به نام خدا
سلیمان گوید: از امام صادق عليه السلام پرسیدم که مردم در زمان غیبت چگونه از امام غایب بهره مند می شوند؟
آن حضرت فرمود:« همچنان که از خورشید هنگامی که در پشت ابرها است، بهره مند می گردند».
آثار وبركات وجودي امام عصر (عليه السلام)
احادیث و روایات ازپیامبر اکرم و ائمه عليه السلام در جواب وپاسخ این گونه پرسش ها فراوان است که ذکر آن در این مختصر نمی گنجد، لکن از باب نمونه به عنوان تیمن و تبرک ، حدیثی را از امام سجاد عليه السلام که بیانگر پاره ای از برکات وجودی امام عليه السلام است، ذکر می کنیم:
سلیمان از امام صادق عليه السلام و آن حضرت از پدر بزرگوارش امام باقر عليه السلام و آن حضرت از امام زین العابدین نقل می کند که حضرتش فرمودند:«نحن ائمه المسلمین و حجج الله علی العالمین ، و ساده المؤمنین وقاده الغر المحجلین ، و موالی المؤمنین، و نحن أمان لأهل الأرض کما أن النجوم أمان لأهل السماء، و نحن الذین بنا یمسک الله السماء أن تقع علی الأرض إلآ بإذنه، و بنا یمسک الأرض أن تمید بأهلها، و بنا ینزل الغیث ، و تنشر الرحمه ، و تخرج برکات الأرض، و لولا ما فی الأرض منا لساخت بأهلها.»
ثم قال: و لم تخل الأرض منذ خلق الله آدم من حجه الله فیها ظاهر مشهور أو غائب مستور(در بعضي از نسخه ها «خائف مغمور»ذكر شده است.) ولا تخلو إلی أن تقوم الساعه من حجه الله فیها، ولولا ذلک لم یعبد الله.
قال سلیمان، فقلت للصادق عليه السلام : فکیف ینتفع الناس بالحجه الغائب المستور؟
قال:«کما ینتفعون بالشمس إذا سترها السحاب .»(كمال الدين، ص207،ح22)
«و ما (اهل بیت پیامبر ص ) پیشوایان امت اسلام ، حجت های خدا برجهانیان، آقای اهل ایمان، پيشوای روسفیدان و سرپرست مؤمنانیم. ما امان برای اهل زمین هستیم، همچنان که ستارگان امان برای اهل آسمانند. ماکسانی هستیم که خدا به واسطه ما آسمان را برفراز زمین نگه داشت و اهل زمین را از هلاکت نجات بخشيده است. به واسطه ما باران می بارد و رحمت خدا منتشر می شود و زمین برکاتش را بیرون می آورد واگرنبود درهرعصروزمانی امامی از ما اهل بیت در زمین، زمین اهلش را فرو می برد و هلاک می کرد.
سپس فرمودند: از هنگام خلقت آدم تا قیامت، زمین ازحجت خدا
خالی نبوده و نخواهد بود؛ خواه حجتش در میان مردم آشکار و معروف باشد یا غایب و ناپیدا. خدا در زمین عبادت نمی گردید».
سلیمان گوید: از امام صادق عليه السلام پرسیدم که مردم در زمان غیبت چگونه از امام غایب بهره مند می شوند؟
آن حضرت فرمود:« همچنان که از خورشید هنگامی که در پشت ابرها است، بهره مند می گردند».
مفاد بیان امام عليه السلام در این حدیث ، سه بخش است:
بخش اول درموقعیت ائمه عليهم السلام از جهت مقام ومنصب الهی آنهاست که پیشوایان راستین اسلام پس از پیامبر گرامی حجت های خدا بر تمام عالمیان و سید و آقای اهل ایمان هستند که به فرمان خدای سبحان به وسیله پیامبر اکرم ص به جامعه اسلامی معرفی گردیده وبرای هدایت و رهبری همه انسان ها در تمامی قرون و اعصار تعیین گشته اند.
در بخش دوم از فرمایش امام سجاد عليه السلام پاره ای ازبرکات وجودی ائمه اطهار عليهم السلام بیان شده است که اختصاص به زمان حضورامام عليه السلام ندارد. زیرا آثار و برکات آن حضرت چنان گسترده است که شامل زمان حضور و غیبت می شود.
در بخش سوم از فرمایش امام سجاد عليه السلام ، به چند نکته اساسي اشارشده است:
الف)اگرامامی ازاهل بیت پیامبرص درزمین نباشد، زمین اهلش را نابود می کند.
ب)این که خالی نبودن زمین ازحجت خدا، یک سنت الهی است که از زمان حضرت آدم عليه السلام تا قیامت جریان دارد.
ج)این که عبادت خدا در زمین بستگی به وجود حجت خدا دارد.
د)درکلام حضرت به بهره مند شدن مردم از وجود امام عليه السلام در ایام غیبت تصریح شده است.
امام عليه السلام نگهبان اهل زمین
اینک نسبت به بعضی از فرازهای فرمایش امام سجاد عليه السلام توضیحاتی ارائه می دهیم:
«نحن أمان لأهل الأرض کما أن النجوم أمان لأهل السماء.»(اين جمله در توقيع امام زمان عليه السلام نيز آمده است كه حضرت فرموده اند:«اني لامان لأهل الأرض کما أن النجوم أمان لأهل السماء.»احتجاج طبرسي،ج2،ص545)
در این فراز از سخنان امام عليه السلام به نقس حیاتی و پراهمیت ائمه اطهار عليهم السلام نسبت به امنیت و آرامش اهل زمین اشاره گردیده و وجود امامان و رهبران معصوم – که از سوی خدا عهده دار مسئولیت هدایت و ارشاد و رهبری جامعه گردیده اند- برای اهل زمین ، موجب امنیت و آرامش دانسته شده و این بسان ستارگان آسمان است که موجب آرامش اهل آسمانند.
توضیح سخن امام عليه السلام
ما هنگامی می توانیم مفاد و منظور کلام جامع وبلند امام سجاد عليه السلام را خوب درک کنیم که نسبت به خداوند متعال و اهداف وی از خلقت انسان ها و سایر موجودات ، شناخت صحیح داشته باشپم. زیرا شناخت صحیح خداوند متعال است که به انسان امکان شناخت پیامبر و امامان را می دهد.
به طور حتم اگر شناخت و برداشت انسان نسبت به معارف الهی ضعیف و ناچیز باشد و خصوصیات و صفات خداوند را در حد لزوم نشناسد، در معرفت پیامبر و امام نیز ناتوان خواهد بود؛ تاجایی که ممکن است کسانی را به عنوان پیامبر یا امام وخلیفه بشناسد که اساسأ لیاقت این مناصب سه گانه را نداشته باشند. پس شناخت صحیح خداوند است که به انسان، این بینش و فهم را می دهد که دنبال هرکس که ادعای نبوت یا خلافت و امامت را بنماید، نرود و بدون دلیل و برهان قاطع ، سخن کسی را نپذیرد.
با توجه به این مقدمه کوتاه، چنین نتیجه می گیریم که تمام انحرافاتی که در امم گذشته وصدر اسلام در امت اسلام رخ داد و مردم را به انحراف و ضلالت کشاند، معمولأ به واسطه کسانی بودکه شناخت آن ها نسبت به خدا و پيامبران، ضعیف و نادرست بود؛ امت حضرت موسی عليه السلام به واسطه عدم شناخت صحیح وکافی از خدا و پيامبر، در آزمایش کوتاه و چهل روزه ، شکست خورد و به دنبال سامری وگوساله اش راه افتاده و دست از بندگي خداوند عالم کشیده وگوساله را به عنوان معبود خود پذیرفتند.(در آیاتی ار قرآن کریم، مانند آیه 51سوره بقره به این مطلب اشاره شده است.)
لذا دردعاهای رسیده از ائمه اطهار عليهم السلام این نکته خاطرنشان گردیده است که در هر حال ، انسان باید شناخت خود را نسبت به خدا افزایش ، و با دعا و درخواست از خداوند متعال کمک بگیرد. زيرا شناخت صحیح معارف دینی، اعم از شناخت پیامبر و امام ، بستگی به شناخت خداوند دارد. لذا سفارش شده است که درهنگام دعا وکمک خواستن از خداوند چنین بگوییم:
«اللهم عرفنی نفسک فإنک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک ، اللهم عرفنی رسولک فإنک إن لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک ، اللهم عرفنی حجتك فإنک إن لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی.»(اصول كافي، ج1، ص337، ح5)
«خداوندا! خودت را به من بشناسان. زیرا اگر خودت را به من نشناساندی ، فرستاده ات را نخواهم شناخت. خداوندا! فرستاده ات را به من بشناسان. زیرا اگر فرستاده ات را معرفی ننمودی ، حجت تو را نخواهم شناخت. خداوندا! حجت خود را به من بشناسان. زیرا اگر حجتت را به من نشناساندی ، از دینم منحرف خواهم گشت.»
مضمون این دعای شریف شاهد گفتار ماست که گفتیم اگر خدا را خوب بشناسیم، رسول خدا را نیز خواهیم شناخت و اگر پیامبر را شناختیم ، امام وحجت خدا، بعد ازوی را نیزخواهیم شناخت.
آنچه در توضیح جملات این دعا باید گفت این که معرفت خداوند متعال دارای مراتب و درجاتی است که انسان تا حدی به برکت فطرت و عقل می تواند به آن دست یابد؛ لکن معرفت صحیح وکامل را باید به کمک پیامبران الهی و خلفای راستین آنان که بیانگر معارف دینی هستند، کسب کرد.
در این موضوع از ائمه اطهار عليهم السلام روایات فراوان رسیده است که به یک نمونه از آن اشاره می کنیم:
ابی حمزه ثمالی ازامام باقرعليه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمودند:«إنما یعبدالله من یعرف الله فأما من لایعرف الله فإنما یعبده هکذا ضلالأ.»(با توجه به ذيل روايت،«هكذا»اشاره به عبارت منحرفين از خط مستقيم ولايت ائمه اطهار عليهم السلام است.)
قلت: جعلت فداک فما معرفه الله؟
قال: تصدیق الله عزوجل و تصدیق رسوله و موالاه علی عليه السلام والإئتمام به وبالائمه الهدی عليهم السلاموالبرائه إلی الله عزوجل من عدوهم ، هکذا یعرف الله عزوجل.»(اصول كافي، ج1، ص180)
«هماناکسی خدا را عبادت می کند که او را شناخنه باشد؛ اما کسی که خدا را نشناسد، عبادت او از روی ضلالت وگمراهی انجام می گيرد.»
ابوحمزه با شنیدن این سخن ازامام باقرعليه السلام ، عرض کرد: معرفت خدا چیست؟
حضرت فرمرد: «معرفت خدا، تصدیق خدا و تصدیق رسول خدا و دوستی علی بن ابی طالب و پیروی نمودن از او و ائمه هدی عليهم السلام و بیزاری جستن از دشمنان آن ها است. این است معرفت صحیح خداوند عزوجل.»
وجود امام معصوم موجب آرامش اهل زمین است
اگر شناخت صحیح نسبت به خداوند متعال ازراه نزول وحی به وسیله حجت و امام بعد از پیامبر انجام گیرد، به خوبی روشن می شود که وجود امام معصوم در میان جامعه بشری از جهات گوناگون موجب آرامش و امنیت برای ساکنان زمین است.
اینک به گوشه ای از آن جهات اشاره می کنیم.
1- امنیت فکری وروحی
امام و حجت بر اساس این که مسئولیت هدایت و ارشاد جامعه را بر عهده دارد، از مرزهای اعتقادی و فکری جامعه اسلامی نگهبانی می کند تا مورد هجوم افکار غلط واعتقادات منحرف دشمنان خدا واقع نشود. در پرتو هدایت و ارشاد حجت خداست که انحرافات فکری و عقیدتی که موجب تزلزل فکری وروحی جامعه است، از بین رفته و امنیت فکری و روحي به وجود مي آید.
2- به دست گرفتن زمام امور جامعه
مسئولیت دیگر امام به دست گرفتن زمام امور جامعه است که درصورت فراهم شدن شرایط و امکانات کافی ، امام زمام امور را به دست گرفته و قسط و عدالت همگانی را جایگزین بی عدالتی ها – که نظم و آرامش اجتماعی را بر هم می زند – می نماید؛ در نتیجه اهل زمین از آرامش و ثبات برخوردار می گردند.
اگر می بینیم که امام از تصرف ظاهری در اداره امور جهان خودداری می کند، به واسطه عدم وجود شرایط و مقدمات لازم است و خودداری از تصرف ظاهری در امور، چیزی نیست که منحصر به حضرت حجت عليه السلام باشد، بلکه امامان پیشین نیز چنین بودند، چنانکه در تاریخ زندگانی حضرت امیرالمؤمنین عليه السلام می بینیم که آن حضرت بیش از بیست و پنج سال در امور اجرایی دخالت و تصرف نکردند؛ در عین حال که از اولین لحظه ارتحال پیامبر گرامی اسلام واجد تمام شرایط زعامت جهان بشریت بودند و علاوه بر آن، از طرف خدا و پيامبر نیز به مقام ولایت و امامت بر مردم انتخاب شده بودند، لکن وقتی موضوع غصب خلافت پیش آمد، جامعه اسلامی به واسطه کوتاهی و سهل انگاری عده ای و نفاق و دشمنی عده ای دیگر از برکات وجود امام و رهبری معصوم ، محروم ماند.
اگر امروز اجتماع ما از برکات تصرف مستقیم امام و حجت خدا محروم است ، نه تنها مربوط به کوتاهی مسلمین صدر اسلام ، بلکه به خاطر غفلت های جامعه خود ما نیز می باشد.
توضیح این که مسئول دخالت نکردن و تصرف ننمودن ائمه اطهارعليهم السلامدرگذسته و حال، مردمی هستند که از اطاعت پیشوایان راستین اسلام سرباز زدند و به مخالفت با آنان برخاستند. امید است روزی فرا رسد که جامعه اسلامی و مردم جهان به این حقیقت پی ببرند که برای دست یافتن به عالی ترین مدارج تکامل انسانی، ناگزیرند ازانسانی کامل ومعصوم که واجد تمام شرایط رهبری در ابعاد مختلف زندگی انسان است، اطاعت و پیروی کنند؛ در این صورت است که زمینه و شرایط برای تصرف مستقیم حجت و ولي خدا فراهم می گردد وامام با اذن خداوند متعال ظاهر خواهد گشت وزمین را از عدل وقسط پرکند و ظلم و بیداد را از بین ببرد، چنانکه امیرالمؤمنین ع پس از بیست و پنچ سال کناره گیری از تصرف در امور مسلمانان، بعد از فراهم شدن شرایط ، رسمأ زمام امور را به دست گرفت و موفق گردید که در این مدت کوتاه زعامت و رهبری خود نمونه ای از حکومت قرآن و اسلام را برای همه مسلمانان و حتی برای جهان بشریت ترسیم کند.
در پایان این بحث، فرمایش مرحوم محقق طوسی در«تجرید الاعتقاد» را می آوريم. او می گوید:
« وجوده لطف و تصرفه لطف آخر وعدمه منا.»(كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد، ص285)
وجود امام لطف و اتمام حجت بر بندگان است. خداوند به مققضای حکمت خویش به وسیله انتخاب و نصب امام برای هدایت جامعه بشری، حجت را بر همگان تمام نمود؛ به طوری که آن را نعمت دانسته و اکمال دین را مربوط به آن می داند. لذا درباره روز غدیر – روز نصب امام عليه السلام – می فرماید:
«الیوم أکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتي»(امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم. سوره مائده آيه 3)
اما اگر مردم از این نعمت خداوند منتفع نمی شوند و امام در اموراجرایی تصرف نمی کند، به واسطه سهل انگاری وکوتاهی خود آن ها است. لذا بر تمام امت اسلام است که از خواب غفلت بیدار شوند و مقدمات حضور امام معصوم را در میان خود به وجود آورند تا از برکات کامل الهی برخوردارگردند. به امید آن روز.
وجود امام، منشا خیر و برکت
بر حسب روایات و اخبار، وجود افراد مؤمن در بین مردم، منشأ خیر و برکت و موجب نزول باران و جلب منافع و دفع بسیاری از بلاها و خطرها از جامعه است، چنانکه در تفسیر آیه 251سوره بقره(ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض و لكن الله ذوفضل علي العالمين) ازامام صادق عليه السلام نقل شده که فرمودند:
«إن الله لیدفع بمن یصلی من شیعتنا عمن لا یصلی ولو اجتمعوا علی ترک الصلاه لهلکوا؛ به درستی که خداوند به واسطه نمازگزاران شیعه، بلا را ازکسانی که نماز نمی خوانند، دفع می کند. زیرا اگر همه شیعیان نماز را ترک گفته، هلاک می گردند»
(اصول كافي،ج2، ص451)آنگاه حضرت نسبت به سایراحکام، مانند پرداخت زکات و حج گزاردن همین مطلب را می فرماید.
واضح است که وقتی وجود افراد مؤمن در اجتماع، چنین برکتی را به همراه داشته باشد، برکات وجود امام معصوم که ولی و حجت خدا بر مردم است، به مراتب بیشتر خواهد بود. زيرا امام و حجت خدا واسطه رسیدن فیض و برکت خداوند متعال به مردم و برطرف کننده بلاها از آنان است. چنانکه امام سجاد عليه السلام درباره برکات وجودی ائمه اطهارعليهم السلاممی فرماید:
«ماکسانی هستیم که به واسطه ما آسمان برفراز زمین نگهداری شده و زمین ازهلاک نمودن اهلش منع گردیده است.»
حضرت در ادامه می فرماید:
«وبنا ینزل الغیث و تنشر الرحمه و تخرج برکات الأرض.»(كمال الدين، ص207)
دراین فراز از بیان امام، به برکاتی دیگر اشاره گردیده ونزول باران وانتشار رحمت خدا و خروج برکات زمین، از آثار وجودی ائمه اطهارعليهم السلامشمرده شده است. این موضوع يک اصل قرآنی است؛ زيرا قرآن کریم می فرماید:
«ولو أن أهل القری امنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء
والأرض ولکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون»
«اگر اهل شهرها و آبادی ها ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنان می گشودیم؛ لکن(آن ها حق را) تکذیب کردند. ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.»
نکته ای که ازاین آیه می توان استفاده نمود این است که اهل شهرها و آبادی ها، تقوا را رعایت نکردند و حق را نیز انکار و تکذیب نمودند و سزاوار تنبیه و مجازات الهی گردیدند؛ لکن در عین حال مشاهده می کنیم، باران رحمت الهی ریزش می کند و برکات زمین از دل آن خارج مي گردد و اهل زمین از آن بهره مند می شوند و این نمی شود مگر به واسطه وجود ائمه اطهار عليهم السلامکه مظهر قدس و تقوا و پرهیزکاری در زمین هستند. خداوند نه تنها به خاطر آنان برکاتش را از اهل زمین دریغ نمی کند، بلکه بلاها و آفات را نیز به واسطه کرامت و عظمت ائمه اطهار عليهم السلامدر پيشگاهش، از اهل زمین برطرف می کند و به انسان های گنهکار مهلت می دهد تا شاید به وسیله توبه و انابه به سوی خدا گردند؛ زیرا وجود ائمه معصومین همچون وجود پيامبر سبب خیر و برکت و رفع عذاب از امت است چنانکه قرآن کریم می فرماید:
«وما کان الله لیعذبهم وأنت فیهم.»
«ای پیامبر! تا تو در میان امت هستی خداوند آ نان را عذاب نمی کند.»
علت نیاز مردم به پیامبر و امام
در تفسیر آیه 33 سوره انفال از امام باقرعليه السلامروایتی نقل شده، که ذکر آن در اینجا مناسب است.
جابربن یزید جعفی می گوید: به امام باقرعليه السلامعرض کردم:
«لأی شیء یحتاج إلی النبی والإمام؟
فقال: لبقاء العالم علی صلاحه، و ذلک إن الله عزوجل یرفع العذاب عن أهل الأرض إذا کان فیها نبی أو امام، قال الله عزوجل:«و ما كان الله ليعذبهم و أنت فيهم»(سوره انفال، آيه 33) و قال النبی ص: النجوم أمان لأهل السماء و أهل بیتی أمان لأهل الأرض.
ثم قال ع: یعنی بأهل بیته الأئمه عليهم السلامالذین قرن الله عزوجل طاعتهم بطاعته».(تفسير نور الثقلين، ج2، ص152)
«علت نیاز به پيامبر و امام چیست؟
حضرت فرمودند: استوار ماندن جهان و تباه نشدن آن. زیرا خداوند، عذاب را از اهل زمین بر می دارد مادامی که پیامبر و امام در آن باشد. چنانکه خداوند می فرماید:« تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را عذاب نخواهدکرد». و پیامبر نیز فرمرده است:
ستارگان موجب امنیت برای اهل آسمان هستند و اهل بیت من موجب امنیت و امان برای اهل زمین.
سپس امام باقرعليه السلامفرمودند: منظور پیامبر ص ازاهل بیت، کسانی هستند که خداوند اطاعت آنان را مقرون به اطاعت خودش فرموده است.(اين کلام اشاره به آيه 59 سوره نساء دارد.)
احساس آرامش در سایه امام
یکی دیگر از ثمرات و فواید مهمی که بر وجود امام در میان بندگان خدا مترتب است، این است که وجود شخصیتی بزرگ و ملکوتی و معصوم که آگاه از حال مردم است، در میان افرادی که اعتقاد به امامت و رهبری وی دارند و او را از هرکس دیگر نسبت به خود مهربان تر و دلسوز تر می دانند، موجب دلگرمی و قوت روحی برای انها است، و هر نوع یأس و نومیدی را از ایشان دور می کند و آنان را به آینده ای روشن و ارزشمند امیدوار می سازد؛ امیدی که در انتظار دمیدن صبح دولت كریمه و عدالت گستر وی لحظه شماری می کنند و توفیق درک حضور حضرتش را از خداوند متعال درخواست می نمایند.
به عبارت دیگر، وجود امام، نقطه اتکایی است برای بندگان خدا که درهنگام مواجه شدن با حوادث هولناک، به وی پناه برند و به عنوان پناهگاهی چاره ساز و آرام بخش از وجود امام منتفع گردند و به تلاش وکوشش خویش در راستای نیل به اهداف الهی و اسلامی ادامه دهند.
از امیرالمؤمنین عليه السلامنقل شده است که فرمودند:
«کنا إذا احمر البأس اتقینا برسول الله، فلم يکن أحد منا
اقرب إلی العدو منه؛ ما در هنگام شداید و سختی های جنگ و محاربه با دشمنان خدا، به پیامبر پناه می بردیم. آن حضرت ازهمه ما به دشمن نزدیک تر بود.»(نهج البلاغه، جمله نهم از كلمات غريبه)
امدادهای غیبي امام زمان (عليه السلام)
روایاتی که از پیامبر اکرم و ائمه اطهارعليهم السلامدرباره غیبت حضرت مهدی عليه السلامرسیده، امکان بهره مندی از وجود آن حضرت را در عصر غیبت، مانند بهره مندی از نور خورشید، هنگامی که در پشت ابرها نهان است، دانسته است(روايت جابر از پيامبر اكرم، كمال الدين، ص253و484) و حتی این معنی را خود حضرت نیز در پاسخ به بعضی ازافراد فرموده اند:
«و اما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتفاع بالشمس إذا غیبتها عن الأبصار السحاب(كمال الدين،ص458)؛ اما چگونگی بهره مندی از من درایام غیبتم، مانند بهره مندی از نور خورشید است زمانی که ابرها آن را از چشمان مردم پوشیده باشند.»
از جمله ي امدادهای غیبی حضرت به جامعه شیعه، عنایت خاص آن بزرگوار به شیعیان است چنانکه در توقیعی از حضرتش برای شیخ مفيد رحمه الله، چنین آمده است:
« إنا غیرمهملین لمراعاتکم ولا ناسین لذکرکم ولولا ذلک لنزل بکم اللأواء واصطلمکم الأعداه (احتجاج طبرسي، ج2، ص598)؛ ما همیشه مراعات شما را می نمایيم و به یاد شما هستیم وگرنه، دشواری ها وگرفتاری ها بر شما فرو می ریخت و دشمنان، شما را لگد مال می کردند.»
از این جملات محبت آمیز حضرت استفاده می شود که پیوسته امداد هایی پر برکت از ناحیه آن بزرگوار به ما می رسد.
برگرفته از سايت :المهدويه
