آنچه دادیم و آنچه گرفتیم …

خاطرم هست در بحبوحه انتخابات انگشت اتهامشان به سمت ما بود که شما از دیپلماسی و از زبان گفتگو با دیگر کشورها هیچ نمی دانید.

و باز هم خاطرم هست ادعاهایی که سعی داشت سرپوشی بر ناکامی های پیشینشان در عقب نشینی هسته ای دولت آقای خاتمی بگذارد و به آن توهم همیشگی چنگ بزند که اگر با آمریکا مذاکره می کردیم تحریم ها کم می شد و دلار ارزان می شد و چه و چه…

اما نمی دانم این روزها که دستگاه دیپلماسی دولت تدبیر و امید با خوشحالی از گفتگوی تلفنی روحانی با رئیس جمهور آمریکا و دیدار حاشیه ای ظریف با همتای آمریکایی خود یاد می کند و روزنامه های هم طیف دولت به شادی از آن یاد می کند چرا کسی نمی گوید از این اتفاق که پس از سی و اندی سال افتاد ما چه به دست آوردیم و چه از دست دادیم.

قدیمی تر ها خاطرشان هست که آخرین مذاکره ایران و عراق به سی و اندی سال پیش و به گفتگوی بازرگان با رئیس جمهور آمریکا برمی گردد که حاصل آن آغاز تحریم های سنگین و بلوکه شدن اموال ایران و اخراج ایرانیان از خاک آمریکا بود و امروز بر خلاف آنچه طرفداران مذاکره می اندیشیدند تنها دست آورد این مذاکره شکسته شدن ابهت «نه» گفتن ایران انقلابی -که می شد این دست آورد آمریکایی ها را از ذوق زدگی رسانه هاشان در پیش قدم شدن دولت روحانی برای تماس تلفنی با مقامات آمریکایی به وضوح دید- و کاهش صد تومانی دلار که ساعاتی هم بیشتر دوام نیاورد دید و عجب دستاوردی بود این دستاورد!!!

دستاورد دیگر این عقب نشینی از آرمان های انقلاب و فرامین امام راحل (ره) برای دولتی ها آنقدر جذاب و باشکوه بود که برای نشان دادن این دستاورد مراسم رونمایی گذاشتند تا شادیشان را از هدیه ای! که آمریکایی ها از اموال خودمان به خودمان داده اند نشان بدهند. و عجب دستاوردی است این دستاورد!!!

و شاید از دولتی که به تدبیر و امید فعالین و سران فتنه ۸۸ امیدوار است بیشتر از این دستاوردها هم انتظار نرود که رئیس سازمان میراث فرهنگی این دولت با ذوق زدگی مثال زدنی درباره حسن نیت مقامات آمریکایی اینطور بیان کند که: به گفته مسئولان وزارت خارجه آمریکا این شی به نشانه حسن نیت این دولت به ایران اهداء شده و ملت آمریکا خوشحال است که چنین هدیه ای را به ملت ایران تقدیم می کند.

این در حالی است که محمد علی نجفی رئیس سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی وگردشگری به همراه رییس جمهور عازم نیویورک شده بود تا تکلیف ۳۰ هزار لوح هخامنشی ایران را که به امانت در اختیار مؤسسه شرق‌ شناسی دانشگاه شیکاگو آمریکا گذاشته شده و بازگردانده نشده بود پیگیری کند، اما تنها با جام سیمین «شیردال» و آن هم با عنوان هدیه آمریکا به ایران به کشورمان بازگشت.

بعد دیگری که طرفداران دولت تدبیر و امید به آن دل بسته بودند برداشتی بود از سخنرانی اوباما که شاید این گونه برداشت کرده اند که رئیس جمهور آرمیکا حق غنی سازی اورانیوم ایران را به رسمیت شناخته و این حاصل دیپلماسی این روزهای دولت بوده اما با صحبت هایی که مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری آمریکا درباره سخنان باراک اوباما بیان کرده همه این به اصطلاح دستاوردها را به باد داده است.

سوزان رایس، مشاور امنیت ملی اوباما در مصاحبه‌‎ای اختصاصی با شبکه سی ان ان درباره تحولات چند روز اخیر میان ایران و آمریکا صحبت کرده و گفته: بیان این کلمات کاملاً عامدانه بود. آمریکا حرفی از حق ایران در زمینه غنی سازی صحبت نکرده است. گفته‎ شده است؛ ایران به عنوان عضو NPT، هنگامی که به تعهدات بین‎المللی خود پایبند باشد، یعنی برمبنای التزامات IAEA و قطعنامه‎های شورای امنیت سازمان ملل، در آن صورت مانند هر عضو دیگر NPT، حق استفاده از انرژی صلح آمیز هسته‎ای را خواهد داشت. این سیاستی است که ما از مدت‏ها قبل دنبال می کنیم و چیز جدیدی نیست.

این نوع رفتار دولتی ها و پاسخ های دولت آمریکا به آن انسان را به این فکر می رساند که نتیجه روی خوش نشان دادن به استکبار چیزی جز این نیست که اگر یک قدم با ذلت به عقب برداریم دشمن ده قدم با گستاخی و بی پروایی به سمت ما هجوم خواهد آورد.

و انسان را یاد حرف های مشاور ارشد سابق اوباما، گری سامور می اندازد که به عنوان هزینه تخفیف تحریم ها گفته بود: شرط برداشتن تحریم‌ها، از بین بردن تاسیسات هسته‌ای ایران است!

 این به اصطلاخ دستاوردهای دیپلماسی دولت تدبیر و امید در برابر سکوت درباره حقیقت هولوکاست به عنوان عامل اصلی اشغال فلسطین و البته با فرار روحانی از پاسخگویی با بیان بهانه هایی چون بنده تاریخ دان نیستم و… و یا رد درخواست مقامات آمریکایی برای مذاکره با بیان بهانه عدم وجود زمان مناسب و البته واگذار کردن آن به زمان دیگر و مواردی از این قبیل که هر کدام برای این مردم ارزش و جایگاه ویژه ای داشته و دارد بود است که بر خلاف ادعاهای پیشین این دوستان با کوتاه آمدن از این اصول هیچ منفعتی برای کشور حاصل نشد.

 این ها حاصل دیپلماسی فعال دولت تدبیر و امید است که بازی ای را که می شد به نفع ایران در مقابل آریکا به برد-باخت خاتمه داد؛ با خوش بینانه ترین شکل به برد-برد تبدیل کرد و یا به تعبیر مازیار بیژنی کاریکاتوریست شهیر این مرز و بوم، به «برد! برد!» مبدل ساخت.