روز شنبه 21 آبان ماه سال 1390 و همزمان با روزهای عید ولایت رسانه های خبری، خبر از حادثه ای تلخ و ناگوار برایمان آوردند. “انفجار در پادگانی در نزدیکی ملارد” و در پی آن شهادت 17 نفر از پاسداران انقلاب اسلامی و مجروحیت 16 نفر دیگر که از جملهی شهدا، سردار شهید حسن تهرانی مقدم از فرماندهان عالی رتبه سپاه پاسداران و از سرداران دفاع مقدس ،مسئول جهاد خودکفایی سپاه و پژوهشگر دانشگاه امام حسین (ع) بود.
سردار سرتیپ دوم پاسدار رمضان شریف علت انفجار را چنین بیان کرد : انفجار هنگامی رخ داد که یک محموله مهمات از زاغه در حال نقل وانتقال بود که متأسفانه به محض خروج از زاغه این حادثه اتفاق افتاد.
و البته این حادثه نشان از این داشت “در باغ شهادت باز باز است” ولی برای ورود فقط افرادی که لایق هستند اذن می یابند . حال در هر زمان و در هر لباس.
روز 23 آبان حسینیه عاشقان ثارالله ستاد فرماندهی کل سپاه پذیرای میهمانانی بس ارزشمند بود. شهدای حادثه ملارد که پیکرهای بی جانشان را برای بیعتی ابدی با رهبر خود آورده بودند و رهبری که دوباره یاران صدیق خود را از دست داد. چه غوغایی بود، دردل های رهبر با شهدا و حکایت تنها شدن سردار غریب و مردمی که در این میان به شهدا قول دادند تا زنده اند نگذارند این انقلاب دست نااهلان و نامحرمان بیافتد و رهبرشان را تا آخرین نفس یاری کنند. قول دادند عصای دست رهبر باشند هر کدام با هر روشی که می توانند جای خالی فرماندهان شهید و یاران عزیز هبر چون احمد کاظمی، صیادشیرازی، نورعلی شوشتری، زین الدین ، همت ، خرازی و … را برای رهبر و ایران اسلامی پر کنند و چه سربلند از آزمایش بیرون آمدند که خبر رسید “یک فروند هواپیمای بدون سرنشین پیشرفته جاسوسی آمریکایی از نوع “RQ170″ توسط نیروهای مسلح ایران ساقط و با اندک خسارتی در اختیار ایران قرار گرفت.” و ایران به خود بالید از قدرت فرزندانش. و در روز های بعد شنید سربازان گمنام امام زمان(عج) مشت آمریکای جنایت کار را باز کردند و جاسوسانش را دستگیر، و اینها را مدیون دعای شهدای گرانقدرمان هستیم .
روحشان قرین رحمت خداوند متعال
سردار گمنام زیست و گمنام شهید شد و در تمام سالهای گمنامی آرام ننشست، او در پی مجاهدت و تلاشهایش باعث خلق افتخارات شد، ماندگار شد برای کشورش. در همان روزهای نخست جنگ از اولینهای توپخانهای و موشکی بود. و بحق گفتهاند که در حد یک ملت بود برای کشورش
سردار سرلشگر شهید حسن تهرانی مقدم که بود؟
سردار گمنام زیست و گمنام شهید شد و در تمام سالهای گمنامی آرام ننشست، او در پی مجاهدت و تلاشهایش باعث خلق افتخارات شد، ماندگار شد برای کشورش. در همان روزهای نخست جنگ از اولینهای توپخانهای و موشکی بود. و بحق گفتهاند که در حد یک ملت بود برای کشورش.
سرباز گمنام امام زمان(عج)، آموزههاو دستاوردهای چند سالهاش را برای نسلهای بعدی و رهپویانش به ارمغان گذاشت.او ماند تا ابدی شود…
سردار محسن انصاری، شهید حسن تهرانی مقدم را برایمان چنین معرفی کرد:
او را از اوایل دهه 60 و در زمان تاسیس نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می شناختم. مردی مومن، انقلابی، صبور، متعهد ولایی و متفکر که همیشه به اقتدار و اعتلاء جمهوری اسلامی ایران می اندیشید و شبانه روز نمی شناخت.
او با همه مهربان و صمیمی بود و هیچگاه خنده از لبانش نمی افتاد با این همه بسیار جدی، پرتلاش و پرتحرک و پیگیر ماموریتهای بزرگی بود که به او واگذار می شد.
او به شدت به بی بی دو عالم فاطمه زهرا(س) ارادت می ورزید و زیارت عاشورا را دائما و عاشقانه زمزمه می کرد. به امامت و رهبری و ولایت وفادار و سعادت دنیا و آخرت خود را در این مسیر می دانست و ولایتمداری او نمونه و زبانزد دوستان بود.
شهید تهرانی مقدم بنیانگذار یگانی در سپاه شد که در دوران دفاع مقدس و به خصوص جنگ شهرها و تجاوزات هوایی و توپخانه ای و موشکی ارتش بعثی عراق به مناطق مسکونی، برای دفاع از مردم سر از پا نمی شناخت و کاری کرد که دشمن بعثی پشیمان ازکار خویش شد.
او در یکی از سفرهای خارجی گفته بود که تکنولوژی دیگران را باید بومی کنیم و به خودکفایی برسیم.
او گمنامی را دوست داشت و مایل بود همیشه گمنام بماند و با پرسنل تحت امر خود بسیار رئوف و مهربان و خاکی بود.
در بعد از مسئولیت اجرایی در نیروی هوایی سپاه، بدنبال تحقیقات، دانش، و خودکفایی و اقتدار ایران اسلامی بود و در راه اقتدار جان به جان آفرین تسلیم کرد و به برادر شهیدش و کاروان بزرگ شهدای انقلاب اسلامی پیوست.
امروز اقتدار موشکی و تکنولوژیکی کشور ما مرهون تلاش های سه دهه این عزیز و یارانش است. اقتداری که دشمنان منطقه ای و بین المللی را دچار بهت و وحشت نموده است.
امروز اقتدار موشکی و تکنولوژیکی کشور ما مرهون تلاش های سه دهه این عزیز و یارانش است. اقتداری که دشمنان منطقه ای و بین المللی را دچار بهت و وحشت نموده است
او نباید در بستر آرام می گرفت.
او شایسته شهادت بود و شهادت شایسته او،
او باید با شهادت به دیدار معبود می شتافت.
و البته به این نکات هم اشاره کرد :
نحوه و زمان شهادت او بیانگر دو نکته مهم است:
اول آنکه او به عاشورا علاقمند و عاشورایی شد و دقیقا همانند سید و سالار شهیدان کربلا به خدا پیوست.
دوم اینکه او به امامت و ولایت و رهبری امت اسلامی علاقمند و ولایی بود و در دهه ولایت و امامت به شهادت رسید و به همراه یارانش شهدای غدیر نام گرفت.
سردار برایمان دعا کن که تا زنده ایم به ولایت وفادار بمانیم
دعا کن که عاشورایی بمانیم و عاشورایی بمیریم
و دعا کن همان گونه که برای خود دعا کردی که اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک که هنوز به باغ شهادت روزنهای هست
یاد و خاطره همه شهدای بزرگوار ایران اسلامی به خصوص سردار شهید حسن تهرانی مقدم و یاران باوفایش گرامی باد.