گفتاری از سردار حسین نجات
هیئتهای مذهبی دارای چند ویژگی هستند که آنها را از سایر تشکلها و جمعها جدا میسازد: اولین ویژگیشان این است که توسط مردمی که علاقهمند به اسلام و ائمهی طاهرین علیهمالسلام هستند اداره میشوند و بر محور عشق به ائمهی طاهرین علیهمالسلام تشکیل شدهاند. ویژگی دوم این است که هزینههای این هیئتها توسط خود مردم تأمین میشود و نه دستگاههای دولتی و حکومتی. ویژگی سوم هم این است که سه عنصر «مردم»، «روحانیت» و «مداح» در این هیئتها جمع شدهاند. «مردم» هیئت را تشکیل میدهند و هزینههایش را تأمین میکنند، «روحانی» بهعنوان کسی که معرفت و محبت به ائمه علیهمالسلام را گسترش میدهد، و «مداح» هم بهعنوان هنرمندی که میتواند این محتوا را به دل و جان مردم منتقل کند در هیئت حضور دارد.
هیئتهای مذهبی در طول تاریخ بهخصوص در طول تاریخ تشیع در ایران، عامل اصلی گسترش فرهنگ اسلامی در بین مردم و نهادینه کردن آن بودهاند. رهبر معظم انقلاب راجع به این موضوع فرمودهاند: «ما مسلمانها و بهخصوص ما شیعیان، امتیازی داریم که دیگر ملیتها و ادیان این امتیاز را به قدر ما ندارند و آن عبارت است از اجتماعات دینی که به شکل روبهرو، چهره به چهره، نفس به نفس تشکیل میشود که این را در جاهای دیگر دنیا و در ادیان دیگر کمتر میشود پیدا کرد. هست؛ نه به این قوّت، نه به این وسعت، نه به این تأثیرگذاری و محتواهای راقی.» (۱۳۸۷/۴/۴)
توصیههای رهبر انقلاب به هیئات:
توصیههایی که رهبری در مورد هیئات مذهبی مطرح میکنند، زیاد و متنوع است اما میتوان آنها را بهطور کلی در شش دسته طبقهبندی کرد:
۱. فضای هیئت
دربارهی فضای جلسات، حضرت آقا معتقدند که باید تلفیقی از عنصر «منطق» و «عاطفه» باشد. ایشان معتقدند اساس حرکت تشیع بر «منطق قوی» و «عواطف» استوار است. یعنی اگر جلسهای باشد که بحثهای استدلالی آن زیاد باشد، اما بحثهای محبتی و عاطفی آن کم باشد، این جلسه معمولاً نمیتواند مخاطب را جذب خودش کند. افراد معمولاً سراغ جلسهای میروند که بخشی از آن استدلال باشد و بخشی هم عاطفه. این امتزاج عاطفه و استدلال همیشه مورد تأکید رهبر انقلاب بوده است. ایشان فرمودهاند: «اولاً اساس حرکت عمومی تشیع علاوه بر منطق قوی بر عواطف بود. از روز اول تا امروز در کنار عقل، عشق حضور جدی داشت؛ برای همین هم حرکت تشیع نابود نشد یعنی از بین نرفت و الا باید صد مرتبه در امواج متلاطم سیاستهای متعرض و عنانآلود نابود شده بود. منطق قوی است. یعنی صرف عواطف نیست، اما منطق تنها هم نیست. عواطف هم با آن درآمیخته است. این از آنجاهایی است که عقل و عشق با هم میسازد.»(۱۳۸۱/۷/۲۰)
۲. منبر
ایشان در جلسهای در جمع فعالان هیئتهای رزمندگان اسلام دربارهی اهمیت و کارکرد منبر در هیئت فرمودند: هیئتهای مذهبی باید کلاس درس باشد. یعنی اینطور میفرمایند که اگر کسی ۱۰ جلسه یا یک دهه رفت پای منبری نشست، آخر دهه احساس کند یک مطلب را فهمیده است. مثلاً فهمیده باشد که خواص و عوام عاشورا چه کسانی بودند و چه موضوعاتی موجب شد تا عدهای در برابر امام معصوم علیهالسلام قرار بگیرند و او را به شهادت برسانند. لذا ایشان در مورد بحث منبر میفرمایند که عزاداری را واقعاً به معنای حقیقی کلمه باید به صورت کلاس درس دربیاوریم. این حالت را ما الان کم میبینیم، بهخصوص در هیئتها کم مشاهده میشود. این جزو نقصهای کار کنونی کشور ما است. این همه مجالس عزا و این همه مناسبتهای مربوط به وفات و شهادت و موالید ائمه علیهمالسلامکه اجتماعات مردم را به صورت طبیعی به وجود میآورند یک فرصت بسیار بزرگی است و فرمودند از این فرصتها باید شما استفاده کنید. (۱۳۸۶/۸/۲)
۳. هیئت نباید سکولار باشد
در جلسهای که سال گذشته اعضای ستاد مرکزی هیئت رزمندگان اسلام خدمت حضرت آقا رسیدند، بنده صحبت کردم و اشاره داشتم که ما در هیئتها به شعرا و سخنرانان خودمان گفتیم که باید به دغدغههای نظام اسلامی که دغدغهی مردم هم هست پرداخته شود و از این جلسات باید برای بصیرتافزایی استفاده شود. ایشان هم بعداً در خلال صحبت خود به همین موضوع اشاره کردند و فرمودند: «یک نکته هم همین مطلبی است که آقای نجات اشاره کردند که درست هم هست. هیئتها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقهمند به امام حسین است، یعنی علاقهمند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که نبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.»
راجع به مداحی بهطورکلی نظر رهبر انقلاب این است که اگر محتوای شعر و نوع خواندن آن مداح هنرمندانه باشد بعضاً تأثیرش از دو یا سه منبر هم بیشتر است. بارها ایشان در صحبتهای خود فرمودهاند که مداح باعث «معرفتافزایی» به افراد میشود. ایشان مداحی را «جوشاندن چشمههای عواطف در دلها» میدانند: «مداحی، معرفتافزائی است. مداحی، پراکندن معرفت و حکمت و امید و عقیدهی راسخ است. مداحی، جوشاندن چشمههای عواطف در دلها است؛ با استفادهی از هنر شعر، هنر آواز، هنر اجرا.» (۱۳۹۲/۲/۱۱)
دربارهی خصوصیت دیگر شعر فرمودهاند که باید دارای مفاهیم اسلامی باشد و صرف قشنگ و جذاب بودن کفایت نمیکند. مثلاً بعضی از اشعاری را که مداحان میخوانند قشنگ است و آدم خوشش میآید، اما هیچ مفهوم اسلامی همراهش نیست. افراد هم میآیند و همراهش گریه میکنند اما معرفتی در آن نهفته نیست. به همین دلیل ایشان فرمودهاند: «یکی از چیزهایی که باید در این اشعار باشد، عبارت از مفاهیم بلند اسلامی – مثلاً در باب توحید یا نبوت – است. بهترین اشعار قدما در باب توحید و نبوت، همین مدایحی است که شعرای بزرگ ما در مقدمهی دیوانها و مثنویهایشان ذکر کردهاند و گفتهاند.» (۱۳۶۸/۱۰/۲۸)
دربارهی سبکهایی هم که مداحان برای سرودها و نوحههای خود در ایام ولادت و شهادت انتخاب میکنند نیز ایشان توصیهها و نکاتی دارند. اولین نکتهای که ایشان راجع به سبک روی آن تأکید دارند، «توجه به موسیقی اصیل ایرانی» است؛ ایشان معتقدند بسیاری از گوشههای موسیقی ایرانی برگرفته از مرثیهها و مداحیها است. یعنی بسیاری از موسیقیهایی که الان مرسوم است و آهنگسازان ما در دستگاههای مختلف میسازند، برگرفته از مرثیههای مداحیهای قدیمی در ایران است. بنابراین مداحان میتوانند از این موسیقی اصیل سنتی ایران که اتفاقاً دارای تنوع زیادی هم هست برای ساخت سبکها و آهنگهای خود استفاده کنند: «ما در قدیم از زبان موسیقیدانهای معروف شنیده بودیم که میگفتند موسیقی اصیل ایرانی را نوحهخوان و شبیهخوانها حفظ کردهاند؛ موافقخوان، مخالفخوان، علیاکبرخوان، قاسمخوان. هر کدام یک دستگاهی را به اینها میدادند که باید در آن دستگاه بخوانند. این موجب شد که موسیقی نانوشتهی ایرانی – که نه نُت داشت، نه نوشته داشت و نه چیز دیگری داشت – بتواند برسد به دست کسانی که اینها را با نُت و شیوههای جدید بتوانند ثبت و ضبط کنند.» (۱۳۸۶/۴/۱۴)نکتهی بعدی «پرهیز از تقلید غلط از سبکهای غربی» است. ایشان معتقدند از سبکهای غربی باید پرهیز شود و در جاهای مختلفی بر این موضوع تأکید کردهاند: «خوانندهی جلسهی مداحی، ناگهان بیاید آهنگهای اروپائی را – آن هم به شکل غلط و نابلد بنا کند خواندن؛ سبکهائی که فرض کنید حالا فلان خوانندهی غربی یا مقلد عربِ آن غربی یکوقتی خوانده، ما این را از او یاد بگیریم و بنا کنیم خواندن! که قبل از انقلاب هم متأسفانه همین کارها را کردند. موسیقی اصیل ایرانی را که میتوانست نوع حلال هم داشته باشد – البته همان موسیقی اصیل، یک نوعش هم حرام است؛ فرقی بین ایرانی و غیر ایرانی نیست – همان را هم ضایع کردند. البته بعد از انقلاب بهتر شد؛ اما حالا مثلاً مداح یا خوانندهی ما بیاید در رادیو و تلویزیون به تقلید – آن هم غلط – آهنگ غربی یا آهنگ مجالس لهو را در مجلس ایمان و در مجلس معنویت تکرار کند، این درست نیست؛ این غلط است.» (۱۳۸۶/۴/۱۴)
حضرت آقا دربارهی جلسات حسینیه چند نکته را هم تذکر دادهاند؛ مثلاً اینکه گفتهاند چون مردم از یکی دو ساعت قبل از شروع جلسه به اینجا میآیند و مینشینند، برنامهها طوری تنظیم شود که وقت مردم تلف نشود. به همین خاطر دفتر مقام معظم رهبری برنامهی نمازهای ظهر و عصر ماه مبارک رمضان را اینگونه تنظیم کرده که از یک ساعت قبل از اذان ظهر برنامهی قرائت قرآن شروع شود. یا در ایام محرم و فاطمیه، آقای فلاحزاده از نیم ساعت قبل از اذان میآیند و مسائل شرعی را مطرح میکنند. این باعث میشود که وقت مردم بیهوده نگذرد.
در جلساتتان کتاب بخوانید
ایشان یکبار خودشان به من فرمودند که در این جلساتی که دارید، بعضی از کتابهای خوب را بیاورید و از روی آنها برای حاضران بخوانید. حالا ممکن است این کتابها خاطرات رزمندگان باشد یا غیره. این باعث میشود که افراد به کتاب خواندن عادت کنند. چون مردم عموماً عادت ندارند به کتاب خواندن. ما هم با توجه به همین مسأله در جلسات خودمان، بعضاً این کار را انجام دادیم.