حكمت 37
وَ قَالَ عليه السلام لِابْنِهِ الْحَسَنِ عليه السلام يَا بُنَيَّ احْفَظْ عَنِّي أُرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا يَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلْقِ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرَّكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِيلِ فَإِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ فَإِنَّهُ يَبِيعُكَ بِالتَّافِهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْكَذَّابِ فَإِنَّهُ كَالسَّرَابِ يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ عَلَيْكَ الْقَرِيبَ
چهار فضيلت اخلاقي
حضرت به فرزند خود امام حسن- عليهالسّلام- فرمود: پسر جانم، چهار نكته در فضايل و چهار نكته در رذايل از من ياد گير تا هيچ چيز به تو ضرر نرسانَد: بينيازترين بينيازي عقل است بزرگترين ناداري نابخردي است بالاترين وحشت، خودپسندي است و ارزندهترين تبار، اخلاق نيكوست. فرزند جانم، از دوستي با احمق بپرهيز، كه اگر خواهد به تو سودي رسانَد سرانجام به تو ضرر زند از دوستي با بخيل نيز دوري كن، كه آنچه را سخت بدان نيازمندي از تو مضايقه كند؛ و همچنين از دوستي با فاسق و فاجر بپرهيز، كه تو را به پشيزي فروشد؛ و بالاخره با دروغگو هرگز دوست مشو، كه چونان سراب است و با جادوي خطبهش دور را نزديك، و نزديك را دور جلوه دهد.
