«شلمچه را مي‌توان مرز خاکي و پاسگاه مرزي ايران و عراق تعريف کرد. شلمچه را مي‌توان اولين محور تهاجم ارتش بعثي عراق به سرزمين جمهوري اسلامي ايران تعريف کرد و … اما نه!؟
«شلمچه» سرزمين با شرافتي است که شرافت خود را از دو حادثه و دو قافله و دو قدم دريافت کرده است… .
قافله‌اي از مدينه به سوي خراسان حرکت کرد، امير اين قافله، حجت خدا حضرت علي‌بن موسي‌الرضا عليه السلام بود که در مسير خويش از بصره به سوي اهواز بر خاک شلمچه قدم نهاد و شبي را در نخلستان اين منطقه بيتوته کرد.
قافله ديروزِ مولا، ردپايي از خود بر جاي گذاشت که شيعيانش در دفاع مقدس، در منطقه شلمچه جاده امام رضا عليه السلام را کشيدند و آمدند سينه‌ها را سپر کردند و با فرياد «يا زهرا سلام‌الله عليها» خون دادند که ديگر به اسلام سيلي نزنند و مولايشان را به ولايتعهدي مأمون نبرند.
کاروان ديروز با کاروان امروز بسيجيان در شلمچه پيوند خورد و اين است که ديگر شلمچه نام پاسگاه مرزي نيست بلکه مرز ايمان و کفر است و صحنه نبرد عاشورائيان عصر انتظار. ياران خميني(ره) در شلمچه ايستادند تا ايران سقوط نکند، تا عمليات بيت‌المقدس و درگيري شديد لشکر5 نصر در شلمچه و عمليات رمضان و سپس کربلاي 4 و در نهايت حماسه‌هاي کم‌نظير و زيباي کربلاي 5 را خلق کنند.
شلمچه سرزميني تابناک و خورشيدي فروزان است، روزهايي که عده‌اي در تخت جمشيد جشن نوروزي بر پا مي‌کردند، علمدار عصر غيبت و انتظار حضرت آيت‌الله العظمي خامنه‌اي مدظله العالي نوروز 1378 را در شلمچه برگزار کرد تا شراره‌اي از سوز درونش را در قالب ابياتي چون:
«ز پاره‌هاي دل من شلمچه رنگين است سخن چو بلبل از آن عاشقانه مي‌سازم»
براي ما به يادگار بگذارد.
همانطور که عرض کرديم شلمچه شاهد چندين عمليات بوده است، عمليات دفع دشمن و مقاومت در روزهاي اول جنگ، عمليات هاي بيت المقدس، رمضان، کربلاي4، 5 و 8، بيت المقدس7 و دفع پاتک سراسري دشمن در پايان جنگ که از اين ميان ما به توضيحي پيرامون عمليات کربلاي5 مي پردازيم.
منبع : سرزمين مقدس، موسسه روايت سيره شهداء، ص 200
