متن برنامه ی درس هایی از قرآن کریم حجت الاسلام قرائتی؛ تاريخ پخش :: 1386/4/21
بِاِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي
بنده به خواب نمی دیدم، تصور نمی کردم که، تقریباً 35 سال پیش تک تک در خانه ها را می زدندند که تک تک بچه جمع کنیم، بالاخره هفت تا بچه جمع کردیم در یک مسجد، مسجد بی آقا، بی خادم، زیلوهای پر از خاک، و از قصه قرآن شروع کنیم و بعد هم حدود 10 سال طول بکشد و انقلاب بشود و بعد هم 27 سال در تلویزیون باشیم. من در خواب هم نمی دیدم. هر کاری که شده دور از چشم من شده است. من الان حتی آدرس سه مرکز ترویج را هم ندارم و اصلاً نمی دانم که در کجای تهران است؟ چون یک جایی تهیه کرده اند که من هنوز ندیده ام. برادرمان آقای سعیدی نژاد. برادران حجج اسلام آقایان بهشتی، کاشانی، آقای موحدی، آقای متوسل، آقای واعظی، جمعی از فرهنگیان. همینطور از یک کلاس شروع شد. یک کلاس و یک مدرسه و یک منطقه و تهران و حالا هم همه ایران. و حالا مشتریان سایتی و اینترنتی هم داریم. بحث من هم اگر خوب است از قرآن است و اگر هم بد است از من است و من از خدا تشکر می کنم که این زمینه را پیش آورد من چیزی نیستم حالا یکوقت خداوند اراده می کند که اشرف مخلوق، پیغمبر به داخل غار برود و تار عنکبوت در غار حفظش کند. خوب حالا تار عنکبوت چیزی نیست ولی حالا خداوند اراده کرده است که این تار عنکبوت دم غار باشد. یا اینکه خدا اراده کرده است که شن های طبس، هلکوپتر آمریکا را سرنگون کند. گاهی خداوند اراده می کند: «فبعس ا الله غرابا» یک کلاغ می آید و یک چیزی را به بشر یاد می دهد. به هر حال هر چه خوبی است از خدا است. و اگر عیبی هست از من است. و من هم از خداوند و همه دست اندرکاران تشکر می کنم و از تک تک شخص شما هم تشکر می کنم. خوبی این مسابقه این بوده است که مشتریان عادی را به مشتریان جدی تبدیل کرده است. من این را بارها گفته ام که خودم چندهزار ساعت در ماشین نشسته ام ولی چون دل نداده ام، هنوز رانندگی یاد نگرفته ام. اگر 30 ساعت دل می دادم یاد می گرفتم. پای تلویزیون خیلی آدمها را داریم ولی وقتی دل می دهد جور دیگری یاد می گیرد. برکت این مسابقه این است که… و فکر می کنم کار این مسابقه که حالا این برای وزارت ارشاد است. که اگر بگویند که ارزانترین کار فرهنگی در جمهوری اسلامی چیست؟ باید بگوییم که این کار است. یعنی سیصد میلیون تقسیم بر یک سال بشود. حالا بگوییم سیصدو شصت میلیون که حسابمان راست شود یعنی سیصد شصت و پنج میلیون می شود روزی یک میلیون. روزی یک میلیون تقسیم بر یک میلیون ششصد نفر بشود می شود نفری هفت هزار و ده قران. یعنی ما چه خدمتی بکنیم که با هفت هزار دو ده قران یک معلم ریش سفیدی مثل بنده بنشیند و این آقا نیم ساعت گوش بدهد. یعنی ارزانترین خدمت فرهنگی این است. بنابراین از جایزه ای که به شما می دهند من تشکر می کنم. به من خیلی ها لقب اشتباهی داده اند. بعضی ها اشتباهی به من می گویند دکتر. در حالی که دکتر نیستم. بعضی ها اشتباهی به من می گویند آیت الله با این حال که من مجتهد نیستم. اما در این 63 سال هیچ کس اشتباهی به من نگفته است که قرائتی سخاوت دارد از بس که کنس هستم. یعنی لقب سخاوت را حتی اشتباهی هم به من نداده اند که مثلا بگویند که قرائتی سخاوت دارد. و لذا یکوقتی اعلامیه زده بودند که استاد قرائتی درس اخلاق می دهد و یکی از رفقا برداشته بود و نوشته بود که درباره نظم و سخاوت سخنرانی می کند به دلیل اینکه نه منظم است و نه سخاوت دارد. بنابراین از اینکه جایزه کم است ببخشید دیگر ما چیزی نداریم. یک وقتی از سفر خارج آمدم و بستگان گفتند که سوغاتی ما چیست؟ گفتم یک قوطی کاکائو آورده ام که بریزید در دیگ شیر و یک فنجان هرکدامتان بخورید. اخوی من گفت نه برو بریز در فواره کاشان که فواره به همه کاشان پوش بدهد که به همه برسد. بنابراین اگر جایزه ها کم است من از کمی جایزه ها شرمنده هستم. ولی جایزه برای این است که بگوییم که آقا ما شما را دوست داریم و یک مقدار ابراز علاقه است وگرنه ارزش قرآن و ارزش زحمات شما نیست. و اما در این چند دقیقه برایتان چه بگویم؟
الآن مشکل دنیا چیست؟ هسته ای است؟ بتروشیمی است؟ مترو است؟ فرودگاه است؟ اقتصاد است؟ سیاسی است؟ به اعتقاد بنده مشکلی که الآن دنیای ما دارد این است که آرامش ندارد. یعنی همه چیز دارد ولی دل آرام نیست. هر کشوری دانشگاهش بیشتر است اضطراب و فشار روانی آن هم بیشتر است و آمار فساد هم در آن کشور کم نیست. مشکل بشر امروز آرامش است. من یک بحثی دارم دررابطه با آرامش.
موضوع بحث: آرامش
در مورد آرامش عرض کنم که الآن مثلاً بوش یا صدام آرامش دارند؟ این متکبرین یا مستکبرین که رفت. دل آرام را چه کسی دارد یا چه کسی است که حاضر است بنویسد که من با دلی آرام و قلبی مطمئن. این دل آرام فقط در وصیت نامه امام است. تحصیل کرده های ما، پولدارهای ما، الان آمار طلاق در خانه مرفحین کمتر از فقرا نیست. فقرا به دلیلی به سمت طلاق کشیده می شوند و افراد پولدار هم به دلیلی دیگر. راجع به آرامش مقداری صحبت می کنم.
عوامل آرامش: قرآن می فرماید: «الا به ذکر الله تطمئن القلوب». کلمه الا یعنی آگاه باش و حواست را جمع کن که جای دیگر نروی. مدرک آرامش نمی آورد یا پول آرامش نمی آورد. نگفته است که «تطمئن به ذکرالله» بلکه گفته است: «به ذکرالله تطمئن القلوب». کلمه الا هشدار است، یعنی جای دیگر نرو. مقدم شدن کلمه به ذکر الله. مثلاً نگفته است که «الا تطمئن القلوب به ذکر الله» اگر اینطور می گفت یعنی هم به ذکر خدا و هم به چیز دیگر اما می گوید به ذکر الله تطمئن القلوب مثل اینکه می گویم تو را دوست دارم. وقتی که می گویم که تو را دوست دارم یعنی کس دیگر را دوست ندارم. به ذکر الله یعنی مدرک، دلار، تکنولوژی، هیچ چیزی شما را آرام نخواهد کرد و دنیا هم این تجربه را داده است. الان آمریکا آرامش ندارد. در مدارس آموزش و پرورش آمریکا پلیس حاکم است. «تطمئن القلوب» خوب چطور؟ برای اینکه آدمی که ایمان دارد، 1- می گوید که دلهره از چیست؟ عوامل دلهره و اضطراب: گاهی می گوید من رها هستم، غصّه می خورد و می گوید خوب آمدیم که چه شود؟ اصلاً من برای چه آفریده شدم؟ خیلی ها از من پرسیده اند و من هم بارها جواب داده ام. یکبار دیگر هم می گویم. می گویند که خداوند برای چه ما را آفرید؟ جوابش را نمی دهم. می گوید حاج آقا، آقای قرائتی من از شما سئوال می کنم که چرا خدا ما را آفرید؟ من هم جنین می گویم… و دوباره هم تکرار می کند و من هم دوباره همان جواب را می دهم دو سه بار که این جواب را می دهم ایشان ناراحت می شوند. تا ناراحت می شود می گویم خوب جوابت همین است. تو می خواهی بگویی تو که می توانی حرف بزنی چرا حرف نمی زنی؟ خدا هم می تواند خلق کند پس چرا خلق نکند؟ از خاک می تواند برنج و گندم خلق کند و از برنج و گندم می تواند نطفه خلق کند و از نطفه می تواند انسان خلق کند. اگر کسی بتواند کاری را انجام دهد ولی انجام ندهد باید گفت که چرا این کار را نکردی. اگر یک کسی کاری را می کند که نباید گفت که چرا کردی. اصلاً اگر خداوند خلق نمی کرد باید می گفتیم که آیا در ذات او بخل است؟ خدایا تو که می توانی خلق کنی چرا نکردی؟ خداوند باید خلق بکند چون اگر خلق نکند بخل است. یک گوینده که می تواند جواب شما را بدهد اگر چنین کند شما عصبانی می شوید و می گویی تو که می توانی حرف بزنی برای چه حرف نمی زنی؟ پس خلق نکردنش سئوال است نه خلق کردنش. گاهی آدم غصه می خورد که من رها هستم. می گوید نه تو رها نیستی. هدف داری. چطور؟ هدف آفرینش چیست؟ به چهار دلیل ما آفریده شده ایم: ما هدفمند هستیم. هدف چیست؟ 1- قرآن می گوید: «و ما خلفتم جنّ و الانس الاّ الیعبدون» من شما را آفریدم که مرا بشناسید و بیایید در خط خدا. عبادت یعنی خط خدا. نه حرف سعدی درست است که می گوید: عبادت بجز خدمت خلق نیست. خدمت به خلق یکی از عبادات است. هر کاری که رنگ الهی داشته باشد عبادت است. نماز، نجاری، بنایی، مطالعه، تحصیل. هر کاری که انسان در آن هدفش خدا باشد عبادت است. «استعمرکم فیها» قرآن می فرماید شما را آفریدم تا زمین را آباد کنید. خدا ما را آفرید برای آباد کردن. «خلق الموت ولحیاه الاحسن عملا» برای عمل نیکو آفریدم. این هدف ما است پس در نتیجه ما رها نیستیم. این سه آیه، از آیات قرآن است. آفریدم برای اینکه خدا را بشناسید و بنده او باشید. آفریدم تا زمین را آباد کنید. آفریدم تا عمل نیکو انجام بدهید. پس 1- ما هدفمند هستیم و غصه نخور که ما رها هستیم: «به ذکر الله تطمئن القلوب». 2- راه داریم. گاهی آدم دلهره دارد که نمی داند که کجا برود. مثل راننده های بیابان. نه ما راه داریم: «اهدنا الصراط المستقیم». راهنما داریم. راهنمای معصوم: انبیا و اولیاء. حساب و کتاب داریم: « فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره». ریز و درشت کارهای ما حساب می شود. رشد داریم. اصلاً ما می توانیم در همه خیرها شریک شویم. بنده در تلویزیون صحبت می کنم و شما هم گوش می دهید و بعد می گویی الحمدالله بحث ایشان خوب بود. خدایا قبول کن. چون اگر قبول بشود ارزش دارد. همه بهترین ها جمع بشوند، بهترین آدم ها کیست؟ هر چه بهترین است جمع کنید. بهترین آدم، بهترین مکان، بهترین زمان، بهترین نیرو، بهترین کار. همه بهترین ها جمع بشوند. بهترین آدم ها، ابراهیم. بهترین کارها، ساختن کعبه. بهترین مکانها، مسجدالحرام. بهترین همکار، اسماعیل. همه بهترین ها جمع بشوند. قرآن می گوید ابراهیم بهترین آدم، با بهترین کارگر در بهترین جاها بهترین کارها را کرد. اما تازه می گوید: «ربّنا تقبّل» اگر قبول نباشد هیچ ارزشی ندارد. یعنی بهترین سوزن، بهترین نخ، بهترین پارچه، تا این خیاّطی نشود فایده ای ندارد. ابراهیم می گوید: «تقبّل منّی». گاهی وقتها یک کار کم قبول می شود و طرف را نجات می دهد. گاهی هزار ساعت قبول نمی شود. ولذا به امیرالمؤمنین گفتند: خیلی خود را به زحمت می اندازی. فرمود: اگر بدانم که یکی از کارهایم قبول شده است، اینقدر خود را به زحمت نمی اندازم. مهم نیست که بنده چند هزار ساعت در تلویزیون سخنرانی کرده ام. آیا یکی از آنها قبول شد یا نه؟ چیزی که مهم است این است که خدا قبول کرد یا نه؟ گاهی وقتها یک پارچه کوچک را برای باند و زخم قبول می کنند ولی ده تا لحاف کرسی را قبول نمی کنند. گاهی یک پول فلزی برای تلفن قبول می شود ولی هزار تا تراول و چک و اسکناس قبول نمی شود. مهم قبول شدن است. من رشد دارم و می توانم که رشد کنم. اصلاً می توانم در همه خیرها شریک بشوم. همراه دارم و آینده ام روشن است: «انّا لله و انا الیه راجعون» «الیه المصیر». چرا امام می گوید من با دلی آرام وارد قبر می شوم؟ راهش روشن است. به یکی از علما گفتند اگر یک گوینده راستگویی به تو خبر بدهد که تو یک هفته بیشتر زنده نیستی و هفته آخر عمرت است این هفته آخر عمرت را چه می کنی؟ ایشان فرمود از اول عمرم هر کاری که کرده ام در این هفته هم همین کارها را انجام می دهم. یعنی از اول عمرم آینده برایم روشن بوده است و هیچ دلواپس خودم نیستم. لغزشم قابل عفو است. هیچ غصه نمی خورم بالاخره خدا دارم و خدا هم رحیم است و رحمان است و عفوو و غفور است. تجربه تاریخ دارم. چقدر آدم ها بوده اند که در دقیقه نود، خداوند به آنها لطف کرده است. استاندار سابق استان مرکزی جناب آقای خواجه پیری که در خدمتشان هستیم می گفتند که آیت الله خونساری امام جمعه اراک بود نزد دکتر می رود و دکتر دارو می دهد. پزشک زنگ می زند و می گوید که آقای استاندار زود بیایید و به داد من برسید که یک فاجعه رخ داده است. گفتند که یک دارویی داده ام به آقای خونساری که اگر این قرص را بخورد ممکن است از دنیا برود. حالا آن دکتر هم دکتر متدیّنی بود. ایشان سریع آمدند منزل آیت الله خونساری و گفتند آقا نسخه و دارویتان را ببینیم. می گوید شما دارویتان را خورده اید؟ می گوید: بله. می گوید: همه را خوردید؟ می گوید خیر من این قرص را نخوردم. دلیلش را می پرسند می گوید: رفتم که بخورم به دلم برات شد که این یکی را نخورم و هر چه که خواستم این قرص را بخورم مثل اینکه مچم گرفته شد. استخاره کردم و بد آمد. بعد ایشان به آقای خونساری در رابطه با قرص چیزی نمی گوید. به اتاق دیگری می رود و با دکتر تماس می گیرد و از او می پرسد که قرص همین است او هم می گوید بله. یعنی گاهی وقتها در دقیقه نود که به جز خدا جبرئیل و میکائیل هم در آنجا نیست. من یک چنین خدایی دارم. فرعون با لشگرش به دنبال موسی رفتند. اصحاب موسی گفتند این طرف آب است و آن طرف هم فرعون و الآن نابود می شویم. فرمود: «انّ معی ربّی» خدا با ما است. یک بحثی دارم که انشاءالله در تلویزیون خواهم کرد. به نام دقیقه نود. یعنی در آن لحظه آخر خداوند چه می کند؟ در آن لحظه ای که همه مسئولین کشوری و لشگری همه خواب هستند، یکمرتبه شن طبس می آید و مشکل را حل می کند. شفیع دارم. پیغمبر و اهل بیتش. در کارم بن بست نیست. مجرم ترین کارها می تواند توبه کند. اینکه من دیگر به درد نمی خورم… قاتل حمزه، وحشی آمد و گفت: یا رسول الله من در جنگ احد عمویت را کشتم. راه توبه دارم؟ فرمود بله. خداوند تو را هم می بخشد. یأس ممنوع. پس آدم دلش آرام است به خاطر اینکه هم هدف دارم و رها نیستم. راه دارم، راهنما دارم. رفیق دارم. «هفن اولئک رفیقا و اولئک مع نبیین و الصدیقین» در قرآن آیه داریم که افراد مؤمن با افراد صدیق و انبیاء. یعنی آن کسی که می میرد می گوید الان از کنار زن و بچه ام می روم به کنار سلمان، کنار حضرت ابراهیم، کنار امام صادق. «و حسن اولئک رفیقا» یعنی آدمی که ایمان دارد آرامش دارد و نمی ترسد و می گوید از این جدا می شوم و می روم جای دیگر. به خانه یکی از علما رفتم که فرزندش شهید شده بود. گفتم به شما تسلیت می گویم. گفت باید تبریک بگویی. گفتک پسرم بزرگ شده بود و زن می خواست و من هم نه پول داشتم و هم باید سراغ دختر می رفتم و خانه هم می خواست. اما الان خدا برده هم به او حورالعین می دهد و هم بهشت را می دهد. گفتم این چقدر آرام است. یک فلجی بود که دست و پایش کج بود. چانه اش، کتفش، اصلاً همه چیزش کج بود. دائم می گفت الحمد الله رب العالمین. خداوند به من خیلی نعمت داده است. به او گفتند که آقا تو چه چیزی داری که اینقدر شکر می کنی؟ چشم داری؟ دست داری؟ پا داری؟ گفت: نه یک چیزی دارم که هیچ کدام از شما ها ندارید. هر کسی که به من نگاه می کند و فلجی من را می بیند می گوید خدا را شکر. پس من وسیله این شده ام که جامعه غافل بشوند جامعه ذاکر. یعنی من مردم را از غفلت بیدار می کنم. همه شماها هر چقدر هم که سخنرانی بکنید ممکن است مردم از غفلت نجات پیدا نکنند. ممکن است در نیم ساعت اگر سخنرانی ات درجه یک باشد و خودت هم اهل عمل باشی. اگر عالم با عمل باشی و بهترین سخنرانی ها و آیات و احادیث را بخوانی. ممکن است یک نفر متنبه بشود. اصلاً تا به قیافه من نگاه کردند یا خدا می افتند پس من شده ام وسیله غفلت زدایی. آدم وقتی که خدا دارد این رقمی است. در دنیا الان انرژی هسته ای و مترو و پتروشیمی و فرودگاه و تکنولوژی و همه چیز هست. چیزی که الان در دنیا نیست آرامش است و این آرامش تنها به ذکر الله تطمئن القلوب است. یکی از ابزار آرامش اطلاع از اسرار است. ما هر چه از اسرار بدانیم آرامشمان بیشتر است. موسی دیدی خضر یک کارهای عجیب و غریب انجام می دهد. سوار کشتی شده و کشتی را سوراخ می کند. یک پسر جوان را دید و او را کشت. دیوار الکی را بنایی می کرد. موسی گفت اخر این چه کارهایی است که انجام می دهی؟ گفت: «کیف تصبر علی ما لم تحبهی خبرا» کسی که نمی داند حوصله هم نمی کند. یکسری از آدمها حوصله دارند و اسرار را می دانند. ما اگر اسرار نماز را بدانیم، نماز را راحت می خوانیم. یکی از عوامل آرامش اطلاع از اسرار است. یکی از عوامل آسایش تشکر مردم است. خداوند به پیغمبر می گوید: «خذ من اموالهم صدقه» از مردم زکات بگیر و بعد میگوید «وصل علیهم» به مردم درود بفرست. و بعد می گوید «ان صلاتک سکن لهم» همین که تو از مردم تشکر می کنی آرام بخش است. تشکر کنید که تشکر آرام بخش است. هفت مخترع در استان فارس بودند. امام جمع زنگ زد که می خواهیم از اینها تشکر کنیم. گفتم والله به مخترع و مهندس که نمی شود که یک سکه یا یک نیم سکه داد. به نظر من در نماز جمعه بیایند تا من دست این مهندسین را ببوسم. ما رفتیم شیراز و بعد هم رفتیم مسلاّ و این مهندسین آمدند بالا و ما دست اینها را بوسیدیم. همین که بنده آخوند دست اینها را بوسیدم این آرامش است. از خوبان تشکر کنیم «لا یکون المحسن…» امیرالمؤمنین فرمود خوب و بد یکی نباشد. ما باید تشکر کنیم، مدرسه ای که نمازش بهتر است باید تشکر کنیم. آقای حیدری که الان معاون یا مشاور آموزش و پرورش است ایشان یک زمانی مدیر کل استان خراسان بود می گفتند که یک مدرسه پیدا کرده ایم که 95 درصد بچه هایش سر نماز هستند. گفتند مگر اجباری است که 95 درصد سر نماز هستند؟ چون نماز آموزش و پرورش اجباری نیست. می گفت رفتیم بازدید. دیدیم که خود مدیر اذان می گوید و در صف اول دبیرهای فیزیک و شیمی. وقتی که مدیر اینطور باشد بچه ها تشویق می شوند که بیایند و نماز بخوانند. این تشویق خیلی مهم است. پیغمبر وقتی که دست کارگر را می بوسد تشویق می شود.
داشتن منطق. کسی که حرف دارد و منطق دارد در نتیجه آرامش هم دارد. بنده وقتی در یک میزگرد بدانم که برای حرفهایم استدلال و منطق دارم، حالا هر چقدر هم ایت الله و پرفسور دور و برم بنشیند، آرامش دارم. یک کسی که دستش در طلا است اگر همه بگویند که سفال است، خودش که می داند طلا است و آرامش دارد. حالا اگر سفال باشد و همه بگویند که طلا است باز هم دلهره دارد. اگر کسی بتواند حرفهایش را مستدل بزند. با استدلال حرف زدن باعث آرامش می شود. یعنی علم، استدلال، منطق، اعتماد به خود.
آگاهی از تاریخ. مثلاً ما می گوییم «والعاقبه اللمتقین» یعنی عاقبت با متقین است حالا ما دائم شک می کنیم که واقعاً اینطور است یا خیر؟ آقا دو نفر از دنیا رفتند: امام و صدام. عاقبت با کدامیک از آنها است؟ الان یک گربه حیفش می آید که روی قبر صدام ادرار کند. اما صدها هزار نفر سر قبر امام گریه می کنند. یزید کو؟ امام حسین کو؟ خوب «والعاقبه اللمتقین» وقتی انسان ببیند که خداوند به وعده اش عمل می کند: «انجز وعده» خداوند به وعده هایش عمل می کند. «نصر عبده» خداوند بندگان خودش را… «والعاقبه اللمتقین». «انا کیفیناک المستفین» سر به سرت می گذارند. ما در آینده خواهیم گفت که سر به سر چه کسی بگذارید. دیدی پیغمبری که سر به سرش می گذاشتند الان در مکه چه خبر است؟ «و رفعنا لک ذکرک» نام تو را بلند می کنیم. ببینید چطور در اذان نام پیغمبر بلند است؟ انسان اگر بداند که خداوند به وعده هایش عمل کرده است. « و یوم حنین» پیغمبر یادت باشد که در جنگ حنین چطور کمکت کردیم. «نصرکم الله فی مواطن کثیره» در چند جا دم خطر حفظت کردم. انسان یاد نعمتها، یاد لطف ها، یاد عفو، یاد اینکه می تواند کارهایش را جبران کند. یکی از ابزار غصه این است که مثلاً چرا من بوعلی سینا نشدم. چرا من رئیس جمهور نشدم. چرا من وکیل و سفیر و وزیر نشدم؟ چرا من مثل فلان تاجر نشدم؟ هیچ غصه ندارد. «یا من سوّت توفیق بین ضعیف و القوی» شما اگر یک آهی می کشید. آیت الله عظمی مکارم در زمان شاه در مهاباد تبعید بود. و ما شیفتی می رفتیم برای نوشتن تفسیرنمونه ما در خدمت ایشان بودیم و می نوشتیم که جلد هفتم یا هشتم بود که یکی از بستگان ایشان آمده بود دیدن ایشان به مهاباد، وقتی که می خواست برود دید که ما تفسیر می نویسیم و یک آهی کشید و همچین کرد…. خوش به حال شما ما که عمرمان را از دست دادیم خوش به حال شما که تفسیر می نویسید. به آیت الله مکارم گفتم آقا این آه او بهتر از این تفسیر ما است. حدیث داریم که هر کسی آه بکشد و آهش خالصانه باشد خدا تمام ثوابهای او را به این هم می دهد. یک کسی افطاری می دهد و شما آه می کشید، ما که خانه نداریم یا پول نداریم، اگر آه شما خالصانه باشد ثواب آن 1000 نفری که او افطاری داده است برای شما هم می آید. یک کسی ده هزار تومان به یک کسی کمک می کند ولی شما در جیبتان پولی نیست و آه می کشی، خداوند جبران می کند. گاهی هم خدا این رقمی جبران می کند و خیلی هم عجیب جبران می کند و به آدم جبران را نشان می دهد. در شب نیمه شعبان در مدینه نشسته بودم، در یک هتلی به نام صندق الدخیل. پایینش پاساژ بود و طبقه بالا رستوران بود و از طبقه دوم به بالا هم مسافرخانه بود. در شب نیمه شعبان نشسته بودم که غذا بخورم، گفتم چی می شد که من پول داشتم و می رفتیم در این مغازه های پایین یک مقدار پیراهن و زیرپیراهنی و خودنویس و اینها می خریدیم و می رفتیم پای دیگ آشپزها و به آنها می گفتیم که امشب شب نیمه شعبان است و تولد امام زمان علیه السلام است و من این چند تا پیراهن و خودنویس و… را می خواهم که به شما هدیه بکنم به عنوان عیدی نیمه شعبان. چرا من پول ندارم؟ و فقط از ذهنم گذشت، خدا می داند اصلاً لب تکان ندادم و فقط از ذهنم عبور کرد. غذایمان را خوردیم و تقریباً یک 20 دقیقه یا نیم ساعت گذشت یا نه نمی دانم، یک کسی آمد و کنار من نشست و گفت حاج آقا اگر آشپزها آمدند و تشکر کردند، چیزی نگو فقط بگو ممنون. گفتم برای چه چیزی باید تشکر کنند؟ گفت من در اینجا نشسته بودم که به دلم برات شد که بروم به مغازه های پایین، مقداری جوراب و زیرپیراهنی و پیراهن و خودنویس بخرم و بروم پای دیگ آشپزها و بگویم که امشب شب نیمه شعبان است و قرائتی به شما عیدی داده است. حالا اگر آمدند شما نگو که نبوده یا دروغ بوده. چون هم خودت را خراب می کنی و هم مرا. من وقتی که این را شنیدم اصلا ماندم که چه باید بکنم و گفتم خدایا من که بنده صالح تو نیستم و مجرم هستم. چطور خدا هر آنچه که در دل می گذرد می فهمد؟ ما بنده خدا اگر یک لحظه یک آه خالصانه و صادقانه بکشیم، ای کاش من هم ثواب داشتم یا ای کاش من هم پول داشتم یا ای کاش من هم قدرت داشتم یا ای کاش پول داشتم و به فلانی وام می دادم. ای کاش این گره را حل می کردم. ای کاش ای کاش…. اگر این ای کاش ها صادقانه باشد، آخر بعضی از این ای کاش ها صادقانه نیست. جوانی آمده نزد من و می گوید آقا رفته ام خواستگاری گفته اند اینقدر سکه. درتلویزیون بگو مردم دخترشان را اینقدر گران مهریه نکنند. خوب که داغ کرد. گفتم ببخشید شما توقع دارید که چقدر باشد. گفت مهر سنه، یعنی هر چقدر که مهریه حضرت زهرا بود. گفتم خوب شما خواهر هم دارید؟ گفت بله. گفتم خواهرت را به مهریه حضرت زهرا می دهی؟ گفت باید وارسی کنم. گفتم پس دیدی که دروغ می گویی؟ اگر بنا است که ارزان باشد خودت هم باید ارزان بگیری. خودش می خواهد هزار تا سکه بگیرد ولی به دختر مردم می خواهد ده تا سکه بدهد. دروغ می گوید. و لذا قرآن می گوید خیلی ها دروغ می گویند. برای چند نفری هم گفته است «و اولئک هم الصادقون» اینها راست می گویند ما اگر در آهمان صادق باشیم نسبت به هر کمالی آه بکشی خداوند اجرش را به شما می دهد. می روی مسجد و می گویی خوش به حال اینها که خانه اشان نزدیک مسجد است ولی خانه ما دور است، اگر این آه شما صادقانه باشد در خانه هم که نماز فرادا می خوانی، ثواب جماعت داری. یعنی انسان می تواند با نیّتش در همه خیرها شریک باشد. چرا غصه بخورم؟ چه کمبودی دارم؟ هیچ کمبودی ندارم.
جوان های عزیز من از شما و از معلمین شما و از آموزش و پرورش و از مجریان از تک تک شما تشکر می کنم، و بدانید که ما می توانیم در همه خیرها شریک باشیم، و لذا در دعا داریم: «اللهم الهمن الخیر کله». مثلاً به ما گفته اند که در ماه رمضان بگویید: «اللهم رزقنی حج البیت الحرام فی عامی هذا و فی کل عام» خدایا هر سال برویم مکه. خوب همه مردم کره زمین می گویند خدایا هر سال برویم مکه. اصلا این دعا به حضرت عباس مستجاب نمی شود خود خدا هم می داند که این مستجاب شو نیست یعنی نمی شود که همه مردم کره زمین هر سال بروند مکه اصلاً در مکه جا برا ی اینهمه آدم نیست. با این حال که این دنیا به حضرت عباس مستجاب نمی شود و خود خدا هم می داند که این دعا مستجاب نمی شود باز هم می گوید که همه مردم بگویند که خدایا همه مردم هر سال بروند مکه. می گوید نه می خواهم فکرش را بکنی. تو فکرش را بکن و در خانه ات باش من به تو ثواب مکه می دهم. ما با نیت خیلی کارها می توانیم بکنیم. نیت شما این باشد که به همه سلام کنید حالا اگر هم یادتان رفت عیبی ندارد نیت شما این باشد که وقتی که صدقه می دهی فقط برای خودت ندهی برای رفع بلا از همه مسلمان ها بدهی. نیت بزرگ بکن وقتی که نیت بزرگ باشد آدم می تواند در همه خیرها شریک باشد. شما عزیزان نوجوان هستید، دختر و پسر از اول خودتان را با نیت در همه خیرهای هستی شریک کنید. وقتی انسان شریک شد دیگر غصه نمی خورد که چرا او دارد ولی من ندارم. من و بوعلی سینا هر دو به کتابخانه می رویم و دو ساعت مطالعه می کنیم، بوعلی سینا باهوش است سی تا مطلب می فهمد ولی من تیزهوش نیستم یک مطلب می فهمم. از در کتابخانه که بیرون می آییم، من و بوعلی سینا یک جور هستیم. چرا؟ برای اینکه قرآن نگفته است: «لیس للانسان الا ما علم» بلکه گفته «الا ما سعا» من سعی خودم را کردم. سعی من هم دو ساعت بود سعی او هم دو ساعت بود حالا او بیشتر از من فهمیده است. یک کسی صد تومان به نانوایی می دهد و یک کسی هم صدهزار تومان و هر دو نان می گیرند. به هر دو نان می دهند چون هر کسی به اندازه نیرو و توانش پول داده است. بیش از این نداشته و همین مقداری که داشته است را می دهد. قرآن می فرماید: «لا یجدون الا جهداً» یک کسی دو سه تا خرما آورد که به جبه کمک کند، پولدارها سر به سرش گذاشتند و گفتند که در جبهه جنگ است و این سه تا خرما آورده که کمک کند. حضرت فرمود که چرا او را مسخره کردید؟ این به مقداری که داشته است آورده و اجرش با کسی که صد میلیون برای جبهه کمک کرده است یکی است. چون او صد میلیون داشته و او هم سه تا خرما داشته است. هر چه که داشته اند داده اند. علی اصغر هر چقدر خون داشت داد. ابولفضل هم هر چقدر که خون داشت داد. اجرشان یکی است چون علی اصغر بیش از این خون نداشت. ما اگر به مقدار توانمان کار کنیم. هیچ وقت عقده ای نمی شویم. چرا سمت او رفتند و سمت دیگری نرفتند. هیچ، آرام آرام. دین خیلی آرام بخش است. خدایا آن آرامشی که با ذکر تو نصیب بندگان خوبت می کنی آن آرامش را نصیب همه امّت ما بفرما (الهی آمین). هر چقدر که به عمر ما اضافه می کنی به ایمان و عقل و علم و عمل و اخلاص و عمق و برکت کار ما بی افزا (الهی آمین). از همه شرکت کنندگان، از آیت الله قیوری، از ریاست محترم آموزش و پرورش، مدیران مناطق، از خواهرانی که از راههای دور و نزدیک آمده اید، از همه تشکر می کنم. من قابل نیستم که تشکر کنم و تشکر من اصلاً ارزشی ندارد. خداوند شاکر و شکور است اجرتان را از خدا بگیرید. علت اینکه این حرکت هم رشد کرد این است که نه بار سیاسی دارد، یعنی از این سئوال و جوابها نه می خواهیم وکیل و وزیر در بیاوریم و نه بار اقتصادی دارد یعنی هیچ هدق اقتصادی و سیاسی در آن نیست، فقط هدف این است که نسل نو جدی تر پای تلویزیون بنشینند و گوش بدهند و چون حرکت برای خدا شروع شد رشدی کرد که رشد فوق تصور بود. الحمدلله رب العالمین
والسلام علیکم و رحمه الله و بركاته
