مجله امان شماره 15 .:::. مقالات
آيت‌الله جوادي آملي (دامت بركاته)
وجود مبارك خاتم پيامبران، محمد مصطفي صل الله عليه و آله و سلم سزاوارترين فرد به ابراهيم است: «اِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَـذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ»،1 زيرا هرچه را ابراهيم نگريست، آن وجود مبارك نيز ديد: «مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى»2 و بدان چه ابراهيم با آن بينا شد، بدان بينا گرديد: «مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى»3 و آن كسي را كه ابراهيم عليه السلام سرپرست و دوست گرفت، آن حضرت به سرپرستي و دوستي برگزيد: «إِنَّ وَلِيِّـيَ اللّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ»4 و از آن‌چه ابراهيم بيزاري جست، آن حضرت تبري نمود: «أَنَّ اللّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ»5 و آنگاه پيامبر صل الله عليه و آله و سلم نزديك و نزديك‌تر شد: «ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى* فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى»6 و چيزي قرباني كرد كه ابراهيم نكرده بود: آن حضرت كسي را به قربانگاه برد كه هم او از رسول خدا صل الله عليه و آله و سلم بود و هم رسول خدا صل الله عليه و آله و سلم از او و آن قرباني، وجود مبارك حسين بن علي عليه السلام بود كه مرگ و شهادت با عزّت و كرامت را بر طاعت فرومايگان مقدم شمرد، تا در نهايت به بهاي ايمني كعبه از سركشان فرومايه، سرمباركش از تن جدا گرديد.
راز مطلب اخير آن است كه رسول اعظم صل الله عليه و آله و سلم فرمود كه من از حسينم و حسين از من: حسين منّي و أنا من حسين7 و از سوي ديگر امام حسين عليه السلام فرمود كه از رسول خدا شنيدم كه فرمود: هر كس سلطان ستمگري را ديد كه حرام خدا را روا مي‌شمارد و عهد او را مي‌شكند و در ميان بندگان خدا به ستم عمل مي‌كند، چنانچه با گفتار و كردار بر او نشورد، سزاست كه خدا او را در جايگاه آن ستمگر يعني در آتش داخل كند: من رإي سلطانا جأئراً مستحلا لحرم الله ناكثا لعهدالله، مخالفا لسنه رسول الله صل الله عليه و آله و سلم يعمل في عبادالله بالاثم و الـعدوان، فـلم يغير عليه بفعل و لا قول، كان حقا علي الله ان يدخله مدخله 8 از اين رو امام حسين عليه السلام كه از رسول خدا صل الله عليه و آله و سلم بود و رسول خدا از وي، خويشتن و اهل بيت و اصحابش را قرباني كرد، تا دين خدا از كجي و تحريف در امان ماند و پيمان خدا را از شكستن و خلق خدا را از ستمديدن نگاهبان باشد.
از آن‌چه گذشت واز كلام وجود مبارك امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف آشكار است كه در آغاز قيام عدل گسترانه خود بر ضد ستم، پس از اقامه نماز نزد مقام ابراهيم، خويش را سزاوارترين فرد به پيامبران، به ويژه ابراهيم خليل و رسول اكرم صل الله عليه و آله و سلم ميخواند: إن القائم عليه السلام إذا خرج، دخل المسجد الحرام فيستقبل الكعبة و يجعل ظهره إلي المقام؛ ثم يصلي ركعتين ثم فيقول: يا أيها الناس! أنا أولي الناس بآدم. يا أيها الناس! أنا أولي الناس بإبراهيم. يا أيها الناس! أنا اولي الناس بإسماعيل، يا أيها الناس أنا أولي الناس بمحمد صل الله عليه و آله و سلم؛ ثم يرفع يديه إلي السماء فيدعوا و يتضرع حتي يقع علي وجهه و هو قوله (عزّوجلّ): (أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ اَ اِلهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ).9
(زماني‌كه قائم عليه السلام خروج كند وارد مسجد‌الحرام مي‌شود و در برابر كعبه مي‌ايستد به صورتي كه پشت به مقام قرار مي‌گيرد پس دو ركعت نماز ميخواند سپس مي‌گويد: اي مردم من سزاوارترين مردم به آدم هستم، من سزاوارترين مردم به ابراهيم هستم، من سزاوارترين مردم به اسماعيل هستم، من سزاوارترين مردم به محمد هستم. آنگاه دستانش را به آسمان بلند نموده و دعا مي‌كند و تضرع مي‌نمايد تا اين كه صورتش را به زمين مي‌نهد(يعني به سجده مي رود) و اين قول خداوند است كه مي‌فرمايد: كيست كه دعاي مضطر را اجابت كند و گرفتاري را برطرف مي‌سازد و شما را خلفاي زمين قرار مي‌دهد؛ آيا معبودي با خداست؟! كمتر متذكر مي‌شويد!)10
پي نوشت
1. سورة آل عمران، آية68.
2. سورة نجم، آية11.
3. سورة نجم، آية17.
4. سورة اعراف، آية 196.
5. سورة توبه، آية3.
6. سورة نجم، آيات 8 ـ 9.
7. الارشاد، ج2، ص127.
8. تاريخ طبري، ج3، ص306؛ احقاق الحق، ج11، ص609؛ ر.ك: بحارالانوار، ج44، ص382.
9. سورة نمل، آية62.؛
10. برگرفته از كتاب مهدي موعود موجود، حضرت آيت‌الله جوادي آملي دامت بركاته.
