به نام خدا
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ ؛
اي كساني‌كه ايمان آورده‌ايد! هر كس از شما، از دين خود باز گردد (به خدا زياني نمي‌رساند) خداوند جمعيتي را مي‌آورد كه آن‌ها را دوست دارد و آنان نيز او را دوست دارند؛ در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نيرومندند.»[89]
حضرت صادق(عليه‌السلام) درباره اين آيه فرمودند: «همانا اصحاب و ياران صاحب اين امر (امام زمان(عليه‌السلام) برايش محفوظند، و اگر همه مردم از بين بروند [كافر شوند يا بميرند] خداوند يارانش را خواهد آورد و ايشان كساني‌اند كه خداوند [عزوجل] درباره ايشان فرموده: [يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ …».[90]
چنانكه در اين آيه شريفه ذكر شده است خداوند ياران امام زمان را دوست دارد زيرا آن‌ها كساني هستند كه به حقيقت توحيد راه يافته‌اند[91] و به كمالاتي نائل گشته‌اند كه قابليت ياري امام زمان(عليه‌السلام) را پيدا كرده‌اند.
· به بهترين صورت هدايت مي‌شوند.
« وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ؛
كساني‌كه در راه هدايت گام نهادند، خداوند بر هدايتشان مي‌افزايد».[92]
امام صادق(عليه‌السلام) درباره اين آيه شريفه فرمودند: «در روز ظهور حضرت مهدي(عليه السلام) خداوند بر هدايت پيروان حضرت مهدي(عليه‌السلام) مي‌افزايد زيرا آنان حضرت مهدي(عليه‌السلام) را رد و انكار نمي‌نمايند يعني به خاطر پيروي از حضرت ولي عصر(عليه‌السلام) بر هدايتشان افزوده مي‌شود. [93]
· امتحان مي‌شوند
«إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي؛
همانا خداوند شما را به وسيله يك نهر آب آزمايش مي‌كند؛ آن‌ها كه (به هنگام تشنگي) از آن بنوشند، از من نيستند».[94]
امام صادق(عليه‌السلام) درباره اين آيه چنين مي‌فرمايند: ياران طالوت به آن نهر امتحان شدند كه خداي تعالي درباره‌اش فرموده:«إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي » و همانا اصحاب قائم(عليه‌السلام) نيز به مانند آن آزمايش خواهند شد.[95]
ابتلا و آزمايش در سپاه طالوت به اين علت بود كه مؤمنين واقعي مشخص گردند ونتيجه آزمايش اين شد كه بيشتر سپاهيان طالوت در امتحان مردود شدند در سپاه حضرت مهدي(عليه‌السلام) نيز چنين امتحان دشواري صورت مي‌گيرد كه ياران و مؤمنين خالص ايشان شناخته شوند.
· هرگز از او برنمي‌گردند
«فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَـؤُلاء فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُواْ بِهَا بِكَافِرِينَ ؛
پس اگر اين قوم (پيامبران و هدايت يافتگان بفرض) نسبت به نبوّت و كتاب خدا كفر ورزند آئين حق زمين نمي‌ماند؛ زيرا افراد ديگري را نگهبان آن مي‌سازيم كه هرگز نسبت به آن كافر نشوند».[96]
از فرمايشي از امام صادق(عليه‌السلام) ذيل اين آيه چنين استفاده مي‌شود كه ياران امام زمان (عليه‌السلام) برايش محفوظند و هيچ گاه از دين حق برنمي‌گردند[97] و قلب‌هايشان در دين چون آهن محكم و استوار است، و به چنان مرتبه‌اي مي‌رسند كه پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) آنان را برادران خود مي‌خواند.
· از سراسر عالم به ياري مهدي(عليه‌السلام) مي‌آيند
«فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعًا ؛
پس به كارهاي نيك سبقت و پيشي بگيريد، هر كجا باشيد خداوند همه شما را خواهد آورد».[98]
امام باقر(عليه‌السلام) درباره اين آيه چنين فرمودند: خيرات(در اين آيه) ولايت است و منظور از ] أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعًا ] اصحاب قائم(عليه‌السلام) است كه سيصد و [سيزده] نفرند، به خدا سوگند امت معدوده ايشانند… كه همچون ابرهاي پاييزي در يك ساعت جمع خواهند شد و در خدمتش مهيّا مي‌شوند و همگي در مكه در محضر آن حضرت صبح مي‌كنند.[99]
· زنده شدن دوباره (رجعت)
«وَأَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لاَ يَبْعَثُ اللّهُ مَن يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَيَعْلَمُونَ ؛ [مشركان] سوگندهاي شديدي به خدا ياد كردند كه هرگز خداوند كسي را كه بميرد زنده نخواهد كرد! آري اين وعده قطعي خداست (كه مردگان را زنده مي‌گرداند) ولي بيشتر مردم نمي‌دانند».[100]
ابوبصير مي‌گويد به امام صادق(عليه‌السلام) عرضه داشتم، اين كه خداوند تبارك و تعالي مي‌فرمايد: [ و اقسموا بالله…] منظور چيست؟ فرمودند: اي ابوبصير در اين باره چه مي‌گويي؟ گفتم: مشركين مي‌پندارند و سوگند مي‌خورند كه خداوند هرگز مردگان را زنده نخواهد كرد. حضرت فرمودند: مرگ بر كسي كه چنين سخني مي‌گويد، از آن‌ها بپرس كه آيا مشركين به الله قسم مي‌خورند يا به لات و عزّي؟ ابوبصير مي‌گويد: گفتم: فدايت شوم پس برايم معني اين آيه را بيان فرماييد. امام فرمودند: اي ابوبصير! هنگامي كه قائم ما به پا خيزد، خداوند گروهي از شيعيان ما را براي او برانگيزد و آنان را زنده گرداند [كه آماده نبرد در ركاب حضرت مهدي (عليه‌السلام) مي‌باشند] پس وقتي شيعيان ما خبر زنده شدن آنان را براي هم نقل مي‌كنند دشمناني كه اين خبر را شنوند، شيعيان را به شدّت تكذيب مي‌كنند و مي‌گويند: والله اين‌ها كه شما مي‌گوييد زنده نشده و نخواهند شد تا روز قيامت، پس خداوند گفتار آن‌ها را حكايت كرده، مي فرمايد: وَأَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لاَ يَبْعَثُ اللّهُ مَن يَمُوتُ.[101]
· گروهي از قوم موسي(عليه‌السلام)
«وَمِن قَوْمِ مُوسَى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ؛
و از قوم موسي، گروهي هستند كه به سوي حق هدايت مي‌كنند؛ و به آن باز مي‌گردند».[102]
امام صادق(عليه‌السلام) درباره اين آيه شريفه فرمودند: هرگاه قائم(عليه‌السلام) از پشت اين بيت [خانه كعبه] ظاهر شود، خداوند با او بيست و هفت مرد را برمي‌انگيزد [براي ياري كردن امام زمان(عليه‌السلام) آنان را زنده مي‌كند] پانزده نفر آنان از قوم حضرت موسي(عليه‌السلام) هستند كه خداي تعالي در باره آن‌ها مي‌فرمايد: [وَمِن قَوْمِ مُوسَى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ؛ آنان كه به حق قضاوت مي‌كنند و به آن باز مي‌گردند] هفت تن از اصحاب كهف، يوشع وصي حضرت موسي، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسي، ابودجانه انصاري و مالك اشتر.[103]
سؤالي كه ممكن است از دو عنوان اخير در ذهن خوانندگان عزيز مطرح شود اين است كه: زنده شدن مردگان شيعه يا عدّه‌اي از قوم موسي قبل از قيامت چگونه امكان دارد؟ و آيا چنين مطلبي در اعتقادات شيعه اماميه وجود دارد؟ در پاسخ بايد گفت: تمامي اين مباحث مربوط به مقوله رجعت مي‌گردد و «رجعت» به معناي بازگشتن عده‌اي از نيكان و عده‌اي از بدان به دنيا قبل از قيامت كبري مي‌باشد و اين افراد برمي‌گردند تا قسمتي از پاداش يا كيفر اعمالشان را در دنيا دريافت نمايند. رجعت از اصول اعتقادي شيعه اماميه است و عده‌اي از علماي ما كتاب‌هاي مستقلي در اين باره تأليف كرده‌اند، در اثبات رجعت، دلايل زيادي از علماي شيعه در تأليفاتشان موجود است كه بعضي از آن‌ها عبارتند از:
1- آياتي كه به طور صريح دلالت بر اين مطلب دارد كه حدود شصت و چهار آيه مي‌شود.
2- احاديث متواتري كه از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) و خاندانش (عليهم‌السلام) به ما رسيده كه بيش از دويست روايت مي‌شود.
3- اجماع شيعه اماميه بر اين مطلب چنانكه شيخ صدوق(ره) اين اجماع را در كتاب اعتقادات خود بيان كرده.
4- در بسياري از دعاها مثل (دعاي عهد) و زيارت‌ها (مانند زيارت جامعه كبيره) به مسئله رجعت و حقانيت آن اشاره شده است.[104]
برگرفته از سايت :المهدويه
