مجله امان شماره 16 .:::. سر مقاله
سردبير
روزهاي ويژه يا برخي اتفاقات در زندگي انسان، آدمي را به فكر فرو مي‌برد تا خود را ارزيابي كند، زمان‌ها، مكان‌ها و امكانات، همه و همه مي‌تواند از عوامل بررسي و ارزيابي خود باشند: كجا بوديم، كجا هستيم و كجا بايد باشيم.
بهترين موهبت، واعظي از درون است كه انسان را ارزيابي كند.
هر كس نسبت به استعداد. توانايي و مسئوليت خود، خود را ارزيابي مي‌كند، چنانكه هر ميدان و هر موقعيتي، هر زمان و فرصتي امتحاني است. چه موقعيت ها و مسئوليت‌هاي فردي و شخصي و چه موقعيت‌هاي اجتماعي و حقوقي به تعبير امام راحل؛
«آن‌هايي كه در مجلس هستند، آن ها هم همان كرسي مجلس محل امتحان آن‌هاست».
مومن وجودش نوروز است؛ هر روزش نوروزتر از ديروز است، نه آن‌كه بدتر باشد، حتي مساوي هم نيست؛ نوتر است.
مؤمن براي فردا و روزي نو برنامه‌ريزي مي‌كند، لحظه به لحظه در حركت و جريان است. راكد نيست كه ركود باتلاق شدن و متعفن شدن را در پي دارد. انتظار يعني نو، نو شدن، فردايي نو، فكر و تلاش براي نو شدن.
نوروز مانند آغاز ولايت حضرت مهدي عليه السلام و يا نيمة شعبان (ولادت امام عصر عليه السلام) بايستي ما را به فكر فرو برد كه در قبال امام و در مسير تحقق اهداف امام، در جهت زمينه‌سازي و بستر سازي ورود و قيام ايشان چه نقشي داريم و كدام مسؤليت خود را انجام داده‌ايم.
همانطور كه هر روزه امتحان تغيير مي‌يابد و انسان در معرض مسائل متفاوت قرار دارد تا جايي كه ايمان آدمي ممكن است به راحتي نابود و به كفر تبديل شود و در اين دوره انسان آب ديده مي‌شود و سعيد به نهايت سعادت و شقي به نهايت شقاوت مي‌رسد پس كنترل و بررسي خود، حوزه فعاليت خود و ميدان امتحان خود، مهمترين وظيفه‌اي است كه مي‌تواند انسان را از ورطه هلاكت و دوري از امام و فاصله گرفتن از مسير الهي مهدوي جدا سازد.
هر كسي، هر مسئوليتي كه دارد؛ دولت در حوزه خدمات و فعاليت‌هاي اجرايي خود، قانونگذار در حوزه تلاش قانونگذاري خود و قضاوتگر و قاضي در حوزه قضاوتي خود، استاد و معلم در حوزه تدريس و تعليم خود و … ؛ هر كس در هر كجا كه هست بررسي كند كه آيا عملش، رفتارش و منش و حركتش، هماني است كه امام مي‌خواهد؟ مگر نه اين است كه به تعبير امام راحل; مملكت ما مملكت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف است و اميدواريم روزي پرچم را به صاحب اصلي‌اش بسپاريم.
كدام نماينده، كدام كاردار و سفير جمهوري اسلامي، كدام دولتمرد و وزير و وكيل مي‌تواند كارگزار مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف باشد يا لااقل لبخند و تبسم حضرت مهدي عليه السلام به همراه داشته باشد.
به قول بزرگي1 (در سال‌هاي آغازين پيروزي انقلاب) خطاب به فرمانداران و استانداران وقت؛ به گونه‌اي عمل كنيد كه آقا كه ظهور كنند، لااقل شما را ابقاء كنند (نه عزل و انفصال از خدمت و …).
اينجاست كه كارگزار جمهوري اسلامي خود را كارگزار حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف مي‌داند و درمي‌يابد كه مسئوليت و صندلي خدمت، همه و همه امانتي است براي تلاش و تحقق بخشيدن جامعه‌اي ارزش‌مدار كه دغدغه و اهداف اصلي‌اش رضايت وليّ خداست كه همان رضايت خداست.
سخني كه مي‌گويد يا نمي‌گويد. امضايي كه مي‌كند يا نمي‌كند. فريادي مي‌زند يا نمي‌زند، همه و همه؛ خود را در محضر ولي خدا مي‌بيند.
امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف فرمود:
فليعمل كل امري منكم بما يقرب به من محبتنا و يتجنب عن سخطنا.
هر كدام از شما كاري كند كه به محبت ما نزديك‌تر شده و از ناراحتي و سخط ما دوري گزيند.
پي‌نوشت
1. آيت الله مهدوي كني، هنگام عهده‌داري وزارت كشور.
