نامه (4)
و من كتاب له عليه السلام إلى بعض أمراء جيشه
فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاكَ الَّذِي نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ وَ الْعِصْيَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَكَ إِلَى مَنْ عَصَاكَ وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَكَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْكَ فَإِنَّ الْمُتَكَارِهَ مَغِيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ
نامه به بعضي از اميران لشكر
رزمندگان موفّق و عاشقان شهادت
اگر از مركب مخالفت پياده شدند و به سايهسار اطاعت نشستند اين همان است كه ما ميخواهيم، و اگر كار به ناسازگاري و درگيري كشيد با يارانت بر دشمن بتاز، ياراني كه دل به جهاد سپرده و عاشق شهادتند. امّا آن كه دل در هواي «جبهه» ندارد و از مردن ميهراسد، نيامدنش بهتر است و اگر بيايد، ماندنش در «سنگر» برتر از حضورش در «خطّ» است.
