حكمت 41
وَ قَالَ عليه السلام فِي ذِكْرِ خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتِّ يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً (وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ) وَ عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ
خبّاب، يار صادق امام
امام- عليهالسّلام- در باره «خَبّاب بن ارَت» فرمود: خدا رحمت كند خبّاب را كه از صميم دل اسلام آورد، و هجرتش از روي اطاعت بود، و به قدر حاجت قناعت ميكرد، و از خداوند خشنود بود، و زندگي او جهاد بود. خوشا آنان كه همواره به ياد رستخيزند، و كارشان پسند ديوان محاسبات الهي است، و به زندگي ساده آبرومندانه بسنده كنند، و از خداوند شادمان باشند.
