مهم ترین وظایف دلاورمردان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول هشت سال دفاع مقدس، نابودی توان تولید و صادرات نفت عراق و همچنین حفاظت از سکوهای نفتی و نفتکش‌های کشورمان بود که عملیات غرور آفرین مروارید در این عرصه جایگاه ارزشمندی دارد. عملیات دریایی غرورآفرین مروارید در هفتم آذر 1359 به همت دریادلان جان برکف انجام شد و در این عملیات ضربات سنگین و جبران ناپذیری بر پیکره نیروی دریایی و هوایی دشمن وارد شد.
این عملیات را می توان مهم ترین جنگ دریایی در پهنه خلیج فارس دانست. این عملیات در شمال غربی خلیج فارس و برضد نیروی دریایی دشمن انجام شد، براساس طرحی از پیش تهیه شده به طور روزانه و مستمر منطقه شمال خلیج فارس توسط بالگردهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران مورد گشت و شناسایی در دو نوبت صبح و بعد از ظهر قرار می گرفت.
ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز ماموریت داشتند تا با حضور در این منطقه علاوه بر مراقبت از سکوهای نفتی ایران درصورت حضور یگان‌های دریایی دشمن به انهدام آنها اقدام کنند. در دو ماه نخست جنگ نبردهای پراکنده ای میان یگان های دریایی ایران و یگان های دشمن به وقوع پیوست که با پیروزی ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و انهدام یا فرار واحدهای دشمن پایان یافت. در نتیجه این نبردها یگان های دریایی دشمن از رویارویی با ناوچه های موشک انداز نیروی دریایی پرهیز کرده و به مخفیگاه های خود خزیده بودند. در آبان 1359 با اجرای دو عملیات اشکان و شهید صفری علیه سکوهای البکر و العمیه که پایانه های بزرگ نفتی دشمن برای صدور نفت آن کشور هستند، تاسیسات سکوهای مذکور منهدم شدند؛ به این ترتیب دشمن از امکان صدور نفت از طریق این سکوها محروم و از نظر اقتصادی در تنگنا قرار گرفت.
نیروی دریایی ارتش به منظور خارج ساختن یگان های دشمن از پناهگاه و انهدام آنها اقدام به طراحی عملیات مروارید کرد. در این طرح عملیاتی برنامه ریزی شده بود که یک تیم عملیات ویژه توسط بالگردهای نداجا بر روی سکوی البکر پیاده شده و آن را تسخیر کنند. پیش بینی شده بود که حمله دلاورمردان نیروی دریایی ارتش به این سکوها برای بار سوم پس از عملیات اشکان و شهید صفری و آن هم در کمتر از یک ماه برای حکام رژیم بعثی قابل تحمل نخواهد بود؛ از این رو برای مقابله با آن دست به اقدامات عجولانه خواهند زد و یگان های دریایی و هوایی خود را به صحنه خواهند فرستاد.
تیم عملیات ویژه شامل فرمانده تیم افسر اطلاعات افسر مخابرات و 4 نفر تکاور زبده نیروی دریایی در شامگاه مورخه 6 آذر 59 به وسیله بالگرد بر روی سکوی البکر پیاده و بلافاصله با نیروهای مستقر بر روی سکو درگیر شدند. یک نفر از نیروهای دشمن کشته و فرمانده نیروهای دشمن مستقر بر روی سکو به همراه 9 نفر دیگر از آنان به اسارت نفرات تیم عملیات ویژه درآمدند، بقیه نفرات دشمن با جنگ و گریز به قسمت شمال سکو گریخته و از آنجا با یک فروند شناور فرار کردند و به سکوی العمیه رفتند. پس از تسخیر سکو از سوی تیم عملیات ویژه ناوچه همیشه جاوید پیکان در کنار سکوی البکر مستقر و اسرا به روی ناوچه منتقل شدند. در همین زمان دو فروند ناوچه موشک انداز دشمن که در حال خروج از خور عبداله بودند، بر صفحه رادار ناوچه پیکان مشاهده شدند. ناوچه پیکان از سکو جدا و برای انهدام آنها به طرف شناورهای دشمن حرکت کرد. اولین ناوچه دشمن را با شلیک یک فروند موشک سطح به سطح منهدم و سپس به سوی ناوچه دوم تغییر جهت داد. ناوچه عراقی که شاهد انهدام ناوچه اول بود، بلافاصله بازگشته و با سرعت زیاد از منطقه خارج و به داخل خور عبداله گریخت. ن
اوچه قهرمان پیکان به طور مکرر با یگان های دشمن درگیر و تعدادی یگان شناور و هواپیمای جنگنده نیروهای خصم را منهدم کرد، زیرا همان گونه که پیش بینی شده بود، دشمن یگان های خود را یکی پس از دیگری برای مقابله با ناوچه پیکان از بندر ام القصر به بیرون می فرستاد، اما هماهنگی بین نیروهای دریایی و هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران موجب شد که تعداد زیادی از هواپیماهای جنگنده و یگان های شناور دشمن در این عملیات منهدم شوند. ناوچه پیکان علاوه بر درگیری مستقیم با نیروهای دشمن با هدایت هواپیماهای تیزپرواز نیروی هوایی ارتش بر روی واحدهای دشمن موجب انهدام تعداد دیگری از آنها شد. در ظهر روز هفتم آذر خاتمه عملیات توسط فرماندهی صحنه اعلام شد. بر اساس گشت هوایی انجام شده بر فراز منطقه نبرد آن منطقه خالی از یگان های دشمن اعلام و ناوچه جاوید پیکان عازم بازگشت به پایگاه خود شد.
پس از طی چند مایل یک فروند ناوچه موشک انداز دشمن که در زیر سکوی العمیه مخفی شده بود، از مخفیگاه خود خارج می شود و سه فروند موشک پیاپی به طرف ناوچه پیکان شلیک می کند. به دلیل مانور سریع ناوچه پیکان موشک اول به آن اصابت کرد و در نزدیکی ناوچه در آب منفجر شد، اما بلافاصله موشک دوم به پاشنه ناوچه اصابت و نیروی محرکه آن را از بین می برد. متعاقبا موشک سوم نیز به ناوچه اصابت و موجب غرق شدن ناوچه و شهید شدن تعداد زیادی از کارکنان ایثارگر و حماسه آفرین آن می شود. پس از مدت کوتاهی ناوچه دشمن که ناوچه پیکان را هدف قرار داده بود منهدم شد.
نتیجه این عملیات انهدام بخش عمده توان دریایی رژیم بعثی و از بین رفتن تعداد زیادی از هواپیماهای دشمن بود و موجب شد برتری مطلق دریایی در خلیج فارس به طور کامل کسب شود و تا پایان جنگ استمرار یابد. دشمن بعثی که متوجه شد دیگر امکان مقابله با دلاورمردان نیروی دریایی ارتش ایران را از طریق یگان های سطحی خود ندارد، تغییر تاکتیک داده و برای تهدید خطر ارتباط دریایی جمهوری اسلامی ایران به استفاده از یگان های هوایی و موشک های هوا به سطح و ساحل به دریا روی آورد که ایثارگران نداجا در طول مدت دفاع مقدس، دشمن را در استفاده از این روش نیز ناکام گذراند.
