آزادگان گرچه در دام خشونت بودند اما در قلب دشمن پشت خاكريز پنهان با توكل بر خدا توانستند در مقابل تبليغات سو دشمن قرار نگيرند و ذكر خدا بود كه بازداشتگاههاي تاريك و مخوف دشمن را به زيستگاهي روشن مبدل ساخت و چون تاثير نماز در اسارت توسط دشمن پس از سالها مشخص شد تمام تلاش خود را به طرق مختلف انجام مي داد تا به اين امر مهم خدشه وارد آورده و در اجراي آن بين اسرا سنگ‌اندازي نمايد.
به قول يكي از آزادگان كه مي‌گفت: ما براي خواندن نماز مشكل نداشتيم اما آنها براي جلوگيري از آن كيسه كيسه بهانه داشتند و چماق چماق كتك ! خودشان اعتراف كرده بودند كه « از هر نقشه‌اي استفاده مي‌كنيم تا اسراي ايراني را از نماز خواندن بيندازيم اما موفق نمي‌شويم چرا كه اينها به خاطر اخلاص و ايمانشان است كه از ما نمي‌ترسند!»
