در اولین روزهای آتش بس در تیر ماه 67 ماموریت پدافند از پاسگاه زید به گردان کمیل از لشگر 27 محمد رذسول الله داده شده است . علی رویایی فرمانده یکی از گروهان های گردان مزبور ،ضمن تحلیل و شرح موقعیت منطقه در اثر برقراری آتش بس ناشی از قرار داد .598 به بچه ای گروهان خود یاد آوری می کند که تیر اندازی با سلاح گرم بر طبق مقرارت آتش بس ممنوع شده است .اما به هر حال باید به نوعی آماده بود تا علاوه بر رعایت مقررات آتش بس ،در صورت نیاز ؛به نحوی به حساب عراقی ها برسیم .لذا دستور می دهد تا بچه ها هر کدام یک تیرو کمان و تعدادی سنگریزه آماده کنند ….
بعد از این حرف ،بچه ها با شور شوق به جان درختان می افتند و هر کس به دنبال شاخه ای است تاببرد و از آن دو شاخه درست کند .بعضی از بچه ها به طرف تعمیر گاه می روند تا از تیوپ های فرسوده کش ببرند و آماده کنند .بعد ازظهر گروهان به حرکت در می آید در حالی که هر کدامیان یک سلاح تازه به تجهیزات تمان اضافه شده است .بچه ها تیروکمان ها را از گردنشان آویزان می کنند .
وقتی به خط می رسیم ، نزدیک غروب است .با دستور فرماندهی قرار می شود تا هوا روشن شود درباره منطقه ، موقعیت دشمن و سنگر های کمین توجیه شویم . نگهبان ها مشخص می شوند .عده ای به سنگر کمین که در صد متری عراقی ها درست شده ، می روند وهمه کارها رو به راه می شود .
بعد از رفتن بچه ها ی کمین سر و صدای آخ و واخ عراقی ها بلند می شود ومی فهمیم که تیر و کمان ها آتش بس را نقض کرده اند !تا آنجایی که چشم کار می کند و بچه ها سنگر های عراقی ها را می بینند ، آن ها را از مزه سنگ های تیر و کمان بی نصیب نمی گذارند. صبح ، روی خط عراقی ها سر وصدای زیادی است .معلوم می شود که با سنگ اندازی بچه ها جر و بحثشان با لا گرفته است .
در اثر سر و صداها و اعتراضات عراق ها نسبت به سنگ باران مواضعشان از سوی رزمندگان تیر و کمان به دست و برای به دست گرفتن کنترل اوضاع ، فرمانده لشگر حاج محمد کوثری هم به خط می آید و ترفندی می اندیشد .او به بچه ها دستور می دهد :هر چه پرچم قرمز دارید روی دژی که مستقر هستید بزنید ، چون رنگ قرمز نمایش خشم است و دشمن باید بداند با این که آتش بس شده است ، ولی هنوز کینه آنها در دل ماست .
چند روز بعد ، عراقی ها در اثر فعل و انفعالات موجود در خط مقدم صلاح را در این می بینند که خط اول خودشان را 500 متر عقب تر ببرند و این امر باعث ناراحتی بچه های گروهان تیر کمان می شود ، زیرا با این کار عراقی ها از تیر رس تیر و کمان های آنها دور شده اند .
منبع:”فرهنگ جبهه،خلاقیتها”نوشته ی سید مهدی فهیمی ومحسن مهر آبادی،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382
