که گشود تصویر مادر را در قاب عکس داخل خانه دید و نوازش دستان پرمهرش را هیچگاه لمس نکرد.
سید یونس را به خاله اش سپردند تا شاید اندکی از مهر مادری را درک کند و در دامن او پرورش یابد. با پایان سال سوم دبیرستان راهی خدمت سربازی شد و از همانجا به فعالیت‌های مذهبی خویش از جمله پخش اعلامیه و نوارهای حضرت امام(ره) پرداخت. پس از طلوع خورشید انقلاب، یونس از بنیانگذاران سپاه در شهرستان نور شد. اندکی بعد، منافقین در گنبد به شورش پرداختند و فاطمی به عنوان فرمانده عملیات به آنجا اعزام شد. در آن درگیری از ناحیه پا مجروح گشت.
خودش را به همراه اشرار تنبیه کرد
در سال ۶۰ فرمانده ی یکی از پایگاه های مقاومت بودم. در حال انجام گشت به چند نفر از اشرار شهر که در حالت مناسبی نبودند، تذکر دادیم. بین ما و آنها درگیری لفظی پیش آمد و با الفاظ رکیک اهانت کردند. قضیه را به شهید فاطمی گزارش کردیم. بلافاصله دستور داد آنها را بیاوریم سپاه. شهید فاطمی برای تنبیه، آنها را چند بار دور پادگان شهید پولادی دواند و هم زمان با آنها خودش هم می دوید. یکی از اشرار رو به شهید گفت: «حالا چرا خودت می دوی؟» ایشان جواب داد: «دارم خودم را تنبیه می کنم، چرا که تنبیه حق من است. لابد یک جایی از کارم مشکل داشت که شما امروز به خودتان اجازه دادید، شأن بچه های بسیج را با اهانت های تان پایین بیاورید» به روایت عیسی بحرینی
با آغاز جنگ تحمیلی، یونس راهی جبهه شد و تا انتهای جنگ حضوری فعال و تأثیرگذاری داشت. او از فرماندهان گردان امام حسن(ع) لشکر ویژه ۲۵ کربلا بود و در بیشتر عملیات‌ها شرکت داشت و بارها از ناحیه سر، گردن و شکم مجروح شد که سرانجام در روز ۹ خرداد سال ۱۳۶۷ با اصابت ترکش خمپاره در قتلگاه شلمچه به شهادت رسید.
منبع : بسیج پرس
