خوشبختانه كشور در ادبياتِ برخورد با دنياى زورگوى مستكبر و غربى هم پيشرفتهاى خوبى داشته است. امروز مسئولين كشور ما در پشت ميز مذاكرات گوناگون، در تريبونهاى گوناگون، وقتى حرف ميزنند، حرفهاى پخته، جامع، جالب و درست زده ميشود. يكى از بخشهاى درگيرى و ميدانها و عرصه‌هاى پيكار، عرصه‌ى حرف‌زدن‌هاى بين‌المللى است. اغلب رسانه‌هاى اروپائى، رسانه‌هاى صهيونيستى است؛ اين را شايد بدانيد، و بدانيد. اغلب اين رسانه‌هائى كه اسمشان را در دنيا ميشنويم، سرمايه‌داران صهيونيست از سالها پيش به فكر بودند، اين رسانه‌ها را در اختيار گرفتند؛ خبرسازى ميكنند، جهت‌سازى ميكنند. خود همين رسانه‌ها به سياستمدارها هم تلقين ميكنند كه چه بگويند. مسئله‌ى مهم اين است. حالا سياستمداران غربى هرچه خودشان خباثت و ملعنت دارند، به جاى خود؛ اين خبرسازى‌ها را هم به آنها تلقين ميكنند. يكى از حرفهاى رائج اين است: ما بر ايران فشار وارد مى‌آوريم تا ايران به پاى ميز مذاكره برگردد. كدام ميز مذاكره؟ كِى ايران مذاكرات در مورد مسائل گوناگون جهانى را، از جمله مسئله‌ى هسته‌اى را ترك كرده بوده كه حالا برگردد؟! اين يك تقلب و خدعه‌ى تبليغاتى است. ما تلاش ميكنيم كه ايران به ميز مذاكره برگردد! اين، خدعه و تقلب تبليغاتى است. همين را در دنيا هى تكرار ميكنند، هى ميگويند، هى ميگويند. اين تعبيرات اينقدر تكرار ميشود كه به نظرم خود سياستمداران غربى هم باورشان مى‌آيد كه واقعيت اين است؛ در حالى كه آن كسى كه اين شكل را، اين جمله‌بندى را، اين فرمول مطلب را اختراع ميكند، مقصود ديگرى دارد. او از ايران نميخواهد كه به ميز مذاكره برگردد؛ او ميخواهد ايران هنگام مذاكره، در مقابل زورگوئى‌هاى غربى تسليم شود. خب، جواب از طرف ايران اين است كه نخير؛ شماها كوچكتر از آن هستيد كه بتوانيد يك ملت انقلابىِ مبارزِ بصيرِ آگاه را در مقابل خواسته‌ها و مطامعِ خودتان به زانو دربياوريد. مشكل زورگوهاى سياسى غرب اين نيست كه ايران بر سر قضيه‌ى هسته‌اى يا قضاياى ديگر مذاكره نميكند؛ نه، مشكل آنها اين است كه ايران زير بار حرف آنها نميرود. و البته اين مشكل باقى خواهد ماند؛ معلوم است.
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مسئولان استان خراسان شمالی 91/7/25
