پنکه سقفی سنتی

در خسرو آباد نزدیک آبادان مستقر بودیم .گرمای هوا کشنده بود .دیگر مرطوب بودن چفیه هم کار گر نبود .یکی از بچه ها راه حل جالبی پیدا کرد .

با کاغذ مقوا استوانه مخروطی شکل مثل دوک درست کرد که با اتصال آنها به دو قطعه چوب ، شکل به علاوه ساخت و در نهایت چیزی شبیه باد نما درست شد .وی چوب مقاومی به طول سه متر از اطراف نیزار برید و با حوصله آن را مرتب و پاک کرد و آن را میان به علاوه ساخته شده محکم وصل کرد و از بالای سنگر به طریقی که بیشتر ارتفاع چوب یعنی حدود دو متر آن روی سنگر و یک متر داخل سنکر باشد ، با زحمت لوله ای عبور داد و آن را ثابت کرد . از داخل سنگر قطعاتی از برگ نخل را که پهن تر و تازه تر بودند به نی چوبی آویزان کرد . وقتی به علاوه به بالای سنگر برده شد و روی چوب وصل شد ، باد ، نی را به حرکت در آورد .
خودش هم با دست کمی کمک کرد با چرخش آن ، برگ نخل ها در داخل سنگر شروع به چرخیدن کردند و اولین پنکه سقفی به ایت ترتیب متولد شد .سنگر های دیگر به تقلید از او همین کار را کردند .
منبع:”فرهنگ جبهه،خلاقیتها”نوشته ی سید مهدی فهیمی ومحسن مهر آبادی،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382