بشارت ظهور منجي آخرالزمان در كتاب اوپانيشاد

به نام خدا

اين مظهر ويشنو (مظهر دهم) در انقضاي كلّي يا عصر آهن، سوار بر اسب سفيدي، در حالي كه شمشير برهنه‌ درخشاني به صورت ستاره‌ دنباله‌دار در دست دارد ظاهر مي‌شود و شريران را تماماً هلاك مي‌سازد و خلقت را از نو تجديد و پاكي را رجعت خواهد داد… اين مظهر دهم در انقضاي عالم ظهور خواهد كرد.

در كتاب‌هاي مقدسي كه در ميان هنديان به عنوان كتاب‌هاي آسماني شناخته شده تصريحات زيادي به وجود مقدّس مهدي موعود(عج) و ظهور مبارك آن حضرت شده است.
در كتاب «اوپانيشاد» كه يكي از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار مي‌رود، بشارت ظهور مهدي موعود ـ عليه السّلام ـ چنين آمده است:

اين مظهر ويشنو (مظهر دهم) در انقضاي كلّي يا عصر آهن، سوار بر اسب سفيدي، در حالي كه شمشير برهنه‌ درخشاني به صورت ستاره‌ دنباله‌دار در دست دارد ظاهر مي‌شود و شريران را تماماً هلاك مي‌سازد و خلقت را از نو تجديد و پاكي را رجعت خواهد داد… اين مظهر دهم در انقضاي عالم ظهور خواهد كرد.(1)

با اندك تاملي در جملات بشارت فوق، مي توان دريافت كه مقصود از «مظهر ويشنو» همان وجود مقدس حجه بن الحسن العسكري ـ عليه السّلام ـ است؛ زيرا طبق روايات متواتر اسلامي آن حضرت در آخر الزمان و در پايان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشير قيام خواهد كرد و تمامي جباران و ستمگران روي زمين را از بين خواهد برد و در دوران حكومت آن مظهر قدرت خداوند، جهان، آفرينش نويني خواهد يافت.

در اين زمينه اخبار و احاديث بسيار زيادي در كتب شيعه و سنّي از پيامبر گرامي اسلام و ائمه‌ معصومين(ع) روايت شده است كه برخي از آنها را جهت توضيح فرازهاي بشارت مزبور مي‌آوريم.

در كتاب «غيبت» شيخ طوسي از ابو سعيد خدري روايت كرده است كه گفت: از رسول خدا (ص)شنيدم كه بر فراز منبر مي‌فرمود: مهدي از عترت و اهل بيت من است. او در آخر زمان ظهور مي‌كند. در آن هنگام آسمان بارانش را فرو مي‌فرستد، زمين گياهان خود را مي‌روياند. و او سراسر روي زمين را پر از عدل و داد مي‌نمايد، آنچنان كه ديگران ـ ستمگران ـ آن را پر از ظلم و جور كرده باشند.(2)

در كتاب «عقد الدرر»، باب سوم از قول ابو سعيد خدري از رسول خدا (ص) نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: در آخر الزمان مردي جوان، با چهره‌اي زيبا و بيني كشيده، كه از عترت من است قيام مي‌كند، زمين را پر از عدل و داد مي‌نمايد، همان گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد.(3)

پي نوشت:
1- اوپانيشاد، ترجمه‌ محمد داراشكوه (از متن سانسكريت) ج2، ص637
2- غيبت شيخ طوسي، ص111، ص180؛ بحارالانوار، ج51، ص74، ح25؛ اثبات الهداة، ج3، ص502، ح294؛ منتخب الاثر، ص169، ح81، و در چاپ ديگر، ص222، ح81.
3- عقد الدرر، باب 3، ص39.

برگرفته از سايت :المهدويه