ايران كشوري است كه جنگيدن در آن دشوار است. اين امر دو دليل است:” يكي فاصله مناطق از يكديگر و ديگري نوع عوارض طبيعي.”
به گزارش سایت بین الملل ساجد ، در منتهي‌اليه جنوب غربي در اطراف آبادان تا به شمال در ٨٠ مايلي اهواز و فراتر از آن، دشت هموار است. در آب و هواي خشك آرايش زرهي امكانپذير است اما به محض بارش باران كه معمولا در ماه نوامبر است پيشروي كند شده و وسايل نقليه را زمينگير مي‌كند. در سمت غرب به سوي مرز عراق و آن سوي آن، مناطقي باتلاقي هست كه هر دو طرف از آن اجتناب خواهند كرد. هرگونه ريسك نظامي به قصد تهران كه با مرز ٦٠٠ مايل فاصله داشته و در مواقع عادي با اتومبيل سفري ١٦ ساعته خواهد بود، هرگونه ستون زرهي در تنگه‌هاي كوهستان هدف مناسبي براي كمين زدن و تهاجم خواهد بود. تنها منطقه عرب نشين ايران در جنوب غربي آن است. در تپه‌هاي اين منطقه، قبايل بومي ممكن است با دشمني 
كه پيشروي مي‌كنند، رفتاري خصومت‌آميز داشته باشند.
نيازهاي فوري
بنابراين نيروهاي عراقي احتمالا توجه خود را به تسخير آبادان و شايد اهواز معطوف كنند. اگر عراقي‌ها قرار است مواضع خود را در مقابل حمله حفظ كنند، دو نكته را بايد مد نظر قرار دهند:” ١ – مسير تداركات آنها بايد سريعا تعيين شود. ٢ – سلاح و موشك زمين به هواي كافي به سرعت ارسال شود تا در مقابل حمله هوايي مقابله كند.”
ظاهرا ايراني‌ها از راه حملات هوايي و بمباران‌هاي دريايي مناطق ساحلي مقابله مي‌كنند. عراقي‌ها قصد به كنترل درآوردن تنگه هرمز را دارند. اين كار عمليات دشواري خواهد بود. زيرا فاصله آن با عراق ٦٥٠ مايل است. اين طرح مستلزم تامين امنيت سه جزيره كليدي ابوموسي و تنب كوچك و بزرگ خواهد بود كه در زمان خروج انگليسي‌ها از خليج فارس در سال ١٩٧١ تيتر درشت روزنامه هاي جهان بود. همچنين شبه جزيره مسندم كه ساحل جنوبي تنگه هرمز را در خاك عمان تشكيل مي‌دهد نيز بايد مدنظر باشد.
