دوکوهه را با حاج همت می شناسم. با اخلاصش با ایمانش و با تمام یاران با وفایش با حسینیه تخریب چی ها و با رازنیاز و نجواهای اعوان و انصارش. با شعر حاج منصور که مدح می کند : دوکوهه قدمگاه شهیدان است ، دوکوهه محل رشد ایمان است. با این خاطره ی زیبا از حاج همت که : شبی رزمنده ای به دستشویی می رود ، می بیند کسی که در حال نظافت دستشویی ها ست حاج همت است می پرسد شما چرا ؟ حاج همت می گوید : من هر روز صبح به دو هزار نفر از جلو نظام می گویم ، می ترسم غرور مرا بگیرد به همین خاطر شب دستشویی ها را تمیز می کنم.
از رزمندگان شنیدم که ساختمانی که سردرش نوشته شده بود گردان مالک محل استقرار رزمندگان ورامینی بوده است در سفر قبل ما از قضا در همین ساختمان مستقر بودیم اما در این سفر در ساختمان حبیب بن مظاهر بودیم.
