رزمندگانی که بسیاری از آنها شاید حتی یک‌بار هم اسلحه بردست نگرفته بودند تحت امر فرماندهانی غالباً جوان بر مدرن‌ترین سلاح‌ها و خبره‌ترین ژنرال‌های دشمن فائق می‌آمدند و همانطور که حضرت امام خمینی(ره) فرموده بودند: «هر روز جنگ برای ما برکتی داشت» با اتکا به قوه الهی، میادین جنگ را مشحون از ابتکارات و خلاقیت‌های خویش می‌ساختند.
آئین فرماندهی در دفاع مقدس نیز یکی از مواردی بود که شاید نظیرش را در کمتر نیروی نظامی می‌توان مشاهده کرد. این فرماندهان هرگز از پشت بیسیم‌ها و در دل قرارگاه‌ها با رزمندگان ارتباط برقرار نمی‌کردند، بلکه در بسیاری از مواقع خود آنان به دل خطوط دشمن یورش می‌بردند و متعاقب آن نیروهای رزمنده در پی‌شان روان می‌شدند. مروری بر نحوه شهادت سه نفر از فرماندهان توانمند لشکرهای خط‌شکن دلیلی واضح بر این مدعاست. شهیدان مهدی باکری، عباس کریمی و محمد ابراهیم همت.
راکب موج‌های دجله
مهدی باکری فرمانده لشکر 31 عاشورا در 25 اسفندماه 1363 و در عملیات بدر به شهادت رسید. در این عملیات رزمندگان که پیشتر و طی عملیات خیبر جزایر مجنون را تصرف کرده بودند، باید از دجله عبور کرده و جاده العماره ـ بصره را به تصرف خود در می‌آوردند. اشغال این جاده می‌توانست تا حد زیادی ارتباط شمال به جنوب عراق را تحت کنترل درآورد و این امر به قدری برای دشمن مهم بود که طی عملیات خیبر برای اولین بار از تسلیحات شیمیایی به شکل گسترده بهره برد.
اسفندماه 63 و طی عملیات بدر، تلاش مجدد رزمندگان برای تصرف این جاده دوباره دشمن را به وحشت انداخته بود. اما شرایط جغرافیایی خاص منطقه که از پوشش نیزارهای هور و همچنین آبگرفتگی و باتلاق‌ها مملو بود، باعث شده بود تا تنها سه گردان از نیروهای کشورمان بتوانند خود را به غرب دجله برسانند. یکی از این سه گردان متعلق به لشکر 31 عاشورا بود که فرمانده این لشکر یعنی حاج مهدی باکری شخصاً در میان نیروهایش حضور یافته بود. حاج مهدی رفته بود تا از نزدیک برای تسلط رزمندگان بر جاده نظارت داشته باشد اما عدم الحاق سایر نیروها باعث شد تا این سه گردان با تلفات بسیاری مجبور به عقب‌نشینی شوند. یکی از کسانی که جاماند خود مهدی باکری بود که حتی جسدش نیز برنگشت و سوار بر موج‌های خروشان دجله مفقود شد.
نوک پیکان درگیری
عباس کریمی فرمانده مظلوم لشکر 27 محمدرسول الله در تاریخ 23 اسفندماه 1363 در بدر و منطقه عملیاتی هور به شهادت رسید. در خصوص عملیات بدر توضیحاتی دادیم. اما طی این عملیات درحالی که بخشی از یگان‌های لشکر 27 خطوط پدافندی خود را در جزیره مجنون و هور ایجاد کرده بودند، حاج عباس کریمی برای سرکشی به این نیروها و همچنین بازدید از خطوط مقدم رهسپار مجنون شده بود.
سردار نصرت‌الله اکبری فرمانده گردان مالک در خصوص حضور و نحوه شهادت عباس کریمی می‌گوید: ما در نوک پیکان درگیری با دشمن قرار داشتیم. یکدفعه دیدم حاج عباس از سمت راست ما روی رکاب یک تانکر آبرسان غنیمتی عراقی ایستاده و به سمت‌مان می‌آید. با دیدنش تعجب کردم. زیرا او از خط مقدم درگیری هم فراتر رفته بود. از او خواستیم به عقب برگردد. در همان حال خبر آمده بود تانک‌های عراقی گردان شهادت را که همگی آرپی‌جی زن بودند پس زده و پیش آمده‌اند. در چنین شرایطی ماندن فرمانده لشکر به صلاح نبود. عاقبت حاج عباس با اصرار ما برگشت. اما هنوز یک کیلومتری دور نشده بود که با شلیک موشک کاتیوشای دشمن به شهادت رسید.
نبرد تا پای جان
حاج محمد ابراهیم همت فرمانده توانمند لشکر 27 محمدرسول الله پیش از حاج عباس کریمی بود. او در عملیات خیبر و در جزیره مجنون به شهادت رسید. در خصوص وضعیت این جزایر که طول و عرضی حدود پنج در شش کیلومتر داشتند، بارها سخن گفته شده است. در خیبر دشمن برای اولین بار به شکل گسترده از تسلیحات شیمیایی بهره برد و با توجه به کوچکی جزایر مجنون، تمامی رزمندگان حاضر در آن در معرض جانبازی یا شهادت قرار داشتند. اما وقتی فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر حفظ جزایر مجنون به اطلاع فرماندهان رسید به نقل از سردار شهید احمد کاظمی آمده است که حاج همت پس از شنیدن این فرمان اسلحه‌ای بردست گرفته و گفته بود: اگر قرار باشد چون یک نیروی عادی بجنگیم این کار را می‌کنیم تا حرف امام را جامه عمل بپوشانیم. دیری نپایید که حاج همت در همین عملیات خیبر و جزیره مجنون به شهادت رسید. در حالی که تا چندین ساعت کسی از شهادت مظلومانه او خبر نداشت و بی‌سر به دیدار مولایش اباعبدالله(ع) شتافته بود.
منبع:جوان
