در حالی روند بررسی کابینه پیشنهادی دولت یازدهم به مجلس انجام شد که متاسفانه با بازگشت به عقب رئیس جمهور و انتخاب کابینه ای مسن و دخیل در فتنه کشور دچار شک تازه ای شد.
تا پیش از معرفی کابینه شاید می شد این دولت را دولتی معتدل نامید ولی پس از معرفی چند تن از وزرا که نقش انکار ناپذیری در فتنه داشتند دیگری بویی از اعتدال از این دولت نوظهور به مشام نمی رسید.
بدتر آن که اعتدال تعریف شده از سوی دولت تدبیر و امید آنقدر حقیر شده که تنها با تفسیر آقای روحانی از فتنه معنی می یابد و ایشان در ابتدای سخنرانی خود در آخرین زمان دفاع از کابینه اینچنین مطرح می کنند که: «چند سال پیش حوادث تلخی رخ داد. عدهای اردوکشی خیابانی کردند و عدهای دیگر کهریزک درست کردند. همه ما می‌دانیم که کارهای ناپسندی صورت گرفت.»
آقای روحانی در حالتی این دو موضوع را کنار یکدیگر قرار می دهد که فتنه ۸۸ یک حقیقت تلخ و انکار ناپذیر است و در سوی دیگر تهمتی به نظام اسلامی است که هیچ گاه به اثبات نرسیده و باز هم مشاهده می شود که اعتدال تفسیری آقای روحانی حرکت میان مسیر حق و باطل است.
در این میان رفتار نمایندگانی که روزی در همین مجلس و البته پس از خروش همه جانبه و حماسه مردم در سرکوب فتنه گران ندای مرگ بر فتنه گر سر دادند جای تامل داشت آنجا که برخی ها بازخوانی عملکرد وزرای پیشنهادی در ایام فتنه را نبش قبر و کاسب کارانه تلقی می کردند و این و آن را به کاسبی فتنه متهم می ساختند.
و باز عقب افتادگی خواص از مردم در مجلس به چشم می خورد و گویی برخی از نمایندگان تا موج مردم را نبینند تصمیم درستی نخواهند گرفت و برخی دیگر تفسیرشان از حرکت های مردمی بسیار ابتدایی است. به گونه ای که برخی از نمایندگان با تفاسیر غلط و سطحی خود قصد داشتند کابینه پیشنهادی را برخواسته از رای مردم بدانند و در نطق موافقت خود کابینه را به رای مردم نسبت می دادند.
به راستی اگر بنا بود همه کابینه پیشنهادی بدون در نظر گرفتن صلاحیت رای اعتماد بگیرد دیگر چه نیازی به وکلای ملت بود و آیا ملت با رای به رئیس جمهور همه اعمال و رفتار او در چهار سال را تایید کرده اند و اگر رای ملت به منزله تایید همه جانبه تلقی می شد چه نیازی به نظارت مجلس بر دولت بود؟
این تعابیر سطحی برخی نمایندگان در حالتی رخ داد و اتهامات آنان به نمایندگان مخالف و نسبت دادن آنان به مخالف مردم در حالی شکل گرفت که همان ها در سال های گذشته و در تقابل با دولت های پیشین نقش دیگری در مجلس ایفا می کردند. و این جای سوال در اخلاص این نمایندگان دارد.
اما نکته اساسی در روند رای اعتماد وکلای ملت ارتباط آن با حماسه مردم در ۲۴ خرداد بود و به واقع باید نگاه کرد که آیا حماسه سیاسی ملت در ۲۴ خرداد توسط نمایندگان آنان در ۲۴ مرداد تکمیل شده است یا خیر؟
در بین وزرای معرفی شده به مجلس نام پنج نفر که در التهاب های فتنه ۸۸ نقش آفرین بوده اند به چشم می خورد که حتی یکی از آنان سه ماه پیش از هیات نظارت مجلس برای کاندیداتوری در انتخابات شورای شهر نیز تایید صلاحیت نگرفته بود. (این در حالی بود که هیات نظارت مجلس تقریبا اکثر داوطلبین شرکت در انتخابات شورای شهر را تایید کرده بود.)
اما با وجود شفاف بودن موضوع و عدم عذرخواهی وزاری پیشنهادی دخیل در فتنه ۸۸ و یا حتی بیان کلمه فتنه از سوی این وزرای پیشنهادی، مجلس تنها به دو نفر از این وزرای پیشنهادی رای اعتماد نداد و این جای سوال دارد که آیا حماسه سیاسی مجلس در ۲۴ مرداد شکل گرفته است یا خیر؟
و آیا ملت همیشه بیدار ایران اسلامی با مدیریت این عناصر در راس قوه مجریه بار دیگر شاهد فتنه انگیزی های جدیدی خواهد بود و آیا بار دیگر باید مردم به خیابان ها بیایند و فریاد مرگ بر فتنه گر سر بدهند تا این مجلسی های بصیر! به هوش بیایند و بفهمند که باید پیش از حادثه علاج می کردند؟؟!
در حالی که رای اعتماد وکلای ملت تنها به دو وزیر پیشنهادی دخیل در فتنه ۸۸ نرسید قصد دارم باز به یاد این وکلای ملت بیاورم که فتنه ۸۸ چه بلایی بر سرمان آورد تا آنجا که امام همیشه بصیرمان امام خامنه ای عزیز فرمودند:
«فتنه [۸۸]، فتنه بزرگى بود. من به شما عرض کنم؛ چند سالى که بگذرد، آن وقت قلم‌هاى بسته شده‌ى آگاهان بین‌المللى روان خواهد شد، باز خواهد شد، خواهند نوشت. ممکن است من آن روز نباشم، اما شماها هستید؛ خواهید شنید، خواهید خواند که چه توطئه‌ى بزرگى پشت فتنه سال ۸۸ بود. این فتنه خیلى چیز مهمى بود، قصدشان خیلى قصد عجیب و غریبى بود؛ در واقع می‌خواستند ایران را تسخیر کنند. این‌هایى که عامل فتنه بودند – توى خیابان، یا بعضى از سخن‌گویانشان – اغلب ندانسته وارد این میدان شده بودند؛ اما دست‌هایى این‌ها را هدایت می‌کرد، نمی‌فهمیدند.»
حال خطابمان به آقایان آخوندی، ربیعی و زنگنه که برخلاف نجفی و میلی منفرد با اقدام انقلابی مجلسی ها روبرو نشده و وارد کابینه شده اند است که بدانید ملت تنها به وکلای خود نگاه نمی کنند و خود بیدار و آگاهند تا تک تک رفتار شما را زیر ذره بین گرفته و وای بر شما اگر که بر رفتار فتنه گرانه پیشین اصرار بورزید…
