بند رختی از سیم دوبل

عموما جمع کردن نداشت در چشم به هم زدنی باد آنها را با خود می برد و ما به روش های مختلف با این مشکل مبارزه می کردیم .از جمله آنها استفاده از بادشکن و نصب پتو و ایرانیت های فلزی بود و دیگر ، بستن آستین ها از دو طرف بند به یکدیگر ، سنجاق کردن لباس ها به بند ، پهن کردن لباس ها روی تخته و بوته های موچک علفزار و تخته سنگ های کوه ؛ ایرانیت روی تانکر های آب و گلگیر و طاق وسایل نقلیه ، پهن کردن لباس در داخل سنگر و چادر در زمستان که جزو این موارد بود .
برای رم نکردن لباس ها نیز وسایل سنگینی مثل اسلحه ، سر نیزه و آجر رویشان قرار می دادند .
ابتکاری ترین روش :استفاده از بند لباس دوبل بود. دو بند سیمی را مثل سیم تلفن که فوق العاده محکم است و ضایعات آن نیز در منطقه فراوان بود فرضا به طور چند متر به دو هم تاب می دادند و لباس ها را از بین دو بند رد کرده و پهن می کردند .در نتیجه ، باد هر قدر هم قوی بود .نمی توانست لباس ها را بیندازد .
منبع:”فرهنگ جبهه،خلاقیتها”نوشته ی سید مهدی فهیمی ومحسن مهر آبادی،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382