متن برنامه ی درس هایی از قرآن کریم حجت الاسلام قرائتی؛ تاريخ پخش :: 1386/2/6
بِاِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي
بحث راجع به محبت و علاقه است. چون بالاخره انسان دوست هایی دارد، افرادی را دوست دارد، چیزهایی را دوست دارد، شهرهایی، مکان هایی و درباره دوستی صحبت کنیم، یک جلسه هم من در این زمینه صحبت کردم که ارتباطات و پیوندهایی که هست، بعضی ها چون همشهری اند همدیگر را دوست دارند، بعضی ها چون همکلاسی اند همدیگر را دوست دارند، با یک زبان حرف می زنند، حزبشان، قبیله شان، به خاطر نفت با هم رابطه دارند، به خاطر اینکه همه عرب هستند با هم رابطه دارند، یعنی رابطه حزبی، قبیله ای، نژادی، لهجه ای، گویشی، همه اینها، سببی، نسبی. راجع به اینها یک جلسه ای داشتیم بازهم ادامه آن بحث را می خواهم خدمتتان بگویم مهمترین پیوندها، پیوندهای الهی است.
این انسان وقتی به حزب، قبیله، نژاد، ثروت، لهجه، سرمایه و نفت، سبب و نسب علاقه دارد. اینها همه قیچی می شود یعنی اگر انسان براساس سرمایه با هم رفیق شد، اگر یک وقت این سرمایه دار سرمایه اش رفت این رابطه قطع می شود «إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنْ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوْا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمْ الْأَسْبَابُ البقرة/166» عربی هایی که می خوانم قرآن است، «وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا المعراج/10» این دوست های صمیمی که قربان هم می رفتند رها می کنند «لَنْ تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ الممتحنة/3» قرآن می گوید فامیلها هم تاریخ مصرف دارند تنها سببی که می ماند، لهجه هم همینطوره، هیچ کدامش عمیق تر از پیوندهای مکتبی و الهی نیست، در یک جلسه گفتم حالا توضیحاتش را بیشتر می خواهم بدهم. پایدارترین و مفیدترین.
1- دوستی و دشمنی در راه خدا
دو تا سه تا روایت بخوانم: حدیث داریم «من احبّ لله» هرکه یک کسی را دوست دارد برای خدا. چرا دوستش داری؟ این باتقوا است به خاطر تقوا دوستش دارم. با سواد است، به خاطر علم دوستش دارم. یک کمالی دارد دروغ نمی گوید. چون بچّه راستگویی است، ولخرج نیست، باباش پول دارد اما ببین چقدر ساده آمده است؟ نمی آید حالا یک لباسی بپوشد که جوش به دل بچه ها بکند، دل بچه ها را بسوزاند. این خانم شوهرش پول دارد، باباش پول دار است حالا زیباترین لباسها را می پوشد و در خیابان راه می رود و همینطور دل فقرا را می سوزاند، این با اینکه باباش پول دار است. ما داشتیم زمان جنگ یک نوجوانی گفت می خواهم بروم جبهه، باباش هم نمی خواست برود جبهه. گفت من یک خانه می خرم و به اسمت می کنم. گفت: خانه ات مال خودت فعلاً به مملکت ما تجاوز شده، و من باید بروم جبهه. اصلاً خانه صدمیلیونی نتوانست در آن زمان این نوجوان را نگه دارد خیلی گذشته . چرا این را دوستش داری؟ این یک مظلوم ببیند از او دفاع می کند، به این چهار تا بستنی بدهی نمی شود گولش زد و به دروغ از او امضا گرفت، اين فكر دارد، عقل دارد، سواد دارد، دين دارد. آنوقت حالا اگر كسي اين آدمها را دوست داشته باشد: «من احبّ لله» من اين را دوست دارم به خاطر كمالاتش نه به خاطر اينكه پول بستني ما را داد، پول آب هويج ما را داد. آخه بعضي ها به خاطر اين دوست دارند كه مثلاً در رستوران پول همديگر را دادند، اين ميگوید قربونت برم به خاطر اينكه پول ساندويچ من را دادي. اگر كسي دوستي هايش براساس كمالات باشد، «فهو ممّن كمل ايمانه».
2- نشانه های کمال ایمان
سؤال: ايمان چه كسي كامل است؟ پاسخ: هركسي كه محبّتش براساس مكتب باشد. «من احبّ لله و ابغض لله و اعطا لله» اگر پول مي دهد براي خدا بدهد. نمي گويد چون رفتم خانه اش خوردم، پس باید پس بدهيم. مي گويد اين انسان كاملي است من مي خواهم اين را به او ببخشم،«من احبّ لله و ابغض لله و اعطا لله فهو ممّن كمل ايمانه». ايمان كامل اين است. اينجا (لله) بود يك حديث هم داريم (فی الله) است. «من احبّ فی الله» در راه خدا «و ابغض فی الله» در راه خدا، دوستيش در راه خدا باشد، دشمنيش در راه خدا باشد «فهو من اصفياء الله»، صفي يعني از كساني است كه از برگزيدگان خداست. اين منتخب خداست، خدا اين را انتخابش كرده، كه اين حبّ و بغضش براي خداست. يك كسي ممكن است يك چيزي هم به شما بدهد، يك دوربين عكاسي، يك تلفن همراه به شما ببخشد، امّا آدم دروغگويي است. دوستش ندارم. امّا اين تا حالا هيچي حتّي يك چاي هم به ما نداده، امّا صداقت دارد، اين را دوستش دارم. اگر دوستي ها براي خدا و در راه خدا باشد، ايمان كامل است و جزو اصفياءالله است.
دو تا مسلمان كدامشان بهتر است؟ الآن شما كنار هم نشستيد كدامتان بهتريد؟ داريم كه: «افضل المسلمين» بهترين مسلمانان كسي است كه محبّتش نسبت به مسلمانان بيشتر باشد. مي روم نان بخرم خوب يك نان هم براي همسايه مي خرم، طوري ميشه؟ دارم مي روم خوب يك سنگ يا يك تكّه پوست موز كه جلوی پایم افتاده است، خوب من نینداختم، ولي حالا كه اين پوست موز يا خيار و هندوانه مي تواند يك نفر را سُر بدهد من با نوك انگشتم اين را كنار مي كشم، مي كشم كنار ديوار كه يك مسلمان نيافتد. آقا اين دارد آب پنير را پاي درخت مي ريزد، درخت ممكن است خشك شود، مي گوييم: آقاجان اين كار را نكن. دلم به حال مردم مي سوزد، اين ترياك را آورده كه پخش كند، من اگر اطلاع بدهم به پليس دستگیرش می کنند، جوانها نجات پيدا مي كنند. اگر بگويم حالا چه كارداري، به تو چه، كه نان مردم را آجر مي كني بگذار هركسي از يك راهي نان بخورد، چرا زندگيشان را بهم بزنيم، ما كه مأموريّت نداريم اين كه وظيفه مانيست وظيفه اطلاعات است، وظيفه پليس است. آقاجان تو فهميدي فلان جا فلان مقدار هست. خدا رحمت كند شهيد رجائي را مي گفت: ما اطلاعات سي و پنج ميليوني داريم، در آن زمان ايران سي و پنج ميليون جمعيّت داشت. ما همه هفتاد ميليونمان بايد وزير اطلاعات باشد. اگر فهميديد كه يك جايي مواد منفجره است، يك جايي حمل و نقل هروئين و ترياك است، يك جايي طرح ناامني مي كشند، نبايد بگویي عمومه، دائيمه، پسردائيمه، همينكه فهميدي بايد خبر بدي. چرا؟ به خاطر اينكه معلوم مي شود پسردائيت را دوست داري، عمويت رادوست داري، همسرت را دوست داري. امّا معلوم مي شود كه دينت و نسل را و مسلمين را دوست نداري، يعني مي گوئي همه جوانها ترياكي بشوند براي اينكه پسرعمويم به يك پولي برسد، يا يك پولي هم داده به تو گفته ساكت باش. ده تا سكه داده به ما گفته شتر ديدي نديدي. كار به كسي نداشته باش. خوب تو خودت را با ده تا سكه به چه فروختي؟ يعني جوانهاي مردم معتاد به ترياك بشوند به خاطر اينكه شما دست چه كسي را بگيريد؟ اين دين فروشي اينجا معلوم مي شود. حالا ما نان و نمك همديگر را خورديم. قرآن مي گويد نانش را هم خوردي نابودش كن.
3- برخورد حضرت موسی با فرعون
بله آيه داريم: حضرت موسي در كاخ فرعون بزرگ شد، اما فرعون را غرق كرد. يعني حضرت موسي كسي بود كه نمك خورد و نمكدان شكست و هيچ اشكال هم ندارد. اينكه مي گويند هرجا نمك خوردي نمكدان نشكن، مال رفاقتهاي عادي است. امّا اگر نمكدان مال فرعون بود، بايد آن نمكدان را شكست. شما اگر آب خوردي، نصف ليوان آب زياد آمد اگر دور بريزي اسراف است. دور ريختن آب اسراف است و اسراف هم گناه كبيره است. حالا بعضي ها مي خواهند وضو بگيرند همينطور آب باز است و ايشان صورتش را مي شوید و همينطور آب دارد مي رود. بابا مشتت را پر از آب كن و شير را ببند و دومرتبه مشتت را پر از آب كن و شير آب را ببند، چرا مي گذاري آب برود؟ دور ريختن نصف ليوان آب اسراف است و اسراف هم گناه كبيره است. امّا مي دانيد حضرت موسي چه گفت؟ حضرت موسي گفت: تمام اين طلاها را آتش مي زنم. يعني آتش زدن طلا اسراف نيست! بله، اما چون اين طلاها را سامري مجسمه ساز هنرمند، از اين طلاها مجسمه درست كرده بود و مردم را پاي اين مجسمه به عبادت كشانده بود. رفتند سراغ گوساله سامري، اين گوساله را، فرمود: «لنحرقنّه» آيه قرآن است، حريق يعني چه؟ يعني آتش زدن، نحرقنّه از همين حريق است، «لنحرقنّه» آتش مي زنم اين طلاها را «ثمّ لننسفنّه في اليّم نسفاً» عربي هايي كه مي خوانم قرآن است. يعني اين طلاها را مي سوزانم و خاكسترش را به باد مي دهم. موسي، دور ريختن نصف ليوان آب گناه است آنوقت اينهمه طلا را مي سوزاني؟ بله، طلايي كه در مقابل خدا مجسمه بشود و مردم را از خداپرستي بازدارد آن طلا هم بايد آتش بگيرد. چرا به خاطر اينكه وقتي خدا مطرح شد ديگر بايد اين مسائل شخصي را بگذاريم كنار.
4- رابطه محبت و دین در روایات
«كلّ من لم يحبّ علي الدّين» كساني كه محبّتشان براساس دين نيست، آدمهاي شكمويي هستند، براساس كباب رفيق مي شوند، براساس جگر رفيق مي شوند، براساس كلّه پاچه رفيق مي شوند، براساس بستني، براساس دوربين، تلفن همراه، براساس نمی دانم چيزهايي كه باهم ردّ و بدل مي كنند، رفاقتشان اينهاست، بر اساس دين نيست. كساني كه علاقه شان بر اساس دين نيست، بغضشان هم بر اساس دين نيست، عصباني هم كه مي شود به خاطر اينكه سرجاي من نشستي، عصباني هم كه مي شود به خاطر خودش است، چرا سرجاي من نشستي؟ چرا به ما محل نگذاشتي؟ چرا ديدن من نيامدي؟ چرا براي من چشم روشني نياوردي؟ كساني كه محبّتشان براي خدا نيست، عصبانيتشان هم براي خدا نيست، «فلا دين له» دين ندارد، ممكن است نماز هم بخواند، ممكن است مكّه هم برود، روزه هم بگيرد، قرآن هم بخواند، امّا همين آدمي كه نماز مي خواند، تمام اينهايي كه دوستش دارند، اينهايي هستند كه چيزي بهشان داده و وقتي هم دعا مي كنند مي گويند: خدايا فلاني مشكلش را حل كن چرا؟ پريروز مهمانش بوديم. فلاني هم مشكلش را حل كن چرا؟ براي ما رونما آورده بود. آنهايي كه دعا مي كند همه ي آنهايي هستند كه چيزي به او داده اند. يعني هرجا مي خورد براي همان دعا مي كند، يعني حبّ و بغضش براساس شكمش است. كساني كه حبّ و بغضشان براساس شكم و شهوت است و براي خدا نيست اينها دين ندارند. اينهم حديث تندي است ولي خوب من بايد بگويم، حالا چه كسي را بايد دوست داشته باشيم؟ هرچيزي كه شما دوستش داريد نشان دهنده اين است كه ارزش شما چقدر است؟ ببينيد من مي گويم این فاستوني است، پشم است، خيلي خوب حالا مثلاً اگر كسي بگويد نخ است، طوري می شود؟ مي گويد: نه آقا پشم است، خوب حالا ببخشيد معذرت مي خواهم. افرادي هستند به پشم لباس مي نازند. معلوم مي شود نرخشان پشم است، چون كسي كه عزّتش را از پشم مي خواهد او هم پشم است. كسي كه عزّتش را از شكم مي خواهد او هم شكم است. نگاه كنيد بند به چه هستيد؟ هرجا مختان قفل شد نرخ شما همان است. الآن شما اينجا نشستيد چقدر دين داريد؟ ببين كجا دين فروشي مي كنید، هرجا دين فروشي كرديد نرخ شما همين است اگر با يك بستني دروغ گفتي شما يك بستني هستيد، اگر با بستني دروغ نمي گوئي امّا اگر يك سكّه بيايد يك دروغ مي گوئي، يك سكّه مي ارزي. اگر يك ماشين هم بدهند، يك گناه مي كنم معلوم ميشود يك ماشين هستي، در هرجا كه ايستادي نرخ شما همان است. حالا چه كسي را دوستش داري؟ اگر شما يك كسي را دوست داري معلوم مي شود، همين هستي، اين دلش مي خواهد به او برسد معلوم مي شود اين، آن است. چون مي خواهد به او برسد اين پشم است، چون مي خواهد پارچه اش پشم باشد. بهترين دوستها خداوند است چون خدا بي نهايت است كسي كه علاقه به بي نهايت داشته باشد او هم بي نهايت مي شود، يعني ديگر هيچي سيرش نمي كند. قرآن بخوانم: قرآن مي گويد: حضرت ابراهيم ديد عدّه اي ستاره پرستند، هوا كه روشن شد ستاره ها ناپديد شدند، عدّه اي را ديد ماه پرستند، عدّه اي خورشيدپرستند، آخرش حضرت ابراهيم گفت: این چیزهایی كه گاهي پيدا هستندو گاهي پيدا نيستند «فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ الأنعام/76»، اينهايي كه مي پرند من دوستشان ندارم. من بايد علاقه ام به چيز ثابتي باشد. يك مقداري فكرهاي ما بايد عوض بشود و متأسّفانه بزرگهايمان هم گيرند. يكي از مهمّين از دنيا رفته بود البتّه مهميّن سرمايه دار، من نمي شناختمش امّا بستگانش و دوستانش گفتند در مسجدش 22 ميليون تومان گل آوردند براي اين مرحوم، بعد دو روز هم چند تا كاميون آمدند و همه گلها را بردند و در بيابان ريختند. مُخ يكخورده بايد بيشتر فكر كند. اصفهان يك ابتكاري كرده بعضي شهرهاي ديگر هم ياد گرفته اند ولي اين را زمان شاه من در اصفهان ديده ام، مثلاً يك كسي مرحوم شده، مي خواهند برايش دسته گل ببرند، مي روند مؤسّسه ايتام مي گويند: آقا اين چك صدهزار تومان، پنجاه هزار تومان، يك تابلو به صدهزار تومان بده، يك تابلوهايي درست كرده اند ثابت، اين صد هزار تومان را من مي دهم يكي از اون تابلوها را مي گيرم، تابلوها ثابت هستند، اين صدهزار تومان هديه به روح آن آقا يا خانمي كه از دنيا رفته، اين قاب را مي آورم در جلسه، يعني به صاحبان عزا مي گويم: كه مردم بدانيد من صدهزار تومان براي اين مرحوم به حساب فقرا ريختم اين هم تابلوي صد هزار تومان، اين تابلوي پنجاه هزار تومان. تابلوهايي دارند از ده هزار تومان به بالا با كم و زيادش، بيست و دو ميليون خيلي مشكل حل مي شود، شايد بشود چند دختر را جهيزيه داد، امروز گل مي خريم، فردا پژمرده مي شود، «لا احبّ الافلين» من اينهايي كه رنگشان فردا مي پرد دوست ندارم. اميدوارم گل فروشها از دست ما ناراحت نشوند. چرا مثلاً ما اينطوريم؟ تمام رفاقت هاي مامثل گلهاست دريك لحظه قشنگ است، فردا هم قشنگيش مي پرد، بايد با خدارفيق شويم. اين لذّتي كه شما از تماشاي فيلم مي بريد چقدر به شما لذّت مي دهد؟ حالا هر فيلمي، ورزش باشد يا هر فيلمي چند ساعت نشستي، چقدر لذّت بردي؟ آنوقت گفتگو با خدا چقدر لذّت دارد؟
5- محدودیت دنیا و پاداش های دنیوی
چون اين محدود است، فوتباليست محدود است،كشتي گير محدوداست، اين فيلم محدوداست، اين دانشمند محدوداست، همه چيز محدوداست. بنده سخنراني مي كنم براي چي؟ اگر براي پول باشد، پول محدوداست، قرآن مي گويد: كلّ دنيا را هم به تو بدهند باز هم باختي چون «متاع الدنيا قليل» دنيا قليل است چيزي نيست دنيا چيست؟ پول محدوداست، براي من كف مي زنيد خيلي خوب بعد از دو دقيقه تمام مي شود، يك صدايي بلند شد و تمام شد، سوت مي كشيد تمام مي شود، صلوات تمام مي شود، خير مقدم مي نويسيد دم مدرسه تمام مي شود، تمام اينها تمام مي شود، امّا آن رفيقي كه هميشه هست خداست، بنابراين سعي كنيم رفاقتمان با خدا باشد و با چيزهاي خدايي. عقل خدايي است، علم خدايي است، خدمت به خلق خدايي است، صداقت خدايي است، عفّت خدايي است، يك چيز را اگر دوستش داريم به خاطر كمالاتش دوست داشته باشيم. يك دعا مي كنم شما آمين بگوييد چون شما پاكيد، نوئيد يا بي گناهيد يا كم گناه و دعاي شما مستجاب مي شود، خدايا تا حالا هرچي بوده، گذشته است ما را ببخش، علاقه هاي ما حبّ ما، بغض ما، خنده ما، گريه ما، نشستن ما، پا شدن ما، رفتن ما، سكون ما، تمام افكار و حركات و رفتار و كردار ما و گفتار ما را در راه رضاي خودت قرار بده. (الهي آمين).
براي كي اين را دوستش داري؟ تمام مي شود. خوب چه كنيم بزرگ شويم؟ با بزرگ ها وصل شو، بزرگتر از بزرگ ها، خداست. هرچي به خدا وصل شوي بزرگتر مي شوي آنوقت وقتي به خدا وصل شوي مي گويي اين چيزي نيست، آقا بردند و خوردند، چيزي نيست. مثل يك كسيكه دستش را به طناب گرفته است و هرچي هم موج تكانش بدهد، می گوید دستم به طناب است طوري نيست. كسي كه دستش به طناب است هرچي هم موج بالا و پايينش كند آرامش دارد. دستمان را بگذاريم در دست خدا كه «الا بذكرالله تطمئنّ القلوب». ديگر هر حادثه اي هم پیش بیاید. اين فايده اين است كه انسان دستش را بگذارد در دست خدا، ديگر دلش آرام است، نفهميدند، خوب نفهمند، كار، كار خيري است، كسي از ما قدرداني نكرد، خوب نكنند، خدا كه مي داند كه، «سَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ آل عمران/145» آيه قرآن است، يعني من شكر مي كنم، من جزا مي دهم به شاكرين.
6- بقای آخرت و فنای دنیا
رفاقتهاي ديگر مي پرد، فاميل مي پرد، حزب و قبيله و لهجه همه مي پرد و آن که مي ماند، قرآن بخوانم: «مَا عِنْدَكُمْ يَنفَدُ النحل/96» هرچي نزد شماست مي پرد « وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ النحل/96» هرچي كه نزد خداست باقي مي ماند. خوب آيا دوست داشتن گناه است؟ بعضي كارها خود كار گناه است، بعضي كارها دوست داشتنش هم گناه است. چند تا دوست داشتن گناه را برايتان مي نويسم، پس عنوان اين است: آيا دوست داشتن هم گناه است؟ بله، قرآن مي گويد: كساني كه دوست دارند تجليل بشوند به كارهاي نكرده، اينها جهنّمي هستند، مثلاً مهندس نيست، صدايش مي كنند مهندس. دكتر نيست، صدايش مي كنند جناب دكتر. انقلابي نيست، بله ايشان از حزب اللّهي هاي… ، كجاش حزب اللّهي است؟ كسي كه لقبي را ندارد دوست دارد كه آن لقب را به او بدهند، قرآن مي گويد اينها قطعاً جهنّمي هستند، سيّد نيست، عالم نيست، اصلاً مجتهد نيست خوشش مي آيد به او بگويند: آيت الله، خوب بابا تو كه آيت الله نيستي، بگو مردم، آقا من آيت الله نيستم، من دكتر نيستم، من بلد نيستم، اين لقبي كه به من مي دهيد اين درست نيست اين لقب را من ندارم. كساني كه خوششان مي آيد ستايش بشوند به كارهاي نكرده، قرآن مي گويد: (يحبّون ان یحمدوا بمالم یفعلوا) دوست دارند ستايش بشوند به كارهاي نكرده مي خواهند تجليل بشوند
7- خطر تجسس در امور دیگران
2- علاقه داري گناه مردم لو برود، عكس چي داري؟ فيلم داري ببينم، اصلاً خوشت مي آيد كه از گناهان ديگران سر در بياوري، همين كه خوشت مي آيد كه از گناهان ديگران سر در بياوري همين هم گناه است، «يحبّون ان تشيع الفاحشه في الذّين امنوا» نسبت به مؤمنين دوست داري زير پايشان را بكشي، ببيني چه كردند؟ حتي گاهي وقتها حديث داريم كه، كسي با يكي رفيق مي شود كه زير پايش را بكشد و عيبهايش را در بياورد و عيبهايش را نگه دارد و يك زماني اگر باهم بد شدند بگويد: مي خواهي بگويم؟ مي خواهي عكست را منتشر كنم؟ حديث داريم واي به كسي كه با كسي رفيق بشود، براي اينكه عيبهايش را در بياوردو اين عيبها را نگه دارد براي اينكه يك زماني آبروريزي كند. خيلي اين كار خطرناك است. دوست دارد آبروي كسي را بريزد، انسان اگر عيب كسي را هم ديد بايد، اصلاً حقّ تجسّس نداريم «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنْ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ الحجرات/12» آيه قرآن است:اصلاً حق نداري تجسّس كني. يك مسئله بگویم: شما در خيابان يا در كوچه مي روي درِ يك خانه باز است حق داري نگاه كني؟ نخير حرام است، خوب باز است، خوب بله باز هست، ولي شما حق نداري نگاه كني، جیب من هم زيپ ندارد، خوب درش باز است ولي خوب نمي شود گفت چون درش باز است، دست كنم در آن. درِ خانه هايي كه باز است شما حق نداريد نگاه كنيد تا چه برسد به آنكه از روزنه در ببينيم. . براي كسي پرونده سازي نكنيد، نه خوبي ها قابل دوام است نه بدي ها قابل دوام است، يك چيز ديگر هم بگويم: نه آنهايي كه مي گويند خوبند، آنقدر خوب هستند كه مي گويند خوبيم، نه آنهايي كه مي گويند بدند آنقدر بد هستند كه مي گويند بديم. مي خواهم اين را حفظ كنيد، نصفش را من مي گويم و نصفش را هم شما بگوييد: نه آنهايي كه مي گويند خوبند، آنقدر خوب هستند كه مي گويند خوبيم، نه آنهايي كه مي گويند بدند آنقدر بد هستند كه مي گويند بديم. ما گاهي وقتها يك كسي را كه بالا مي بريم، مي بريمش تا آسمان، و يك كسي را هم كه پايينش مي آوريم مي بريمش توي چاه. مملكت ما همينطوره، يا چهل ستون است يا بي ستون، حالا نه چهل ستون نه بي ستون، خوب بگو چهار ستون،
8- امکان بازگشت انسان به راه خدا
افرادي بودند يك عمري در سحر و جادو بودند، در يك لحظه معجزه موسي را ديدند، قرآن بخوانم: «فالقي السّحره السّاجدين»، يك عمري ساحر بودند، يك مرتبه همه مؤمن شدند، فرعون هم گفت: تكّه تكّه تان مي كنم، گفتند: تكّه تكّه مان كن، ما ديگر از اين به بعد دست از موسي برنمي داريم «انّا امنّا» ما ايمان آورده ايم، يعني يك عمري ساحر بودند ولي در يك آنّ خوب مي شوند،اصلاً حُر آمده كربلا كه امام حسين را بكشد، يك مرتبه پيش از ظهر عوض مي شود. انسان موجود خطرناكي است، انسان قابل پرونده نيست. دوستي هايمان بايد يك دوستي اي باشد كه دستاويز قرار ندهيم. خلاصه بحث امروز ما اين شد: تمام دوستي ها پاك مي شود، عميق ترين، گسترده ترين، پايدارترين و مفيدترين دوستي ها، دوستي با خدا و اولياء خدا است. هرچي هم با اولياء خدا رفيق بشويم بهتر است. ببين شما اگر تنهايي خواسته باشيد كه برويد مهماني، يا احترام نمي كنند يا خيلي كم، امّا اگر با پدرت رفتي مهماني احترامت بيشتر مي شود، بچّه وقتي با باباش مي رود به مهماني احترامش مي گذارند، بچّه تنهايي، درِ خانه را بزند مي گويند: آمدي چه كني؟ پسر فلاني هستي خوب، برو خونتون. تنهايي باشد راهش نمي دهند امّا با پدرش باشد احترامش مي كنند، ما كه دستمان را گذاشتيم در دست اولياء خدا، با اهل بيت پيغمبر رفيق شديم، مثل بچّه اي كه دستش را مي گذارد در دست پدرش، ما به خاطر آنها هم عزيز مي شويم، امّا اگر دستمان را از دست اولياء خدا برداريم، ذليل مي شويم. ايران دستش را گذاشت در دست امام خميني، امام خميني دست در دست حضرت مهدي (عج) و حضرت مهدي (عج) هم دستش را در دست خدا گذاشت. چون اين بود، الآن ايران در دنيا روز به روز عزيزتر مي شود، الآن دنيا خيلي روي ما حساب مي كند، كشورهاي ديگر دستشان را از دست خدا برداشتند و خواستند كه با پرچم آمريكا كشتي هايشان را ببرند، گفتند:بله ما پرچم آمريكا را مي زنيم تا كشتي هايمان بيمه شوند، آنهايي كه خواستند از پرچم آمريكا استفاده كنند، خود پرچم آمريكا هم آتش گرفت، آنهايي كه با خدا وصل شدند، هميشه ماندند. كسي اگر با خدا باشد زير سُم اسب هم برود، تازه روز اربعين ميليونها زوّار دارد، كسي اگر دستش را از دست اولياء خدا برداشت مثل شاه خدا نداشت ولي همه كشورها را داشت، با اين حال، با گريه از ايران فرار كرد. خدا داشته باشيم، هيچي نداشته باشيم، يوسف در چاه خدا را داشت ولي هيچي نداشت. اگر خدا را داشته باشيم و هيچي نداشته باشيم پيروز هستيم. همه ابرقدرتها را داشته باشيم، ولي خدا را نداشته باشيم، شكست خواهيم خورد. خدايا ايمان ما را به خودت، عشق و مودّت ما را به خودت و اولياءت روزبه روز عميق تر و دائمي تر و گسترده تر بفرما. (الهي آمين)
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته
